آئین مستان

دوباره کینه ی اهل مدینه طوفان شد

دوباره مادر ما فاطمه پریشان شد

بنای اهل مدینه عذاب زهرا بود

بنای فاطمیّون در بقیع ویران شد

چهار سنگ  نشان ِ چهار اقیانوس

هوا  هوای غم و غصّه ی غریبان شد

نه زائری  نه چراغی   نه گنبد و صحنی

نه روضه ای  نه صدایی چه با عزیزان شد؟!

بیا عزیز دل فاطمه  بساز حرم

که خون به قلب نبی ُّو علی وُّ قرآن شد

برو بقیع و بخوان روضه های آن کوچه

که شانه ی پسری تکیه گاه جانان شد

بخوان از آن گل یاسی که ارغوانی شد

بگو چه دید عمویت حسن که گریان شد

بیا و روز بقیع را خودت رضایی کن

بیا که خاک عموی تو العجل خوان شد

غبار صحن تو بر درد جان دواست بقيع

خرابه‌هاي تو، باغِ‌ بهشتِ ماست، بقيع

تو هم چو فاطمه در شهر خويش تنهايي

غريبي و، همه كس با تو آشناست، بقيع

اگر چه روي به كعبه نماز مي‌خوانيم

تو قبله دلِ مايي، خدا گواست، بقيع

به آن چهار امامي كه در بغل داري

براي ما حَرَمت مثل كربلاست بقيع

به ياد چهار پسر، در كنار چار مزار

هنوز ناله اُمُّ البنين به پاست، بقيع

علي نگفت، به جان علي قسم، تو بگو

كه قبرِ گمشده فاطمه كجاست بقيع؟

هنوز ناله زهراست از مدينه بلند

هنوز لرزه بر اندامِ مجتبي‌ست بقيع

قوي‌ترين سندِ غربت علي در تو

عِذار نيليِ ناموسِ كبرياست، بقيع

خون بریزید از دیده،ای دل،کعبه ی جان شد خراب

آستان پاک و نورانیِ جانان شد خراب

این اهانت ها از آن روزی شروع گردید که

بعدِ احمد در مدینه،بیت الاحزان شد خراب

*****************

عمریست دلم میل به جایی دارد

جاییکه زمین حال و هوایی دارد

یک روز میاید و ز جان میخوانم

ایوان بقیع عجب صفایی دارد

*****************

آقا بیا نواحی ممتد درست کن

جایی شبیه به مشهد درست کن

آن گنبد و مناره خاکی خراب شد

حالا بیا دوباره گنبد درست کن

*****************

از غربت تو اشک دمادم داریم

دائم به لب پنجره شبنم داریم

این درد دل ماست ، خودت می دانی

در خاک مدینه یک حرم کم داریم

*****************

ای زائر همیشه ی تو آسمان بقیع

ای آفتاب و ماه تو را سایبان بقیع

افزون ز نیم قرن گذشت از خرابی ات

کی می شوی بهار؟!،اسیر خزان بقیع

*****************

بار دیگر قلب مهدی غم گرفت

همچو مولا ،قلب زینب هم گرفت

یاد آن روزی که ویران شد بقیع

در جنان، حیدر به سر ماتم گرفت

*****************

درست لحظه دفنت دوباره کشته شدی

به جرم قدرت لحنت دوباره کشته شدی

مناره های شما خار چشم دشمن بود

عجب به خاطر صحنت دوباره کشته شدی

نسل هیزم آور

تخریب کرده اند حرم و بارگاهتان

آنها که زنده اند به لطف نگاهتان

بر روی مهربانیتان چشم بسته اند

با خود نگفته اند چه بوده گناهتان

از نسل هیزم آورشان که عجیب نیست

آتش زنند دوباره  دل پر زآهتان

روز سقیفه بوده شما بی حرم شدید

یا بین کوچه بود که بستند راهتان ؟

اول زدند مادر و بعدش حسینتان

افتاد بین تیغ و نیزه و شد قتلگاهتان

وقتی رسید یوسف کنعان فاطمه

با او بنا کنیم حرم دلبخواهتان

فعلا نشسته است و زغم آه می کشد

کنج بقیع در شب تار و سیاهتان

می رسد از مدینه بوی غم

فاطمه باز دیده گریان شد

چونکه قبر چهار فرزندش

در حریم بقیع ویران شد

آتش کینه شعله ها دارد

از دل سر سپرده های یهود

لعنت حق به هر چه وهابی

لعنت فاطمه به آل سعود

قصد دارند ریشه را بزنند

صحبت از قبرها بهانه بُوَد

ریشه و بغض و کینه اینان

آتش و دود و تازیانه بُوَد

لعنت حق بر آن کسانی که 

اولین شعله را به پا کردند

حق پیغمبر معظم را

با لگد پشت در ادا کردند

در مدینه ز بعد پیغمبر

ناله های بلند ممنوع است

در مرام پلید این مردم

زن زدن از امور مشروع است

گریه کردند آسمانی ها

با نوای حزینه ی زهرا

به گمانم که باز تازه شده

داغ مسمار و سینه ی زهرا

بعد از آنکه زدند مادر ما را

کینه های قدیم سر وا کرد

کاش روزیِ هیچکس نشود

ضربِ سنگین سیلیِ نامرد

کاش مهدی بیاید و با او

ریشه فتنه را براندازیم

عاقبت بهرِ مادر سادات

گنبد و بارگاه می سازیم

با نیابت ز قبر مادرمان

سوی ام البنین سلام کنیم

دست بر سینه در مقابل او

مثل عباس احترام کنیم

عالمی باز پر از ظلم و ضلالت شده است

قصه ی خانه خرابی تو عادت شده است

از همین خاک غریبی که شده سهم شما

بغض شیعه ست که مملوی شکایت شده است

زائرت سوخت از این غربت و این سوختنش

می توان گفت که با سوز تو قسمت شده است

لحظه ی روضه ی مادر شده قلبم لرزید

روضه اینبار فقط ذکر حکایت شده است:

دست در دست حسن بود در آنجا مادر

ناگهان دید که یک کوچه ای خلوت شده است

ناگهان دید که دست حسنش می لرزد

بعد از این میخ در و سینه روایت شده است

پشت در بود که فریاد زدش "یا حیدر"

محسنت پر،بیا وقت وصیت شده است

***

گنبدی نیست در آنجا و نه حتی یک شمع...

این بقیع است که آیینه ی غربت شده است