آئین مستان

توی این بی کسیام تنهاییام

یه نفر هست که برام همه کَسه

کاری به هیچ کی ندارم به خدا

یه امام رضا دارم برام بسه

غیر ذکر یا امام رضا که من

دیگه ذکری رو بلد نیستم آقا

نکنه یه وقت جوابم رو ندی

دیگه اینقدا که بد نیستم آقا

هرجا از دست خودم خسته شدم

آرومم کرده صفای حرمت

دوباره دلم برات پر می زنه

قربون کبوترایِ حرمت

«قربون کبوترای حرمت

قربون این همه لطف و کرمت»

تو که آخر گره رو وا می کنی

پس چرا امروز و فردا می کنی؟

شنیدم سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَم

شما رو رها کنم کجا برم؟

کربلا و مکه و بهشت من

یه گوشه از حرم امام رضاست

اگه نوکر حسین فاطمه ام

به خدا  از کرم امام رضاست

«قربون کبوترای حرمت

قربون این همه لطف و کرمت»

تو که آخر گره رو وا می کنی

پس چرا امروز و فردا می کنی؟

امام رضا دوایِ دردایِ بیشماره

هرکسی داره حاجت پیش آقا میاره

آقا اگرچه روسیاهم و بدم

به پنجره فولادیِ تو رو زدم

منم کبوتری که جلد مشهدم

خیلی بیقرارتم، خیلی بیقرارتم ..

تو حرم همیشه حال من خوشه

دوری از شما گدارو میکُشه

بطلب منو که دیگه وقتشه

خیلی بیقرارتم، خیلی بیقرارتم ..

«امام رضا امام رضا ..»

محبت تو مولا همیشه بی حسابِ

یه لحظه دوری از تو برایِ من عذابِ

من که دوست دارم تورو قدِ خدا

آقا کبوترم رو گنبدِ طلا

چی میشه ضامنم بشی امام رضا

یار مهربون من، یار مهربون من ..

از غذایِ حضرتی به من بده

خوش بحال اونی که مشهد اومده

تا حرم دلش دوباره پر زده

یار مهربون من، یار مهربون من ..

«امام رضا امام رضا ..»

اسم شما همیشه میون سینه قابِ

بهشت من همین جاست تو صحنِ انقلابِ

آقا من از شما فقط شفا میخوام

نگاه به این گدای بی نوا میخوام

دوباره اربعین یه کربلا میخوام

قربون وفای تو، قربون وفای تو ..

آب سقاخونه آب زمزمه

هر چی از خوبیت بگم بازم کمه

نظری آقا به حق فاطمه

قربون صفایِ تو، قربون صفای تو ..

«امام رضا امام رضا ..»

از داغ تو نشسته داغی میون سینه

کشته تورو آقاجون این سوز زهر کینه

تورو خدا رو خاکا دست و پا نزن

بیا و مادرت رو هی صدا نزن

آتیش به قلب غصه دار ما نزن

یار نیمه جون من یار نیمه جون من

بمیرم که زار و خون جگر شدی

روی خاک حجره محتضر شدی

بمیرم شکسته بال و پر شدی

یار نیمه جون من یار نیمه جون من

«امام رضا امام رضا ..»

پس از سلام نوشتم که خانه ات آباد
 ندادِ درس به جز عاشقی به من استاد

به جلوه ایی کند ناز تا خود محشر
 کبوتری که به نام تو می شود آزاد

به چشم هیچ کسی جز خودت نمی آیم 
فدای لطف پدر که مرا به دستِ تو داد

نمی شود که به اینجا رسید و سجده نکرد
 به سجده رفتم و گفتم که هرچه بادا باد

چقدر پنجره فولاد دلبری بَلَد است
 چقدر دل گره خورده به پنجره فولاد

نگفته لطف کند او، نگفته آگاه است
 اگر چه حاجت خود را کسی برد از یاد

دَمِ ورودی بٰابُ الجَواد مادر گفت
 از این در آمده هر کس از او گرفت اولاد

هزار و یک سخن از لطف او به لب دارم
 غبارِ صحن شفا داده کور مادر زاد

نوشته ام که مرا بعد مرگ بگذارند
 کمی کنار ورودی صحن گوهر شاد

امام رضا السلطان..

روح ایمان
سیّدی مولا رضا جان

السّلام ای هشتمین مِهر ولایت
السّلام ای بَحر اَلطاف و عنایت

ای فروغِ آفتابِ رحمتِ حق
ای مسیرَت بر همه راهِ هدایت

حُجَّتُ الله، ای امام اِنس و هم جان
خوانَمَت با سوز و آه و چشم گریان

آمدم با کوله بارِ جرم و عُصیان
ای رضا جان

روح ایمان
سیّدی مولا رضا جان

ای حریمِ قدسِ تو دارُالشِّفایم
مسجدُالحرام و مَروه و مِنایم

صحن هدایت و بقیع و سامرا
و کاظمین و کربلایم

روزی ام کن، ای وَلیّ کِبریایی
که شَوَم من مُحْرِمِ کرب و بلایی

در مسیرِ پاکی و اِخلاص و تَقوی
چون شهیدان

روح ایمان 
سیّدی مولا رضا جان

تو گنجی و دلهاست، ویرانه ی تو

تو شمعی و جانهاست ، پروانه ی تو

الهی در این صحن گردم کبوتر

 که فیضم ببخشند از دانه تو

بَرم رشک بر آن تهیدست زائر که خوابیده پشتِ در خانه تو

مرا از کَرم عقل پاکی عطا کن که باشم همه عمر دیوانه تو

به زوّار خود آنقَدر مهربانی که بار غم او، در شانه تو

مرا تشنه نگذار آنکه دائم زند موج کوثر به پیمانه تو

به جان جواد و به موسی بن جعفر به معصومه تو به ریحانه تو

سزد گیرمُ عفو زند در جحیمش اگر دل شود جایِ بیگانه تو

به دیوانگی وقت فرزانه ام ده که دیوانه توست فرزانه تو

چه نیکوتر از این که من هر چه دارم بود از عنایاتُ و ماهانه تو

گدایم ،گدایم، گدایم، گدایم گدایِ علیِ بنِ موسیَ الرضایم

تو آیینه ی طلعت کبریایی جگر پاره خاتم الا نبیایی

تو قرآن ، تو توحید ، تو دین تو ایمان تو زهرایِ مرضییه ،تو مُرتضایی

تو بَدرُ الوِلایَه ، تو شمسُ الائمه تو مولا علیِ بنِ موسیَ الرضایی

تو یاسین، تو طاها، تو کوثر، تو قدری تو کعبه ، تو مروه ، تو سعی و صفایی

مزارِ تو در خاک طوس، امّا تو در جانِ مایی، تو در قلب مایی

تو یارِ غریبانی و خود غریبی تو تنهایی و با همه آشنایی

کجا رو کنم از پیِ عرض حاجت ؟ تو با گل مرادی تو مشکل گشایی

ز هیجا و رفعت زهی لطف و رافت که نَه از خدا و نَه از ما جدایی

چو بر خیزم از خاک ، در عرش گویم علیِ بنِ موسی کجایی کجایی؟

به جانِ جواد و پی بازدیدت سه جایی که خود وعده دادی بیایی

برابر در خانه توست بهتر ز مُلک سلاطین مقام گدایی

گدایم ، گدایم ، گدایم، گدایم گدایِ علیِ بنِ موسیَ الرضا یم

تا حالا شده که خسته بشی دلت بگیره

تا حالا شده حس کنی جوونیت داره میره

تا حالا شده نیت بکنی جایی باشی که

غصه هات بمیره

شونه ی خستگی هات کجاست

کجا آرامش این دلاست

بهترین جا واسه عاشقی

حرم امام رضاست

کیه اونی که تو سختی‌ها پناهته

امام رضاست

کیه اونی که همیشه چشم به راحته

امام رضاست

کیه اونی که نگاش توی نگاهته

امام رضاست

منو می‌شناسی همون گدام

نتونستم حرمت بیام

تو خودت یه کاری کن برام

جزو دلتنگای کربلام

می‌بینی بارونیه چشام

تو خودت یه کاری کن برام

تا حالا شده حس کنی که هیشکی رو‌نداری

تا حالا شده تنهاشی تو اوج بی قراری

اما فکرشو بکن که حتی توی برزخ

امام رضا رو‌ داری

اونیکه فکر من و شماست

دَم‌ مردنم کنار ماست

همه دلخوشیم تو زندگی

حرم امام رضاست

کیه اونیکه صاحب اختیارته

امام رضاست

کیه اونی که اونیکه همیشه بی قرارت

امام رضاست

کیه اونیکه حس میکنی کنارته

امام رضا ست

حرمت خونه خسته‌ها ست

هر موقع میری برو‌ بیاست

هم‌ مدینه‌ست هم‌ کربلاست

آب سقا خونه‌تون شفاست

خاک صحنای تو‌ کیمیاست

هم‌ مدینه‌ ست هم‌ کربلا

کیه اونی که دلت میخواد صداش کنی

امام رضاست

کیه اونی که دلت میخواد نگاش کنی

امام رضاست

کیه اونی که میخواد جون فداش کنی

امام رضاست

وقف تو میشه صدای من

میخوامت امام رضای من

ای برات کربلای من

حرمت خواب شبای من

ای بهشت با صفای من

ای برات کربلای من