آئین مستان

از همه جا رانده شدم، آمدم

 باز به تو، باز به تو رو زدم

چشم سرم بسته و با پای دل همسفر قافله‌ مشهدم

ای همه‌ دلخوشی ام، السلام سایه‌ تو روی سرم مستدام

دست مرا مثل همیشه بگیر عالی مقام

ای جانم و جانانم و ای دردم و درمانم

حاجت بدهی یا ندهی پای تو میمانم

 سلطانم سلطانم سلطانم

" السطان اباالحسن "

رو به روی گنبد تو جنتم نوکریِ خانه‌ تو عزتم

 روز ازل دل به حرم داده‌ام تا به ابد بر سر آن بیعتم

آمدم ای شاه پناهم بده خط امانی ز گناهم بده

 ای حرمت ملجا درماندگان، راهم بده

ای یارم و دلدارم و ای ماه شب تارم

تو محرم اسراری و من جز تو کرا دارم؟

 ای یارم ای یارم ای یارم

" السطان اباالحسن "

جز نظرت مرحم هر غصه چیست؟

 در همه جا جز تو مرا یار کیست؟

 یاورم این بوده که جز لطف تو

 هر چه رسد، هر که رسد رفتنی‌ست

من به کرم خانه‌ تو دلخوشم

 منت دستان تو را می‌کشم

 ای همه‌ آبرو و عزت و آرامشم

آقایم و مأوایم و آن مرحم غم‌هایم

هر جا بروم آخر سر سوی تو می‌آیم

مولایم مولایم مولایم

" السطان اباالحسن "

رزق گریه کردن کجا
چشم بی لیاقت من
پیش پات مردن کجا؟
حسرت شهادت من
خاک پای مادر کجا؟
صحنه ی قیامت من
ممنونتم به خاطر ذره پروری
ممنونتم به خاطر حس مادری
ممنونتم سایه‌ی سری...
دست رو سرم بکش، باز جای مادرم
دست منو بگیر بین، غوغای محشرم
یا فاطمه مدد ...
شأن و رتبه ی من کجا؟
مجلس عزای شما
دست خالی من کجا؟
کاسه‌ی گدای شما
 دست خالی من کجا؟
میرسه به پای شما
دوستت دارم، شفیعه‌ی روز محشرم
دوستت دارم، پاره‌ی قلب پیمبرم
دوستت دارم، مثل مادرم
چشم انتظارتم، تو آهِ آخرم
دست منو بگیر بین، غوغای محشرم
یا فاطمه مدد ... 

اربعین قسمت خوبات شد و من جا موندم
رفیقام یکی یکی رفتن و تنها موندم
من که کم نذاشتم این محرمی برا غمت
یه ماهِ آواره ام تو ماتمِ محرمت
آقا من پیرن مشکی یه ماهِ که تنمِ
خش داره صدام دلیلشم حسین گفتنمِ
چی میشد منم صدا می کردیُ و می اومدم
کم تو این شبا برا غم تو سینه نزدم
چی میشد منم تو اربعینِ بین الحرمین
خسته و زخمی بیام بگم دخیلُک یاحسین
عکسای رفیقامو میبینم و دق میکنم
شبا بعدِ روضه تویِ خونه هق هق میکنم
فکر نکن قهرم و با تو درد و دل نمیکنم
کربلام نرم بدون من تو رو ول نمیکنم
راضی ام ازت نه دلخوری دارم نه بغض و خشم
نوکری خوبه که هر چی بگه ارباب بگه چشم

من نیومدم حرم عیب نداره فدا سرت
آخ بمیرم برا زخمِ کفِ پایِ دخترت

به خودم میگم بازم چه عطریه

که پر از غصه و آه و ماتمه

مادرم پیرهن مشکیم رو میده

میگه بوی گریه ی محرمه

به خودم میام بازم خیس چشام

داره میباره مثل ابر بهار

دوست دارم دلم مثل آینه شه

مثل یه آینه ی خالی از غبار

ممنونم اجازه دادی ارباب

هلال محرم باز ببینم

وسط گریه کنا گریه کنم

تو بهشت روضه هاتون بشینم

این شب اولی گریه میکنم

برا اونایی که امسال نیستن

برسه به دست مادر پدرم

که به من اسم تو رو یاد دادن

برسه به روح اون شهیدایی

که محرم و ندیدن امسال

امشب و تو محضر اربابن

میبنند از امشب و تا گودال

نوکرای پاک بی ریایی که

عمریه نفس زدن از دل و جون

از میون دار بگیر تا چایی ریز

همه رو خدا بیامرزتشون

چه محرمی بسازیم امسال

شب اولی پر از زمزمه ایم

افتخارمون اینه توی دنیا

نوکرای پسر فاطمه ای

مددی کن پسر ابو تراب

که بشه امسال و نوکری کنیم

بتونیم به اربعینت برسیم

توی آسمونا سروری کنیم

دوباره جاری شد از چشمم اشک نم نم

بازم شده رزق من گریه تو محرم

بازم میون روضه ات این چشم ها نم شد

بازم بار رو قلبم با گریه کم شد

بازم دلم هوایی واسه حرم شد

اشک روضه هات شست گناهمو

با روضه ات عوض کردی راهمو

یه کاری کن باشم هیئتی همیشه

تو روضه که باشی از عمر حساب نمیشه

یه عمری سایه ی تو روی سرم بود

یه عمری بار من رو دوش علم بود

تو عشق تو باید مرد، این گریه کم بود

با ذکرت روح از تن جدا میشه

داره هیئتت کربلا میشه

اشک روضه هات شست گناهمو

با روضه ات عوض کردی راهمو

به جز حسین عشقا خورشید روی بومه

حسین تا هستش دیگه آرزو کدومه

دلم خوشه به اینکه آقایی دارم

میون نوکراش من هم جایی دارم

اگر قطره ام اما دریایی دارم

آبرو دارم من از آبروش

به عالم میارزه یه تار موش

اشک روضه هات شست گناهمو

با روضه ات عوض کردی راهمو

به دستم این پرچم از جبهه ها رسیده

باز هم تا اون روزها مرغ دلم پریده

به یاد روضه های شب های سنگر

یاد چشای مثل دریای سنگر

به یاد نوحه های زیبای سنگر

با نوای کاروان بار بندید همرهان

 بار بندید همرهان

این قافله عزم کرببلا دارد

بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا

بر دلم ترسم بماند آرزو کربلا

تشنه ی آب فراتم ای اجل مهلت بده

تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

یا ابا عبدالله

خدا رو شکرکه عمرِ من تو روضه سرمیشه
تا اسم تو میاد چشام دوباره تر میشه
تموم خواستۀ دلم باشه تو این یه خط
یه کاری کن که آدمِ شما باشم فقط
 دوباره مرغِ روح من هوایی ببین
که بارون چشام برات جدایی ببین
ببین غمِ تو داره نوکرت رو میکشه
دلم به عکس و خاطراتِ کربلا خوشه
یه بغضی تو گلومه که صدامو میگیره
گناها داره اشکایِ چشامو میگیره
بی آبرو شدم دیگه زیادی بد شدم
تو امتحانِ نوکریم دوباره رد شدم  
حسین آقام آقام
هوای خوبای تو باز هوایِ سنگرِ
ولی شکسته بالِ من حالم خرابترِ
نمیتونم بگم چرا خودت که میدونی
اینم بمونه بین ما خودت که میدونی
یکی همین الان داره فدای تو میشه
رو خاک میفته شامل دعای تو میشه
ولی منه بی دست وپا جا مونده ام بازم
از کاروان شهدا جا مونده ام بازم
فقط امید دارم یه روز بدرد بخور میشم
حبیب نمیشم اما واسه تو حُر میشم
تموم حرف من آقا باشه همین یه خط
یه کاری کن که آدم شما باشم فقط
حسین آقام