آئین مستان

دو هفته رفت زِ شعبان مه به نیمه رسید
نسیمی از نفسِ دولتِ کریمه رسید

شبی که ماه در اوجِ تکاملش بدر است
شبی بلند که همسایه با شبِ قدر است

شبی که نور شکافد دلِ سیاهی را
به سامرا ببرد وعدۀ الهی را

چه وعده ای و چه میعادی و چه موعودی
چه زاده ای و چه میلادی و چه مولودی

صدایِ هلهله می آمد از عشیرۀ عشق
که میرسید زِ ره آخرین ذخیرۀ عشق

عجب شبی ست شبِ نورُ عشقُ دلبری است
و بهترین شبِ عمرِ امام عسکری است

ستاره ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
چه افتخارِ بزرگی نصیبِ نرجس شد

رسید آنکه خدا هم به انتظارش بود
و جایِ بوسۀ صدیقه بر اُزارش بود

رسید و مژدۀ او تا به بیکران ها رفت
نیامده به زمین سویِ آسمان ها رفت

قدم به رویِ پر و بالِ جبرییل زند
مسیح بر پر گهواره ش دخیل زند

از آسمان درِ این خانه سائل آمده است
خبر رسیده که انسانِ کامل آمده است

بگو به مردم دنیا سرآمد آمده است
بگو که مهدی آلِ محمد آمده است

شبِ فراق خدا را توانِ صبر کجاست
کسی نگفت که خورشیدِ پشت ابر کجاست

غم هزار و دو صد ساله را نفهمیدیم
دریغ ؛ افضل اعمال را نفهمیدیم

چه کار در پس این انتظار کردم من؟
برایِ آمدنِ او چه کار کردم من؟

خزان غربت او را تمام باید کرد
برایِ ددنِ قائم قیام باید کرد

ای آفتابِ پسِ ابر شب رسده بیا
بیا که جانِ جهانی به لب رسیده بیا

بیا بیا که بدونِ تو سخت تنهاییم
حجابِ دیدنِ تو غالباً خودِ ماییم

برایِ عالمیان مژدۀ سحر هستی
فقط نه منجیِ ما ، منجیِ بشر هستی

جهان بدونِ ظهورت به ظلم محکوم است
دعایِ آمدنت اشک هایِ مظلوم است

نجات بخشِ همه مردمِ جهان برگرد
بهم زنندۀ بازارِ ظالمان برگرد

ببین که جسم عدالت چقدر بی جان است
گواهِ آمدنت خونِ بی گناهان است

تو مردِ معرکۀ انتظار می خواهی
فقط نه عاشقِ بی تاب ، یار می خواهی

خوشا به حالِ کسانی که رو سفید شدن
زمینه سازِ ظهورت شده ، شهید شدن

بدونِ سر شده و سرفراز میگردن
میایی و شهدا با تو باز میگردن

تحملِ ستم ظالمان بس است بیا
به انتظارِ تو بیت المقدس است بیا

که در رکابِ تو قدس از یهود پس گیریم
و مکه را هم از آلِ سعود پس گیریم

اگه بیای ، دنیا رو به پات میریزم
اگه بیای ، دیگه تموم میشه پاییزم
اگه بیای ، اگه بیای ..

یه روز میای ، سامون میدی این دنیا رو
یه روز میای ، کاش ببینم اون روزا رو
یه روز میای ، یه روز میای ..

دل تنگتم عزیز جونم
بی روی ماهت نمیتونم
کاش تا ظهور زنده بمونم ..

دلدارِ منی و یارِ منیُ یارِ تواَم ، اباصالح
از اول بچگیم گرفتار تواَم ، اباصالح ، یا اباصالح

جهنمه ، دنیارو گلستونش کن
قناری رو ، امشب تو غزل خونش کن
آقا بیا ، آقا بیا ..

یه روز میاید ، عشق و تو دلا میندازی
یه روز میاید ، صحن بقیع رو میسازی
یه روز میاید ، یه روز میاد ..

تنگه دلم برای چشمات
آقا فدایِ قد و بالات
برگرد با ذوالفقارِ بابات

رویای منه تو خلوتت صدام زدی ، اباصالح
هر شب تویِ خوابم میبینم تو اومدی ، ابا صالح

دلدارِ منی و یارِ منیُ یارِ تواَم ، اباصالح
از اول بچگیم گرفتار تواَم ، اباصالح ، یا اباصالح

دلم امشب هواتو کرده

هوای یک نگاتو کرده

هوای اون صداتو کرده

ماه امشب مال منه

ستاره هم دنبال منه

تامهر تو خورشید من

تو کوکب اقبال منه

خدا امشب دوا می بخشه

شب جمعه شفا می بخشه

داره کرببلا می بخشه

ماه بی تاب سحره

باده بزن که بی خطره

م‍ژده بدید به فاطمه

که کودک نرگس پسره

دل بیچاره بی نواته

مثل صیدی که زیر پاته

خون من گردن چشاته

هر شب بی قرارتم

یه عمریه که دچارتم

بخوای نخوای هواییه

ابروهایه ذوالفقارتم

کمال طه کمال تو

کمال تو عشقه

جمال مولا جمال تو

جمال تو عشقه

علی اکبر جمال تو عشقه

به اقتدا بر علی اکبر

لباس تقوی و شرم و غیرت بر تنمونه

برق شجاعت تو چشمامونه

خرخره ی دشمن ولایت تو چنگمونه

ماها بیقرارای رهبریم

خاک زیرپاهای حیدریم

ماهی های دریای اکبریم

علی اکبر جمال تو عشقه

من از دیارِ حبیبم غریب افتادم

بیا بیا گل نرگس برس به فریادم

در این زمانه ی غربت تو تکیه گاهِ منی

ز لطف و مرحمتِ خویش کن تو امدادم

تمام دار و ندارم تصدقِ سر توست

وجود خویش همه نذرِ نام تو دادم

همیشه ناله ام از دوریِ شما بوده

ولی به یاد سحرگاهِ وصل دلشادم

خوشم اگرکه حقیرم حقیرِ خوبانم

بدین اصول قدم در ره تو بنهادم

بدین طریق بُوَد عاقبت به خیریِ من

كه در میانِ قنوتِ سحر کنی یادم

مرا اگر ز سرخویش وا کنی چه کنم؟

اسیر زلف تو هستم ز غیر آزادم

دنبالِ تواَم، یابن الزهرا

من مالِ تواَم، یابن الزهرا

هر كس به كسی داده دل

من به تو دادم، یابن الزهرا

ای تاجِ سرم، یابن الزهرا

من منتظرم، یابن الزهرا

السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَقیه اللّهِ فِی أَرْضِهِ

سلام آقا .. آجرک الله .. فرمود امام رضا از شب اول محرم که می‌شد بهم می‌ریخت .. دیگه کسی خنده به لب‌هایِ آقا نمی‌دید ..

چه می‌شود به سرایِ فقیر سر بزنی

سری به منتظرانت دم سحر بزنی

به قلبِ تو همه خیلی شرر زدیم آقا

نخواستی که به این قلب‌ها شرر بزنی

گفتی با همۀ بدی‌هات بیا .. اگه تو نیایی کی می‌آید برا جدم گریه کنه ... تو این روزگاری که همه یادشون رفته ، شما بیایید برا جدم گریه کنید .. هی بگید حسین .. حسین .. آقاجان ... آقاجان ... (شب اولی ببین داد می‌زنیم ، گریه می‌کنیم که خودمانُ به آقا نشان بدیم.)

نشسته‌ایم به امیدِ آن زمانی که

مسیرِ رد شدنت را به این گذر بزنیم

چی می‌خوای بگی ؟

اگر رد میشوی از این محله

نگاهی بر گدایِ بی وفا کن

اما بعضی‌ها نمیگن بی‌وفا . بعضی‌ها میگن نگاهی بر گدایِ آشنا کن ... آخه برا آقا آشناست هم صدایِ گریه‌ شون هم خودشون .. برا امام زمان آشناست .. همین که منُ راه دادی بهت مدیونم .. اما شب اول پر رو شدم، دیدم من رو راه دادی یه درخواست دیگه هم دارم .. خدا رو شکر زنده بودم محرمتُ دیدم ... حالا یک خواهش دیگه ازت دارم شبِ اولی :

پس از آنکه گذشتی از گناهم

نصیبم یک سفر کرب و بلا کن

ای حسین .. ای حسین ..

خدا گواست که ممنونِ دست هایِ توایم

سرِ گناه که ما را تو هر قدر بزنی 

ز شوق دیدنِ رویت چه گریه ها کردیم

مگر قدم رویِ این دیدگانِ تر بزنی 

بیا آقا .. بیا آقا .. دوست دارم همه شب اول آقاشونُ صدا کنن ... با یه اسمی می‌خوام آقا رو صدا کنید که ردخواه نداره .. یخ بزرگی می‌گفت هر وقت خواستید ائمه رو صدا بزنید به نام مادرشون بگید .. شما هم اینجوری امشب بگید ...

گل نرگس بیا .. بیا ..

دوباره بویِ محرم دوباره بویِ عزا

زمان آن شده تا روضه روضه سر بزنی

امشب از این جلسه شروع کن .. اول یه سری به ما بزن .. خیلی وقته منتظرم .. یه سال انتظار کشیدم محرمت برسه .. خیلی‌ها مُردنُ محرمتُ ندیدن .. خیلی‌ها زیر خروارها خاکن .. بخدا اگه الان صداشونو می‌شنیدی داد  می‌زدن می‌گفتن بگین حسین .. ما دیگه نمی‌تونیم بگیم حسین ... پنبه تو دهنمون گذاشتن دیگه نمی‌تونیم بگیم حسین ... دستامونُ تو کفن بستن دیگه نمیتونیم براش سینه بزنیم ... آی  حسین ..

قربون این اشکت برم، اشکِ شب اول رفقا یه چیز دیگه است، خیلی ارزش داره، آخه مهمون دوجا عزیزِ ، وقتی وارد مهمونی میشه ، میزبان می‌آید درُ به روش باز می‌کنه ، چی میخای؟ بیا تو ... امشب کی درُ برا ما باز کرده

یا صاحب الزمان .. یا صاحب الزمان ..

مرا با یک نظر ، اهلِ نظر کن

مرا تا زنده ام اهلِ سحر کن

 اگر هر جا که من هستم نیایی

بیا من میروم ، زین جا گذر کن

 همۀ اینا بهانه است برا اینکه تو یه نگاه به ما کنی .. همۀ این دورهمی ها ، گریه کردنا ، روضه ها سینه زنی ها . این همه وقت میزاریم می آییم اینجا می شینیم. منتی هم نیست خدا میدونه اما دلمون میخاد توام بیای در جمعمون .. شما بیایی جمعمون صفا پیدا میکنه ... آی پسر فاطمه ... ای پسر دست شکسته .. یک دستی سر دلِ ما بکش آقا .. یا صاحب الزمان ...

وای اگر در حرمش یار نمی خواست مرا

سر بازار ، خریدار نمی خواست مرا

 با چه شوقی بغلم کرد همان اولِ ماه

بخدا خبر نداری همه مونو آقا بغل کرده .. والّا الان اینجا ننشسته بودیم ..

 با چه شوقی بغلم کرد همان اول ماه

اصلاً انگار نه انگار نمی خواست مرا

 یه جوری منو تحویلم گرفت. یه جوری میبینم بعضی ها گریه می کنن انگار دقیقاً همین حسی که منم دارم شما هم دارید. من حس میکنم تو جمع شما خیلی زیادیَم. اصلاً جام بین شما گریه کنا نیست .

آقا کریم بود که بی دعوت آمدم ..

حالا من کی هستم؟

من همانم که شدم خوار همه اما او

پیش مخلوقِ خودش خوار نمی خواست مرا

به حسابم نرسید و به حسابم آورد

او کریم است بدهکار نمی خواست مرا

بودم آلوده ولیکن دم در پاکم کرد

لطف آقاست گناه کار نمی خواست مرا

گفت همون دم در پاکت می کنم ، وقتی می آیی اینجا میشینی با همه وجودت گریه کنی برا حسینِ ما ...

بیا از گناهان پاکم کن

مرا در کربلا خاکم کن ..

یاده همه شهدامون که این شعرا رو میخوندن شما هم بخونید ..

نسیمی جان فزا می آید

بوی کرب و بلا می آید ...

آشنایِ علی ام ، گرد و غبار نجفم

وای اگر حیدر کرار نمی خواست مرا

تشنه ام کرد که یاد لب عطشان باشم

تا نگوییم علمدار نمی خواست مرا

آی خادما .. این برای خادماست که بیرون دارن کار می کنن ..

عاقبت کارگر روضه شدم شکرِ خدا

فاطمه نوکر سربار نمی خواست مرا