آئین مستان

خونه هامون موکبِ، لحظه لحظه مون کربلاست
هر کجا که اسمش بیاد، کربلای ما عاشقاست

به امام حسین رسیدن ساده نیست
کربلا به عکسِ تویِ جاده نیست

حسرت همیشگی مون اینه که
دنیا واسۀ حسین آماده نیست

باید رفت، دنبال پرچمش
باید سوخت از غصه و غمش

باید گفت با اهل عالم از 
شورِ مُحرمش

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

روزگار بی حسین سوت و کوره و ظلمتِ
پرچمش برا شیعه ها آبرو و حیثیتِ

عاشقی به هم قسم ها میرسه
اشک چشممون به زهرا میرسه

اعتقاد هر شهیدی بوده که
این صدا یه روز به دنیا میرسه

حسین جان! لَبَّیکَ بِالدَّمی
حسین جان! تو اسم اَعظمی
حسین جان! تو کِشتیِ نجاتِ اهل عالمی

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

تا قیامت نسل ما پای کار این روضه هاست
آخرِ مسیر کربلا، گریه اولِ راه ماست

این شلوغیا نشونه عزتِ
این حسین حسین نمادِ بیعتِ

خیمه حسین چراغش روشنِ
سنگر قیام ما تو هیئتِ

باید خوند تا آخرِ مسیر
باید موند حتی اگه اسیر
باید بود پای همین عَلَمْ با بیعتِ غدیر

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

مثل این روزا هر سال، تو راه نجف تا کربلا بودم
مثل این روزا هر سال، بین الحرمین با زائرا بودم
مهمون آقا بودم ، مهمون آقا بودم

به دلم مونده امسال
 حسرت یک اذن دُخولُ، بگن زیارتت قبولُ

به دلم مونده امسال
سلام ِدر محضر آقا، نمازِ بالا سَرِ آقا

جاموندم، سخته گفتنش، ولی چاره ندارم
جاموندم، صاحب الزمانِ، نائِبُ الزیاره ام

مثل این روزا هر سال، مرد و زن جَوُون و پیر همه حاضر
مثل این روزا هر سال، دلتنگ صدای هَلابیکِ زائر
همه آسوده خاطر

به دلم مونده امسال
چشیدن چای عراقی ،چه اشتیاق و چه فراقی
چه فراقی

به دلم مونده امسال
خدمت توی موکبا رو روضه های روز و شبارو

جا موندم، عکس کربلا میبینم بی قرارم
جا موندم ، صاحب الزمانِ نائِبُ الزیاره ام

مثل این روزا هر سال، دستم به ضریحت میرسید آقا
مثل این روزا هر سال، سینه میزدم تو حرم سقا 
شش گوشه قرار ما

به دلم مونده امسال
حال دلِ من و ببینُ، دورم ازت این اربعینُ

به دلم مونده امسال
یه کاری کن خیلی کلافم، انگاری که منم اضافم

جا موندم، تا نمردم منو کربلا بیارم
جا موندم ، صاحب الزمانِ نائِبُ الزیاره ام

چه شد آه دل از قافله جا ماند
از آن سیل خروشان
چه شد این قطرۀ دلتنگ جدا ماند
دلم تشنۀ یک جرعه از آن آب بقا ماند
چرا ماند کجا ماند
اسیرانه ز پرواز رها ماند
در این برزخ تردید چرا ماند
چه دلگیر شده لحظه به لحظه همۀ عمر برایم
چه شد سعیِ صفایم
چه شد هروله‌هایم
بلند است به فریاد صدایم
که مَنِ تشنۀ یک بوسه بر آن خاک
بر آن حسرت افلاک
بر آن تربتِ پاکِ حرم کرب‌وبلایم
یکی با جگر سوخته ز آتش هجران
به من گفت بیا سر بگذاریم به صحرا و بیابان
بگو راه کدام است
یکی با دل آشفته و با حسرت بسیار
به من گفت دلم تشنۀ دیدار
دلم تشنۀ دیدار امام است
یکی گفت بیا عاشق مهجور
از این فاصلۀ دور
فقط مرهم زخم دل مجروح
سلام است و سلام است
یکی گفت بیایید که موجیم
که آسودگی ما عدم ماست
که این حسرت جانکاه، که این غربت ناگاه
برای من و تو فیض مدام است
بیایید که این شور مضاعف
قعودی است که مابین قیام است
بیا همسفرِ عشق
بیا دل بسپاریم به جاده
بیا پای پیاده
اگر شعله آهِ دل سوزان خود افروخته باشیم
امید است که توفیق، رفیقِ دل ما باشد و
این مرتبه ما همسفر جابر دلسوخته باشیم
بیا زائر دلسوخته باشیم
بیا، عشق در این جاده چراغ است
چراغی که فروزندۀ شب‌های فراق است
بیا دل بسپاریم به این راه
به این سیر الی‌الله
که یک‌روز از این جاده به سرمنزل عشاق رسیدند
همان‌ها که دل از خویش بریدند
همان‌ها که به جز دوست ندیدند
همان‌ها که شنیدند در این راه
صدای دل خود را
بیا دل بسپاریم به این راه
به این زمزمه‌هایی که به ناگاه
به گوش دلمان می‌رسد از دور
بیا گوش کن این زمزمه را
زمزم جاری‌ست
پر از عطر بهاری‌ست
صدای سخن جابر انصاری اگر نیست
صدای سخن کیست
که در حال سلام است
به سالار شهیدان و به یاران شهیدش
ببین دشت، لبالب شده از عطر نویدش
شده زنده دل هر کس  گفت و شنیدش:
عطیه! عجب عطر نجیبی
عجب رایحۀ روح‌فرینی
عجب نفحۀ سیبی...
رسیدیم به سرمنزل عشاق
رسیدم به خاک حرم عشق
به آن قبلۀ آفاق
بیا دل بسپاریم به جاری فرات و
بشوییم دل از غربت راه و بشتابیم
به پابوسی خورشید نجات و
شفیع عرصات و قتیل العبرات و
بمیریم به پایش، بگردیم فدایش
که باشیم یکی از شُهدایش
که ما نیز در این مقتل عشاق
دگر هم‌قدم مسلم و جُونیم
دگر هم‌نفس حرّ و حبیبیم
که ما نیز شهید غم مولای غریبیم
به او همسفرش گفت:
اگر چه که پر از شوق و امیدیم
ولی دیر رسیدیم
در این معرکه تیغی نکشیدیم
در این واقعه داغی نچشیدیم
نه رزمی نه نبردی
نه بر چهره نشسته‌ست غبارِ غم و دردی
مگر می‌شود آخر
که ما همقدم این قافله باشیم
ولی جابر دلسوخته ناگاه
به او داد جوابی
که چنان تشنه‌لبی را برسانند
به سرچشمۀ آبی
به او گفت: شنیدم
که فرمود: حبیبم
رسول دوسرا حضرت خاتم
اگر از عمل خیر گروهی
دل تو هم شده مسرور
همان اَجر برای تو هم ای عاشق صادق
شده منظور
تو دلدادۀ هر قوم که باشی
شوی روز حساب از پی آن قافله محشور
تو هم همدم آن طایفه در روز جزایی
عجب حُسن ختامی، عجب لطف تمامی
عجب فیض مدامی، چه زیبا سخن و نیک کلامی
عجب فوز عظیمی! چه مولای کریمی!
بیا ای دل بی‌تاب، که از کعبۀ احباب
رسیده‌ست شمیمی
که از سوی جنان باز وزیده‌ست نسیمی
تو ای دل چه نشستی!
اگر چون صدف اشک شکستی
ولی لحظه‌ای از پا ننشستی
که گفته‌ست که از قافلۀ عشق جدایی
تو اینجایی و در شور و نوایی
تو از خاک جدایی، تو در عرش رهایی
کجایی مگر آخر تو کجایی
بیا چشم دلت را بگشا
خوب نظر کن؛ تو در کرب‌وبلایی
تو لبریز صفایی، تو همراه تمام شُهدایی
تو در حال طواف حرم خون خدایی
حسین ای جانم ..

چوخ باخوب اصغره یانما منی یاندرما حسین  
اوخلی قربانیوی میدانی دولاندرما حسین  
ایتمه غم اولمادی سو سولدی الونده گل یاس  
گتور اکبر کیمی دوتسون آناسی اصغره یاس  
باخوری اهل جفا اصغرون آز باغریوا باس  
خیمه ده منتظری واردی یوباندورما حسین  
آغلاما دا باجین اولسون  
شعله آهویله قلبیمی آز یاندور یاخ  
غش ایدوبدور آناسی خیمه ده بیر شیونه باخ  
بالاوون قانینی گل بو آغاران زلفیمه یاخ  
آتما قانین گویه افلاکی بویاندرما حسین  
سن او قانیله بویاندون منیده قوی بویانوم  
گلمه سن گلم اوزوم اولما رضا چوخ دولانوم  
قویموری قید محبت باجون اولسون دایانوم  
چکمه خجلت چکیلوب دوره ده یاندورما منی  
اوخلی قربانیوی میدانی دولاندرما حسین  
آغلاما دا، باجین اولسون  

نه چکور اصغر آناسی اونی بیر لیلی بولر  
شیر خواره بالاسین گورمسه صاق قالماز ئولر  
پوزقون احوالیوه باخدوقجا بو شام اهلی گولر  
دردیوی گل منه دی دشمنه آندورما حسین  
اوز اوزون یورما مصیبتدن اوساندورما حسین  
آفت باد خزان یوز ویروب اول غنچه گوله  
قورخورام آغلیاسان شاد اولا شام اهلی گوله  
گورورم ایستموسن بو غمی اطفال بوله  
من ربابه دیرم سن اونا قاندورما حسین  
گه فرات اوسته باخورسان ایدوسن شور و نوا  
چاقورورسان بالاوی آلسون ابوالفضلون اخا  
الی یوخ قارداشون عباسین اونی سندن آلا  
عذری واردور آتاسی حیدری یاندورما حسین  
چوخ باخوب اصغره یانما منی یاندرما حسین  
آغلاما دا باجین اولسون  

باید رفت، باید دنبال پرچمت تا ابد رفت
باید موند،باید پای این روضه ها تا ابد موند
یه عده پای حق که میرسه فراری و
یه عده پای حق که میرسه فدایی ان
چه کعبه رفته ها که حاجی هم نمیشن و
چه کربلا نرفته ها که کربلایی ان
سفر بخیر،جوونی که شدی عاقبت به خیر
سفر بخیر، به مقصدت رسیدی مثل زهیر
سفر بخیر،سفر بخیر

مبدا هیئت و مقصد کربلا
اشهد یا حسین،مشهد کربلا
کربلا و کربلا و کربلا
کربلا و کربلا و کربلا
باید خوند، باید از تو و راه تو تا ابد خوند
باید گفت، باید از قیامت آقا تا ابد گفت
یه عده دست و پا زدن که کربلا نرن
یه عده دست و پا دادن تو راه کربلا
ایشاا… روز واقعه بهونه گیر نشیم
ایشاا… جا نمونیم از سپاه کربلا
زیارته، مسیری که شروع شهادته
شهادته، شهادتی که پای ولایته
لیاقته
سفر بخیر،جوونی که شدی عاقبت به خیر
سفر بخیر، به مقصدت رسیدی مثل زهیر
سفر بخیر،سفر بخیر
شیعه سینه زن،شیعه سینه چاک
ذکرم یا حسین، حتی زیر خاک
یا حسین و یا حسین و یا حسین
یا حسین و یا حسین و یاحسین

شب آخره بی تابم
چشای ترم بیداره
بغضِ آسمون سنگینه
انگاری داره میباره

بالا میگیره گریه و ماتم من
نمیشه سحر تاریکیِ شب من
رسیده دیگه جونِ من به لب من

از این زمونه سیرم
مدینه کرده پیرم
کجایی مادر امشب
دیگه دارم میمیرم

غریب امام صادق …

حالا که دارم میسوزم
حالا که تمومه کارم
یه غصه ای تو سینه م
که داره میده آزارم

کسی ندیده اشکای سحرمُ
کسی ندیده زخمایِ جیگرمُ
واسه کی بگم روضه مادرمُ

کوچه پر از مردم شد
دستِ گلا هیزم شد
دست یکی بالا رفت
گوشواره مادر گمشد …

غریب امام صادق …

دیگه دارم از حال میرم
شده موقعه ی پروازم
یه عمریه روضه خونم
دلم روضه میخاد بازم

میخام روضه ی کربلا رو بخونم
روضه ی لب بچه هارو بخونم
روضه ی سر و نیزه هارو بخونم

با هر نفس با هر آه
میگم که یا ثارالله
لایومک یومک حسین اباعبدالله

حسین اباعبدالله …