آئین مستان

تو بیکران آسمونی بالاتر از فهم زمینی
حالا دیگه همه میدونن آقا معز المومنینی
بمیرم من که محرم بجز غم نداری
بمیرم من رو زخمات یه مرحم نداری
بمیرم که توی خونه محرم نداری
صحن چشام شده پر از ستاره
باز میخونم با دل پاره پاره
سینه زنا حسن حرم ندار
آه و واویلا غریب زهرا ...
قربون اون که تو رواقش خاکی میشه بار کبوتر
همه میگن حسین غریبه حسن شده از حسین غریبتر
غریب اون که قبرش یه زائر ندار
غریب اون که حتی مجاور ندار
غریب اون که غم از مزارش میبار
از آسمون اشکِ عزا می باره
زهرا میگه با دلِ پاره پاره
سینه زنا حسن حرم ندار
آه و واویلا غریب زهرا ...
داره تو رو میکشه کم کم بغضی که داری توی سینه
نمیره از خاطرت آقا جسارتِ اهل مدینه
چی دیدی که یه شبه موهات سفید شد
دلت دیگه از این دنیا نا امید شد
همه میگن حسن تو کوچه شهید شد
ای وای موندن اثر ندار
 برا مرغی که بال و پر ندار
از درد تو ببین خبر ندار
آه و واویلا غریب زهرا...