آئین مستان

نور داور ، صادق آل پیمبر ..

ای کلام پر زنور تو الهی
ای که بر اهل دو عالم تو پناهی
صادق آل علی دلبند زهرا
بر گدایان درت بنما نگاهی ..

ای کلامت ، حافظ دین خدا و
ای جمالت ، جلوۀ نور الهدی و
میبرم من ، نام تو با دیدۀ تر ، نور داور

نور داور ، صادق آل پیمبر ..

حوزه های علمیه مدیونت آقا
علم تو علم خدای حی اعلا
خاک غربت بر سر و رو از غم تو
عالمان سینه زن این داغ عظما

ای دل آرا ، آبروی هر دو دنیا
کن تو ما را ، اهل علم و دین و تقوا
جان فدایت ، ای گل از کینه پرپر ، نور داور

نور داور ، صادق آل پیمبر ..

خانه ات آتش گرفت بودی آقا
غصه دار روضه های کربلایی
خانه ات آتش گرفت و بین آتش
گریه کن بر داغ سرهای جدایی

شد حسین در ، کربلا محنت کشیده
و به نیزه ، رفت سرهای بریده
زین مصائب ، روز و شب بودی پریشان ، ای حسین جان

روح ایمان ، سیدی مولا حسین جان ..

تو شدی کشته که دین زنده بماند
در هجوم فتنه و تکفیر و بدعت
روی نیزه جلوۀ کهف و الرقیمی
قاری قرآن شدی در اوج غربت

نور حق و ، گرمی راز و نیازی
روی نی هم ، تو مبلغ نمازی
وز غم تو ، قلب عالم شد پریشان ، ای حسین جان

روح ایمان ، سیدی مولا حسین جان ..

دوباره بویِ دود از ، شهرِ مدینه اومد
دوباره رنگِ غصه و ، شرر به سینه اومد
یه عده به شیخ الائمه ، بی احترامی می کنند
با ناسزا دور و بَرش ، شیرین زبونی میکنند
کوچکترا دارن فرار میکنن از هر طرفی
نامردا ، با بچه ها هم ، نامهربونی میکنند
آه ... دل من دوباره غصه داره ...
آه ... دل من هوای گریه داره ...
آه ... دلِ من ، امون از این غریبی .....
 کشون کشون ، پیاده ، آقامون و میبردن
رَمق تو زانواش نبود ، همش زمین میخوردن  
الهی اون کسی که آقا رو برد خیر نبینه
حداقل نذاشت برا ، یه لحظه آقا بشینه
بیخود نبود با دست بسته ، کارت آقا گریه یود
اینجا یه روضه اشکایِ چشات برا رقیه بود
آه ... دل من ... رقیه و اسیری
آه ... دل من ... امون ازاین غریبی
آه ... دل من ... چته دوباره گیری
آه ... دلِ من ، امون از این غریبی

 میون اذکار ، دعا می کردیم
با دل غم بار ، دعا می کردیم
 وقتی که فصل زیارت می شد
برای زوار ، دعا می کردی    
بوده ذکر لبهای تو این ، ذکر جلیل
اِغْفِرْ زُوَّارِ قَبْرِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ  ....
 آبروی من همین نوکری ام
افتخارم که من جعفری ام  
 با چشم خون بار ، دعا می کردی
روزی هزار بار ، دعا می کردی  
عزای جدت که بر پا می شد
برا عزادار ، دعا می کردی ...
 دعای روز و شب های تو ، یا ربنا
وَارْحَمْ تِلْکَِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا ....  
 آبروی من همین نوکری ام
افتخارم که من جعفری ام ...  
 زمان افطار ، دعا می کردی
با حالتی زار ، دعا می کردی  
 برای هر کس حسینی می شد
همیشه بسیار دعا می کردی  
دعای روز و شب های تو ، یا ربنا
وَارْحَمْ تِلْکَِ ْقُلُوبَ الَّتِی جَزِعَتْ لَنَا ...
 آبروی من همین نوکری ام
افتخارم که من جعفری ام ...  

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

لحظه به لحظه دم به دم مرغ دلم پر میزنه

آواره و سرگردونه این در و اون در میزنه

دلم میخواد منم بشم کبوتر صحن بقیع

بیام و اونجا بشینم به پشت دیوار بقیع

الهی آتیش بگیره هر کی تو رو دوست نداره

چشم حسودا کور بشه آقامون همتا نداره

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

سجاده ی نمازتو از زیر پاهات کشیدن

الهی که فدات بشم مادرتو نمی دیدن

مثل علی تو کوچه ها به زخم تو نمک زدن

یه روز آقا تو این کوچه مادرتو کتک زدن

الهی آتیش بگیره هر کی تو رو دوست نداره

چشم حسودا کور بشه آقامون همتا نداره

ببین که بیمار توام عاشقم و دل نگرون

آقا یه شب بیا برام روضه زینبو بخون

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

الهی یه روزی براتون حرم بسازیم

مثل باب الرضا یه باب الکرم بسازیم

برای مدینه به نام امام صادق

یه رواقی به نام دار القلم بسازیم

غصم اینه این امام مظلوم

بی حرم و بی صحن و مزاره

منتظریم تا مهدی بیاد و

طرح حرم تا حرم بیاره

بمیرم آقا برای غریبیت

هیئتای ما شعبه ای از هیئتاتونه

همه قطره ای از دریای روضه هاتونه

مقتل لهوف و مقتل نفس المهموم

مدیون روضه ی مقتل کربلاتونه

روضه ی ما همیشه بی قراره

سینه زنی تا داره ادامه

بیاید همه زائر حسین شیم

خرج زیارت یه السلامه

بمیرم آقا برای غریبیت

مدینه می شود پر از یاس سفید

دوباره می شود دل من نا امید

ششمین قرآن ناطقم

 من گل باغ شقایقم

غصه دار کوچه صادقم

آه و واویلا واویلتا

دوباره مرغ دل گرفته در قفس

دگر از سینه ام نمی آید نفس

گرفته این زمان هوای زمزمه

تپش های دلم شده یا فاطمه

از غم کوچه شکسته ام 

بین موج غم نشسته ام 

فکر آن دستای بسته ام

آه و واویلا واویلتا

بگرید آسمان بر این احوال من

ولی سالم بود تن طفلان من

بی سر و تنها نمانده ام

دردل صحرا نمانده ام

روی نیزه ها نمانده ام

آه و واویلا به کربلا