آئین مستان

به هیات رسیدم که حاجت بگیرم

حسینی بمانم ، حسینی بمیرم

تو خیر کثیری آقا ، تو نعم الامیری آقا

ای  دنیای من ، ای  عقبی من

سرشتم حسینُ بهشتم حسین است

به لطفِ خدا سرنوشتم حسین است

«اباعبدالله ... اباعبدالله ...»

دل و دین ، سر و جان ، به قربانِ زینب

که گشته دلِ من ، مسلمانِ زینب

نوایِ دلم یا زینب ، حسینی شدم با زینب

او  دخت مولاست ، او  جان زهراست

بخوان از نوایش غم نینوا را

به دستش ببین پرچم کربلا را

«اباعبدالله ... اباعبدالله ...»

واویلا علی الحرم.........

سر حسین به نیزه ها، واویلا علی الحرم

آتیش زدن به خیمه ها، واویلا علی الحرم

گلها کنار یک دگر ، واویلا علی الحرم

گرد عزیز فاطمه، واویلا علی الحرم

اما اباالفضلم چرا ، واویلا علی الحرم

مانده جدا در علقمه، واویلا علی الحرم

به زخم دل نمک زدن، واویلا علی الحرم

دخترات و کتک زدن، واویلا علی الحرم

واویلا علی الحرم........

چو دید زینب حزین، واویلا علی الحرم

 سنگ جفا و شاه دین، واویلا علی الحرم

حسینش افتاده زمین، واویلا علی الحرم

 کشید ناله ای خدا، واویلا علی الحرم

چند نفربه یک نفر، واویلا علی الحرم

غریب گیر آوردنت، واویلا علی الحرم

 به قتلگاه کشوندت، واویلا علی الحرم

دست یکی به موی او

 سنگ یکی به روی او

دست یکی به پیروهن

به روی سینه جای پا

چند نفر به یک نفر

غریب گیر آوردنت

واویلا علی الحرم.........

به روی خاک ها پرش

شمر به دست خنجرش

یکی پی عمامه اش

یکی به دنبال عبا

پیش نگاه مادرش

جدا شد از بدن سرش

اهل حرم به سر زنان

صدا زدند بچه ها

چند نفر به یک نفر

غریب گیر آوردنت

واویلا علی الحرم.........

بذار که یه کم نگات کنم عزیز دلم
غم تو چشاتو میبینم می ریزه دلم
یکم برات قرآن می خونی
بگو داداش پیشم می مونی
بزار یکم دستاتو روی قلبم
کنار من می موندی ای کاش
تو که بری میمیرم داداش
ببین داره می لرزه دلم از غم
جدایی انگار شده تقدیرم
از این دلشوره دارم میمیرم
حسین ای جانم.......
یه چیزی بگو دلم آروم بگیره یکم
همه اومدن فقط تورو بگیرن ازم
داداش نگیر چشماتو از من
فدای این کهنه پیراهن
چه خاکی بعد از تو به سرم میشه
می ترسم از اون گودال تنگ
از این همه نیزه تیر و سنگ
چشام بارون صدام می لرزه
امان از خنجر امان از نیزه
حسین واویلا.........

ای که قدر با تو مقدر شده

خواهر محزونِ تو مضطر شده

حال من از حالِ تو بدتر شده

ای دل غافل دم آخر شده

دیشب هی نشست جلوش دست به صورتش کشید گفت خواهر به قربونت بره .. عَالِمَةٌ غَيْرُ مُعَلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَيْرُ مُفَهَّمَة‏ هست این خانم .. سوال کرد داداش راستی راستی میخوان تو رو بکشن ..

در سرم افتاده حواشی حسین

وای به حالم تو نباشی حسین

فارغ از این جنگ و جدل کن مرا

دور تر از گودیِ تل کن مرا

نیت یک خیرالعمل کن مرا

جان حسین باز بغل کن مرا

حرف رباب است مرتب نرو

ای جبل الرحمۀ زینب نرو

سفرۀ خود را که جدا کرده ایی

خواهرِ خود را که رها کرده ایی

رخت مرا رختِ عزا کرده ایی

ولوله در خیمه بپا کرده ایی

روزۀ صبرم شده باطل شده حسین

از تو چگونه بِکَنم دل حسین

جان به هوای خطر آورده ام

موقع معراج پر آورده ام

پای غم تو جیگر آورده ام

پیراهن کهنه درآورده ام

آن همه شور و هیجان را بببین

قهقۀ شمر و سنان را ببین

کعبۀ من را به منا میکشند

ازسر دوش تو عبا میکشند

جسم تو را با نوک پا میکشند

پیش همه مویِ تو را میکشند

کشتۀ بغض نجفت میکنند

این طرفُ و آن طرفت میکنند

موقع زخمی شدنت میزنند

چنگ به هرجایِ بدنت میزنند

سنگ به رویِ بدنت میزنند

لشکر جمعِ دور گودال یال ذوالجناح خونینه

دل ارض و سما میلرزه که داره خواهرش میبینه

خواهر داره میبینه نوک تموم نیزه ها خونینه

میبینه سینه ناموس خدا سنگینه

میبینه نشسته بی حیا به روی سینه

تو مشت قاتلا پیچیده موی تو

دیدم نمیبُره خنجر گلوی تو

ای وای حسین من..........

تنها بی دفاع افتاده که لب تشنه و بی جونش

کنار پیکرش تو گودال مادرش فاطمه مهمونه

مادر داره میبینه سر همه ملائکه پایینه

میبینه خنجر دارهپیش گلو میشینه

میبینه چه ضربه هایی میزنه با کینه

روح از بدن چه با تاخیر جدا میشه

چون کُندِ خنجر و سر دیر جدا میشه

ای وای حسین من..........

از مقتل تا عرش اعلا پیچیده صدای مولا

علی مرتضی گریونه میخونه از نجف واویلا

حیدر داره میبینه زمین تو فواره خون رنگینه

میبینه زلف حسین تو دست اون بی دینِ

میبینه زهرا خودش کنار اون بالینه

سرخه محاسنش غارت شده تنش

آخه مگه چقدر می ارزه پیرهنش

ای وای حسین من..........

از وقتی رفتی صد بار دور گودالت گشتم

دیگه از پا افتادم از بس دنبالت گشتم

از گودال میپرسم باقی پیکرت کجاست

 میلرزم میترسم نمیدونم سرت کجاست

 پاشو که لشکر اشک زینبتو نبینه

 ببین دیگه بریدم پاشو بریم مدینه

 حسین حسین واویلا واویلا..........

 تا پیکرها رو دیدم رفتم از حال افتادم

پیش جسم عریان بین گودال افتادم

اون کهنه پیراهن توی تنت دریده شد

معلومه از رگهات سر از قفا بریده شد

هنوز زنده بودی وقتی سر و بریدن

تو راه که می اومدم چادرمو کشیدن

حسین حسین واویلا واویلا..........

 تیری که خورده سینه ات بین قلب خواهر رفت

 هرچی که بود غارت شد انگش و انگشتر رفت

بعضی ها با سنگ و یه عده با عصا زدن

 قبلش نیت کردن به خاطر خدا زدن

 وقتی با نعل تازه از رو تنت گذشتن

 کاشکی به جای این کار خواهرتو میکشتن

حسین حسین واویلا واویلا..........