آئین مستان

آمدم امشب حرم، با پدر و مادرم

مثل دو فواره ی صحنت شدم

این دو نگاهِ ترم

از دم باب الجواد تا دمِ ایوان طلا

اسم تو را می برم

سایه ی لطفت به سرم مستدام

ای حرمت به همه درد و غمم التیام

باز شده راه ضریح تو در این ازدحام

آه به جای همه جامانده ها

از تو جدا مانده ها

دست به سینه به سمت ضریح

شاه علیک السلام

سمت شما آمدم،گم نکنم راه را

طی کنم این سیر الی الله را

در حرمت سر کنم

این دَم کوتاه را

مَرد جوانی در وسط همهمه ها دَم گرفت

آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی ز گناهم بده

سلام آقا رضا جانم

امیدم یا رضا جانم

نمیذاریم منُ تنها

رضا جانم،رضا جانم

تویی که ضامنم هستی

دلم رو به حرم بستی

محاله خالی از اینجا

بره دستی،رضا جانم

جان رضا

حضرت سلطان رضا

ای قسم مَردم ایران رضا

معنی لطف و کرم و بخشش و احسان، رضا

شاهِ خراسان رضا

یار غریبان رضا

آه! دلِ شعله ورت سوخته

گوشه ی آن حجره بال و پرت سوخته

آن نفسِ مختصرت سوخته

وای چه آمد سرت

آه! تمامِ جگرت سوخته

قلبِ دو عالم بر این

رَختِ سیاه پسرت سوخته

ناله زدی از نفس

آه! جوادم بیا

آمد و از خاک سرت را گرفت

غربت چشمانِ ترت را گرفت

اشکِ روان از نظرت را گرفت

شکرِ خدا لحظه ی آخر

پسرت دور و برت را گرفت

دوباره جاریِ اشکام

دلم شد خونه ی غم هام

غریب آقا،غریب آقا...

جوونت رفت و افتادی

نه غوغایی نه فریادی

غریبونه رو خاکِ حجره جون دادی

غریب آقا،غریب آقا...

از سر لطف شماست

سینه ی ما کربلاست

رخصتِ این گریه برای حسین

دستِ امامِ رضاست

روضه دوباره به پاست

روضه ی شاهِ غریب

مرثیه خوان شاهِ خراسان شده

آه که یابن الشبیب

لحظه ی غارت شد و

پیرهنُ شال رفت..

خواهرش از حال رفت

آه که مابین دو تا نهر آب

جدّ غریبم حسین

با لب خشکیده به گودال رفت

چشم کسی در پیِ انگشترُ

چشم کسی در پی خلخال رفت

نایِ کمک خواستنش رفته بود

پاره به پاره بدنش رفته بود

حرف سرِ بوریاست

آه که حتی کفنش رفته بود

بشکند آن پا که دَمِ آخری

رویِ تنش رفته بود

خدا ای کاش بمیرم من

برا زخماش بمیرم من

برا خشکیِ لب هاش بمیرم من...

جلوش آبِ خنک خوردند

سر آقام چی آوردند

که انگشتُ برا انگشترش بردند

غصه اش که یکی دوتا نیست
غربت از حسن جدا نیست

خیلی خیلی غریبِ
هیچکس شبیه مجتبی نیست

وای، بی یار و بی حبیبی
وای، تو خونه اتم غریبی

نشده خنده رو لبات بیاد
مگه میشه کسی تو رو نخواد

الهی من فدات بشم حسن
آقا دوست دارم خیلی زیاد

بخون ای گریه کن
بخون ای سینه زن

غریب یعنی حسین
کریم یعنی حسن

وای، بی یار و بی حبیبی
وای، تو خونه اتم غریبی

توی قلبشه همیشه، داغ ماجرای کوچه
خیلی وقته شهیدِ، بعد کربلایِ کوچه

وای، تو کوچه چی کشیده
وای، محاسنش سپیده

گوشواره ی شکسته رو زمین
یه کاری کرده خون جگر بشه

مادرشو زدن جلو چشاش
ولی نشد براش سپر بشه

بخون ای گریه کن
بخون ای سینه زن

غریب یعنی حسین
کریم یعنی حسن

دلم گرفته، دلم برا امام بی حرم گرفته
دل تموم عاشقا رو غم گرفته
 دلم گرفته

حرم نداره، مدینه حتی یه مسافرم نداره
شب شهادتی یه زائرم نداره
حرم نداره

از آسمون فرشته ها میان
برا زیارت امام حسن

امام حسین به سینه میزنه
برای غربتِ امام حسن

در خونه ی خوب کسی رفتی
به داد همه میرسه آقا

بمیرم برا این مصیبت که
توی خونش هم بی کسه آقا

تو امیدم، تو ایمانم
حسن جانم! حسن جانم!

دلا بسوزه، دلا برا گریه ی بی صدا بسوزه
برای غصه های مجتبی بسوزه
دلا بسوزه

براش بمیرم، برای رد خون رو لباش بمیرم
برای سِنِ کم بچه هاش بمیرم
براش بمیرم

خدا میدونه چوبه های تیغ
چه زخم هایی زده به اون بدن

امام حسین به سینه میزنه
برای غربت امام حسن

با این که دیگه رفته از دنیا
دلش از غم کوچه ها خونه

برای غم مجتبی انگار 
همین کوچه ها روضه میخونه

از این ماتم پریشانم
حسن جانم! حسن جانم!

دلم گرفته، دلم برا دیدن مادرم گرفته
دلم برای غربت حرم گرفته
دلم گرفته

کُشته ی تشنه لب کربلا
یه ساعته بعد تو پیر شدم

خواهر برادری بهت بگم
باور نمیکنم اسیر شدم

سرت رو روی نیزه ها دیدم
تنت رو زیر دست و پا دیدم

منو بین نامحرما دیدی
تو رو توی تشت طلا دیدم

اَلا یا اَیُّهَا العَطشان
برادر جان! برادر جان !

حسین جانم! حسین جانم!

كَرَم كنارِ كريميِ تو كم آورده
به پيشگاه تو درياي غم نم آورده

نبود داغ تو كمتر ز داغ عاشورا
خدا ميانِ صَفَر يك مُحَرَم آورده

گذاشت نان و نمك، آب و زهر، همسر تو
چه سفره ي افطاريِ فراهم آورده

يك عُمر خونِ جگر خورده اي و حالا او
براي زخم تو مرهم كه نَه سَم آورده

براي تير زدن برتن‌مطهر تو
چقدر آن زنِ ملعونه آدم آورده

جدا مكن به بد و خوب، مادرت ما را
ميان مجلس سوگ تو درهَم آورده

دوباره بين غزل نام مادرت بردم
مرا ببخش اگر خاطرِ تو آزردم

مرا ببخش اگر باز ناله سر دادی
مرا ببخش اگر یاد کوچه افتادی 

*غریب اون‌کسی نیستش که حرم‌نداره، غریب اون کسی نیستش که زائر نداره، غریب اون کسی نیستش که یار و یاوری نداره، غریب اون کسی است که جلو چشمش مادرش رو بزنن نتونه کاری بکنه ..*

همیشه زخم غمی کهنه روی بالت بود
سپید موی تو شد گرچه پنج سالت بود

تو قامتی که شد از غم خمیده را دیدی
 تو آنچه که هیچ کسی هم ندیده را دیدی 

به روی خاک تو دیدی ستاره افتاده
به پیش چشم خودت گوشواره افتاده 

غریب آقا ..غریب آقا ...

چگونه قلب تو دیگر به سینه ات بند شود
چگونه فاطمه از خاکها بلند شود

گرفت دست تو را و کمی تبسم کرد
ولی چه فایده که راه خانه را گم کرد

میریزه اشکام آخه دست من نیست
غمی مثه غربتِ تو وطن نیست

با اینکه اهل بیت همه غریبن
هیچکی غریب تر از امام حسن نیست

غربت آقام انقدر وسیعه
که میزنه آتیش به جون شیعه

براش بمیرم زائرای قبرش
کبوترای خاکیِ بقیعه

دنیا نمیخواست راحتش بذاره
از در و دیوار غم براش بباره

تو همه چی شبیه مادرش شد
حتی تو خونش امنیت نداره

این نوه ی پیمبره مدینه
با جگر پاره روی زمینه

آخه کجا دیدید که روزه داری
روزش رو وا کنه با زهر کینه

یه روز خوش ندیده تو حیاتش
سَمّی که خورد از غما داد نجاتش

داره میسوزه و میون تشتی
لخته به لخته ریخته خاطراتش

*اول کاری که امام حسن کرد،اون  زنِ ملعونه رو‌گفت زود برو، قربون محبتت آقاجان!... فرمود:  زود برو حسینم بیاد زنده ات نمیذاره...

اینقدر غریبِ، چندبار زهرش دادن، زود گفتن‌خواهرش زینب بیاد، با عجله زینب اومد، طلب تشتی کرد، زینب خوشحال شد گفت: مثل دفعات قبل زهر رو بالا میاره، خواهر داره نگاه میکنه، یه وقت نگاه کرد دید پاره های جگر حسن، لبا خونیِ، سر رو بالا آورد، گفت: زینب راحت شدم، دیگه از حالا به بعد چشمم به مغیره نمی افته، زینب به سر و صورت زد، مگه میشه زینب حسین رو صدا نکنه! گفت: زود خبر بدید داداشم بیاد، تا اباعبدالله اومد دید برادرش جگرش پاره پاره است، حسن رو بغل گرفت، آقای من! مولای من! چه بلایی سرت اومده؟ ابی عبدالله بغلش گرفت، سر امام‌حسن رو شونه ی حسین افتاد... 
چقدر خوبه که آدم  این لحظه ها داداشش بغلش بگیره، صدازد: حسین‌جان! همه بچه هام رو به تو‌می سپارم ، حسین جان گریه نکن داداش!  اما فقط بهت بگم " لَا يَوْمَ‏ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ" هیچ روزی مثل روز تو نیست...

اما همین‌جا یه سؤال دارم حسین جان! اینجا داداش حسنت رو تونستی بغل بگیری، دوتایی دست رو‌ گردن هم انداختین، حرف میزدید، اما چی کشیدی کنار اون بدنی که دست نداشت ... گفت میخوام بغلت کنم  نمیتونم، میخوام ببینمت چشمی ندارم ...
یادت باشه اکه حسین رو ‌تو‌گودال کشتن، اباالفضل رو هم‌تو‌ی گودال کشتن، گفت: حسین‌جان! من رو‌ سمت خیمه ها نبر،به دو‌دلیل، یکی اینکه از روی سکینه خجالت میکشم، یکی اینکه اگه من رو اینجوری از گودال بیرون ببری میفهمن بی علمدارشدی، میترسم به خیمه ها حمله کنن...حسین ...*

 دانلود بخش اول 

 دانلود بخش دوم 

ای دو جهانت فدا، یا حسن ابن علی
مظهر صبر خدا، یا حسن ابن علی

شیر خدا را خلف، دُرّ سه بحر شرف
آینۀ کبریا، یا حسن این علی

حای تو حُسن ازل، سین تو سِرّ ابد
نون تو نورالهدی، یا حسن ابن علی

مِهر رُخ دلربات، لعل لب جانفزات
بوسه گه مصطفی، یا حسن ابن علی

گه سر دوش رسول، گه روی دست پدر
گه به بر مرتضی، یا حسن این علی

هم به سکوت و پیام، هم به قعود و قیام
بر همه ای مقتدا، یا حسن ابن علی

اسوه ی ما صبر تو است، کعبه ی ما قبر تو است
بقیع تو قلب ماست، یا حسن ابن علی

ای به کَرَم چون، پدر از همه مشهورتر
حاجت ما کن روا، یا حسن ابن علی

عبد تو خَیرُ العِباد، بابِ تو بابُ المراد
دست تو مشکل گشا، یا حسن ابن علی

صلح تو تیری دگر، بر دل بیدادگر
صبر تو دین را بقا، یا حسن ابن علی

بنده ی ناقابلم، هر چه که هستم دلم
با تو بود آشنا، یا حسن ابن علی

کار تو اکرام بود، اجر تو دشنام بود
ای همه جود و سخا، یا حسن ابن علی

حلم مکرّر کنی، نیست عجب گر کنی
دشمن خود را عطا، یا حسن ابن علی

زخمِ همه در دلت، یار شده قاتلت
کُشت تو را از جفا، یا حسن ابن علی

بی کسیت را چو دید، زهر به دادت رسید
تا شدی از غم رها، یا حسن ابن علی

قلب تو بیتاب شد، به کودکی آب شد
در وسط کوچه ها، یا حسن ابن علی

سوخت دل و جان تو، که پیش چشمان تو
فتاد زهرا ز پا، یا حسن ابن علی

هر روزم شده حسرت، هر لحظه ام شده آه
آرومم با تو باشم، بی تو اما بی پناه

دیگه دلگیرم از این درد بی درمون دوری
دیگه خسته ام از این حسرت واسم سخته صبوری
آخه نوکر از اربابش جدا باشه چه جوری

چشم من به دستِ کرمته
قلبِ من که خونۀ غمته
 اون که آرزومه حرمته

یا حسین! حرم منو بطلب
یا حسین! حرم منو بطلب

دور از تو توی این شهر میگیره نفسم
باید از همه دل کند تا به رؤیام برسم

اگه بارون زده چشمام شده ابر بهاری
 تو حواست بهم هست و هنوز هوامو داری
نشده تا الان یک لحظه هم تنهام بذاری

تو زلالِ اشک مادرمی
تو دعای خیر پدرمی
عُمریه که سایه سرمی

یا حسین! حرم منو بطلب
یا حسین! حرم منو بطلب