آئین مستان

السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَقیه اللّهِ فِی أَرْضِهِ

سلام آقا .. آجرک الله .. فرمود امام رضا از شب اول محرم که می‌شد بهم می‌ریخت .. دیگه کسی خنده به لب‌هایِ آقا نمی‌دید ..

چه می‌شود به سرایِ فقیر سر بزنی

سری به منتظرانت دم سحر بزنی

به قلبِ تو همه خیلی شرر زدیم آقا

نخواستی که به این قلب‌ها شرر بزنی

گفتی با همۀ بدی‌هات بیا .. اگه تو نیایی کی می‌آید برا جدم گریه کنه ... تو این روزگاری که همه یادشون رفته ، شما بیایید برا جدم گریه کنید .. هی بگید حسین .. حسین .. آقاجان ... آقاجان ... (شب اولی ببین داد می‌زنیم ، گریه می‌کنیم که خودمانُ به آقا نشان بدیم.)

نشسته‌ایم به امیدِ آن زمانی که

مسیرِ رد شدنت را به این گذر بزنیم

چی می‌خوای بگی ؟

اگر رد میشوی از این محله

نگاهی بر گدایِ بی وفا کن

اما بعضی‌ها نمیگن بی‌وفا . بعضی‌ها میگن نگاهی بر گدایِ آشنا کن ... آخه برا آقا آشناست هم صدایِ گریه‌ شون هم خودشون .. برا امام زمان آشناست .. همین که منُ راه دادی بهت مدیونم .. اما شب اول پر رو شدم، دیدم من رو راه دادی یه درخواست دیگه هم دارم .. خدا رو شکر زنده بودم محرمتُ دیدم ... حالا یک خواهش دیگه ازت دارم شبِ اولی :

پس از آنکه گذشتی از گناهم

نصیبم یک سفر کرب و بلا کن

ای حسین .. ای حسین ..

خدا گواست که ممنونِ دست هایِ توایم

سرِ گناه که ما را تو هر قدر بزنی 

ز شوق دیدنِ رویت چه گریه ها کردیم

مگر قدم رویِ این دیدگانِ تر بزنی 

بیا آقا .. بیا آقا .. دوست دارم همه شب اول آقاشونُ صدا کنن ... با یه اسمی می‌خوام آقا رو صدا کنید که ردخواه نداره .. یخ بزرگی می‌گفت هر وقت خواستید ائمه رو صدا بزنید به نام مادرشون بگید .. شما هم اینجوری امشب بگید ...

گل نرگس بیا .. بیا ..

دوباره بویِ محرم دوباره بویِ عزا

زمان آن شده تا روضه روضه سر بزنی

امشب از این جلسه شروع کن .. اول یه سری به ما بزن .. خیلی وقته منتظرم .. یه سال انتظار کشیدم محرمت برسه .. خیلی‌ها مُردنُ محرمتُ ندیدن .. خیلی‌ها زیر خروارها خاکن .. بخدا اگه الان صداشونو می‌شنیدی داد  می‌زدن می‌گفتن بگین حسین .. ما دیگه نمی‌تونیم بگیم حسین ... پنبه تو دهنمون گذاشتن دیگه نمی‌تونیم بگیم حسین ... دستامونُ تو کفن بستن دیگه نمیتونیم براش سینه بزنیم ... آی  حسین ..

قربون این اشکت برم، اشکِ شب اول رفقا یه چیز دیگه است، خیلی ارزش داره، آخه مهمون دوجا عزیزِ ، وقتی وارد مهمونی میشه ، میزبان می‌آید درُ به روش باز می‌کنه ، چی میخای؟ بیا تو ... امشب کی درُ برا ما باز کرده

یا صاحب الزمان .. یا صاحب الزمان ..

مرا با یک نظر ، اهلِ نظر کن

مرا تا زنده ام اهلِ سحر کن

 اگر هر جا که من هستم نیایی

بیا من میروم ، زین جا گذر کن

 همۀ اینا بهانه است برا اینکه تو یه نگاه به ما کنی .. همۀ این دورهمی ها ، گریه کردنا ، روضه ها سینه زنی ها . این همه وقت میزاریم می آییم اینجا می شینیم. منتی هم نیست خدا میدونه اما دلمون میخاد توام بیای در جمعمون .. شما بیایی جمعمون صفا پیدا میکنه ... آی پسر فاطمه ... ای پسر دست شکسته .. یک دستی سر دلِ ما بکش آقا .. یا صاحب الزمان ...

وای اگر در حرمش یار نمی خواست مرا

سر بازار ، خریدار نمی خواست مرا

 با چه شوقی بغلم کرد همان اولِ ماه

بخدا خبر نداری همه مونو آقا بغل کرده .. والّا الان اینجا ننشسته بودیم ..

 با چه شوقی بغلم کرد همان اول ماه

اصلاً انگار نه انگار نمی خواست مرا

 یه جوری منو تحویلم گرفت. یه جوری میبینم بعضی ها گریه می کنن انگار دقیقاً همین حسی که منم دارم شما هم دارید. من حس میکنم تو جمع شما خیلی زیادیَم. اصلاً جام بین شما گریه کنا نیست .

آقا کریم بود که بی دعوت آمدم ..

حالا من کی هستم؟

من همانم که شدم خوار همه اما او

پیش مخلوقِ خودش خوار نمی خواست مرا

به حسابم نرسید و به حسابم آورد

او کریم است بدهکار نمی خواست مرا

بودم آلوده ولیکن دم در پاکم کرد

لطف آقاست گناه کار نمی خواست مرا

گفت همون دم در پاکت می کنم ، وقتی می آیی اینجا میشینی با همه وجودت گریه کنی برا حسینِ ما ...

بیا از گناهان پاکم کن

مرا در کربلا خاکم کن ..

یاده همه شهدامون که این شعرا رو میخوندن شما هم بخونید ..

نسیمی جان فزا می آید

بوی کرب و بلا می آید ...

آشنایِ علی ام ، گرد و غبار نجفم

وای اگر حیدر کرار نمی خواست مرا

تشنه ام کرد که یاد لب عطشان باشم

تا نگوییم علمدار نمی خواست مرا

آی خادما .. این برای خادماست که بیرون دارن کار می کنن ..

عاقبت کارگر روضه شدم شکرِ خدا

فاطمه نوکر سربار نمی خواست مرا

یا صاحب الزمان .. صاحب الزمان ..

عاقبت روزی ذبیحِ ذوالفقارت می شوم

یا شکارم می‌کنی یا خود شکارت می‌شوم

افضل الاوقاتِ من وقت به یادت بودن است

لحظه ای که واقعاً دل بی قرارت می شوم

 بی پناه افتاده ام٬ آیا پناهم می دهی؟

مُستَجیر دست های مُستَجارت می شوم

واقعاً شرمنده ام با نامۀ آلوده ام

نمی‌دونم وقتی نامۀ عملم رو به آقام دادن ، چقدر برام گریه کردی .. تو دیگه چرا این کارها رو میکنی ... تو که شبا میای برا جدِ غریبِ ما گریه میکنی ... از تو دیگه انتظار ندارم ...

 واقعاً شرمنده ام با نامۀ آلوده ام

موجب این غصه هایِ بی شمارت می شوم

 بین نوکرها به این آواره هم جا می دهی

بین این ها نوکرِ ایل و تبارت می شوم

مبتلایَ تو شدن اصلاً نمی آید به من

با دعایِ مادرت زهرا دچارت می شوم

کی دعا کرده منو که اینجوری میکشونیم؟.. یعنی یقین داشته باش دعایِ بی بی پشت سرمونه .. بخدا آنقد دعامون می کنه من و تو خبر نداریم .. شب‌ا که می‌آیی اینجا وقتی میخوای بری هی میگه خدا خیرتون بده ... الهی خیر جوونی تونو ببینید .. من که از جوونیم خیر ندیدم .. وقتی بفهمی دعایِ کی پشت سرته دیگه نمیتونی راحت بشینی .. تو فکر کردی خودت اومدی؟.. فرمود هر کسی میره کربلا مادرِ ما براش دعا میکنه .. حالا اربعین میخوای بری کربلا؟ (یه خط بهت بدم امشب) اونایی که امشب مخصوص شب سوم یک سال منتظر موندن که شب سوم بیان کربلا اربعین شونُ بگیرن . یک خط بهت میدم که همین امشب بگیری از در که میری بیرون. رفتی هم اربعین کربلا بگو من شبِ سوم گرفتم .. چی میخای بگی این همه مقدمه می چینی؟

 با ضمانت نامه از شاهِ خراسان ، اربعین

راهیِ کرب و بلا بهرِ زیارت می شوم

 حالا رسیدی کربلا ، نمیخام زود وارد روضه بشم گرچه دلت انقده آمادست ، اما حیفم میاد بزار اول بریم کربلا یه دوری تو این حرم بزنیم .. دم در حرم ..

سلام آقا .. که الان روبروتونم

من ایستادم ، زیارت نامه میخونم .. 

چقد دوست داشتم یه شب جمعه تو دهۀ محرمت زنده باشم .. دیگه به آرزوم رسیدم ...

السلام علیک دلتنگم

ای بمیرم که مایه ننگم ...

 اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

"یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ"

کبوترم که زدم بال در هوای محرم

به گوش می رسد از کوچه ها صدای محرم

ببین که ماهِ عزا باز بی تو می شود آغاز

چرا نمی رسی ای صاحب عزای محرم ؟

برای آن که فقط اندکی شبیه تو باشم

سیاهپوش شدم مثل تو برای محرم

آقای من از ابتدای محرم دعایِ هر شبم این است، بمیرم و نرسم من به انتهایِ محرم .. شنیدم سرِ جدّ غریبتُ کنار نهار آب با لبِ تشنه جدا کردن .. ای حسین .. ای حسین .. مولای من!

چگونه نزد تو بالا بیاورم سرِ خود را

اگر که جان ندهم بین روضه هایِ محرم ..

مولای من ، امام زمانِ من ، ای حجت خدا

چه میشود دهه ای پایِ منبر تو بگرییم

میان روضۀ شب هایِ کربَلایِ محرم 

لأَبکینَّ علیکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً حسین .. حسین

مجلس ما یا بن الحسن،منوره به نور تو
می دونم اینجایی آقا،حس می کنم حضورتو
یابن الحسن...
تو هستی و رو قلب ما اثر می ذاری آقا جون
می دونم این شبا چقدر تحت فشاری آقا جون
شروع کنیم روضمونو با نوحه ی قدیمیا
فریاد یا محمدا،حسین رسید به کربلا
سکینه باعمه اومد،با مادرش قاسم اومد
 رقیه روی شونه ی ماه بنی هاشم اومد
همه دارن میان
نجمه اومد رباب اومد
قربون قدمات حسین
اصغر اومد، اکبر اومد، همراهشون از آسمون
 گریه کنون مادر اومد
نگاه سردار حسین به شاه کم سپاهشه
شاهی که بیشتر از سپاه ،بچه کوچیک همراهشه
در دل خود تکیه می بندیم ما
سینه  را از عشق آکندیم ما
لحظه لحظه سال با کندی گذشت
 تا محرم، منتظر ماندیم ما
روایته ها
دست شیطان و هوای نفس را
با طناب گریه می بندیم ما
ما سیه پوش عزای زینبیم
 دور از شادی و لبخندیم ما
اذن داد ارباب در روز ازل
 با گل پاکش بپیوندیم ما
زاده ی زهرا کجاو ما کجا
او ضرر کرده مگر چندیم ما
اولین نوحست بر لب ها همه
آجرک الله یابن فاطمه  
یا امام زمان
تا بلا بر عاشقان تکلیف شد
جایگاه عشق تو تعریف شد
بس که محکم بود عهدت با خدا
مقتلت روز ازل تعریف شد
در رگ اسلام خون پاک توست
مکتب بی کربلا تحریف شد
در کشاکش ها به داد دین رسید
هر کجا دین خدا تضعیف شد
نوحه ی تو لوح محفوظیست که
در خود عرش خدا تصنیف شد
چهره ی زیبایت ای وجه خدا
با زبان مهدیت توصیف شد
چهره ات چطور توصیف شد، امام زمان چطوری توصیف کرد؛ السلام علی الخدالتریب، السلام علی الشیب الخضیب، کجا بودی
بنده ای که هیچ جا جایی نداشت
آمد اینجا صاحب تشریف شد
عالمی سر گشته و سر دار،تو
ما اسیر و سیدالاحرار تو
طاعتش از یاربت تفسیر شد
جزءجزء مذهبت تفسیر شد
یا غیاث المستغیثین تو با
ذکر یارب یاربت تفسیر شد
میهمان داری و لطف و جود تو
هر کجا شد موکبت تفسیر شد
آن شبی که وعده کردی روز بعد
صبح راز آن شبت تفسیر شد
در کنار آب بودی یا عطش
با ترک های لبت تفسیر شد

عاشق گرفته باز قنوت دعا بیا

دوباره محرم رسید،دوباره التماس های من شروع شد

عاشق گرفته باز قنوت دعا بیا

ای تیر آخرین  کمان خدا بیا

از همین امشب التماس هات رو شروع كن، خدا رو چی دیدی، شاید تو همین دهه آقات رو دیدی.

 ما در سکوت غربت خود داد می زنیم

بی تو شکست بغض گلو بی صدا بیا

 هر لحظه با نیامدنت گریه می کنیم

فصل شروع بارش چشمان ما بیا

مولای من یه سال منتظرم محرم بشه ،بزرگان ما گفتند:اگه می خواهید زود به خیمه ی امام زمان برسید، یه راهش گریه ی بر اباعبدالله است.آخه دلم خوشه بالاخره بین این گریه كن ها شاید شما هم قدم بذارید.میگم مگه میشه آقام توی این روضه ها، گریه ها نیاد؟

یا صاحب الزمان به خدا شعله ی فراق

آتش کشیده بر جگر  روزها بیا

 چشم انتظار توست حسینیه های اشک

ای روضه خوان مقتل کرب و بلا بیا

حسین....

بیاییم امشب با این آقا وارد روضه بشیم، با این آقا خودمون رو به خیمه برسونیم. سلام من به این آقایی كه سلام دادن به ابی عبدالله رو به من و تو یاد داد.سلام دادن رو یاد داد بالای دارالاماره، اول حرفی كه زد به ابی عبدالله سلام داد.عظمت داشت این آقا، جانم فدات، این روزها تو كوفه غریب شدی، یادت نره اول روضه خون مسلم پیغمبره، چرا؟. گفتند:آقا علاقه ی شما به عقیل زیاده، چرا؟ پیغمبر فرمود:به دو دلیل، دلیل اول اینكه،ابوطالب، عقیل رو دوست داره، منم به واسطه ی او دوستش دارم، اما دلیل دوم:فرزندی از این عقیل به دنیا میآد، یه روزی پسر من حسین رو یاری میكنه، شهید تو ركاب  و راه حسین میشه.پیغمبر روضه ی مسلم رو خوند، ابی عبدالله هم برا مسلم گریه كرد، این عظمت  مسلم . حالا این آقا تو كوچه های كوفه سرگردانه. ان شاءالله هیچ مردی تو دیار غربت،غریب نشه.خیلی مسلم عذاب میكشید تو كوفه، بیا مسلم رو یاری كن، تو هم با مسلم هم نوا شو، فكر كن داری تو كوچه های كوفه قدم میزنی، هی دست هاشو به هم فشار می داد،هی در و دیوار رو نگاه می كرد:

حسین میا به كوفه، كوفه وفا ندارد

كوفی  بی مروّت، شرم و حیا ندارد

جار و جنجالی عذاب آور به گوشم می رسد

نعره ی مستانه ی لشکر به گوشم می رسد

چی میگه مسلم؟

هر دقیقه کوفه از این رو به آن رو می شود

تا صدای سکّه های زر به گوشم می رسد

این جماعت کینه دارند از عمو جانم علی

ناسزاها از سر منبر به گوشم می رسد

از دو ماه پیش که مهمان  کوفی ها شدم

ضربه های پتک آهنگر به گوشم می رسد

نمی دانم، چرا اینجا مسلم درگیر شده،چرا مسلم اینجا به هم ریخته،مگه تو بازار آهنگرها چه خبره؟آقا شلوغ ترین بازار، بازار آهنگرهاست. می دونی چرا؟ چه كار دارند می كنند؟

یک عمود آهنی را هم سفارش داده اند

نقشه پاشیدن یک سر به گوشم می رسد

مسلم یه سر رفت توی بازار، دید همه دارند شمشیرهاشون رو تیز می كنند،یكی عمود می سازه، دید حرمله داره تیر سه شعبه آماده میكنه. ببین مسلم داره كجا رو می بینه

قبل مقتل رفتنت انگشترت را دربیار

صحبت انگشت و انگشتر به گوشم می رسد.

همچین كه از این پله های دارالاماره مسلم بالا می رفت، دید مسلم داره گریه میكنه، نانجیب زخم زبان زد. چیه مسلم ترسیدی؟ داری گریه میكنی؟ مگه تو سردار نبودی؟چرا داری گریه می كنی؟ برگشت مسلم یه نگاه بهش كرد:نانجیب من برا خودم گریه نمی كنم.

من اگر چه نیستم در عصر عاشورا ولی

ناله جانسوز یک مادر به  گوشم می رسد

حسین.....

مسلم توی سخت ترین شرائط یاد حضرت زهرا سلام الله علیها افتاد، سخت ترین لحضات مسلم كجا بود؟ كجا یاد مادر سادات افتاد؟ مسلم اولین فدایی حسین ، همیشه شب اول یاد حضرت زهرا كردیم، امشب هم یاد كنیم، بذارید جلسه ی ما رونق بگیره. یاد اول مدافع ولایت، تو كوچه ها راهش رو بستند،محاصره اش كردند.

من شیر بودم كوفه در زنجیرم انداخت

این كوچه های تنگ آخر گیرم انداخت

مسلم تو مرد بودی، شمشیر به كمر داشتی، می تونستی تو كوچه از خودت دفاع  كنی، اما مادر ما زهرا سلام الله علیها هی عقب رفت. دست های مسلم رو بستند، خدا رو شكر، جای شكرش باقیست، چرا؟ می خوام بگم اگه دست های این مرد رو بستند، لااقل زن و بچه اش نبودند ببینند، اما من یه قهرمان سراغ دارم، جلو فاطمه دستاشو بستند

دلم بهر علی می سوخت چون قنفذ مرا می زد

نگاه غربت او بیشتر می داد آزارم

از مدینه بریم بیرون.....كشتند مسلم رو، خبر پیچید تو كوفه مسلم رو كشتند، بدنش رو از بالای دارالاماره انداختند، خبر پیچید، طوئه یك شب از مسلم پذیرایی كرده، اون زن  عارفه، بین این همه مرد یه زن پیدا شد. ای نامرد مردم، این زن جور همه رو كشید.یك شب مسلم مهمانش بود، اما یه دل نه صد دل عاشق این آقا شد بواسطه ی امام حسین، بوی حسین رو از مسلم می فهمید، تا خبر دار شد مسلم رو كشتند، اومد تو كوچه های كوفه ، هی اینور و آنور سراغ مسلم رو می گرفت. كجاست آقام؟كجا پیداش كنم؟ گفتند:

خواهید اگر عاقبت عشق ببینید

فردا چو شود روی به بازار بیارید

رفت تو بازار، یه وقت دید بچه ها دور یه بدن جمع شدند، یه بدن رو برهنه كردند؟نه، نه اشتباه نكن،فقط سر و جدا كردند، پاشو به اسب بسته بودند، این بدن بی سر رو روی خاك ها میكشیدند، یه مرتبه نگاه كرد، آقاشو شناخت، گفت:این مسلم بن عقیل ،چرا شناخت؟ بدن كه سر نداشت، تا نگاهش افتاد به پیراهن مسلم. حالا بریم كربلا یا نه؟

گل من یك نشانی در بدن داشت

یكی پیراهن كهنه به تن داشت

ای خدایا به این شهید غریب كوفه، فرج امام زمان ما برسان....