آئین مستان

روح ایمان
سیّدی مولا رضا جان

السّلام ای هشتمین مِهر ولایت
السّلام ای بَحر اَلطاف و عنایت

ای فروغِ آفتابِ رحمتِ حق
ای مسیرَت بر همه راهِ هدایت

حُجَّتُ الله، ای امام اِنس و هم جان
خوانَمَت با سوز و آه و چشم گریان

آمدم با کوله بارِ جرم و عُصیان
ای رضا جان

روح ایمان
سیّدی مولا رضا جان

ای حریمِ قدسِ تو دارُالشِّفایم
مسجدُالحرام و مَروه و مِنایم

صحن هدایت و بقیع و سامرا
و کاظمین و کربلایم

روزی ام کن، ای وَلیّ کِبریایی
که شَوَم من مُحْرِمِ کرب و بلایی

در مسیرِ پاکی و اِخلاص و تَقوی
چون شهیدان

روح ایمان 
سیّدی مولا رضا جان

ذکر یا رضا دارم به دلِ پریشونم
شبایی که دلتنگم زائر خراسونم
صحنِ با صفای رضا سقاخونۀ کربلاست
دل همۀ عاشقا کبوترِ گنبد طلاست

یا ابا الحسن یا رضا ..

دل می بره از عالم مسجد گوهرشادش
آسمون حاجت هاست پنجره فولادش
یاد اون شهیدا بخیر که زائر مشهد شدن
لحظۀ شهادت همه مسافر مشهد شدن

یا ابا الحسن یا رضا ..

تا ابد به دل داریم حسرت شهادت را
بر زمین نیندازیم بیرق ولایت را
ما فدایی رهبریم چشم ما و امر ولی
خون ما فدای حسین جان ما و سید علی

یا ابا الحسن یا رضا ..

"یا اَبَاالقاسِم یا رَسوُلَ اللّه، یا مُحَمَّد بن عَبدِالله، یا اِمامَ الرَّحمَه، یا حُجَّةَ اللّهِ عَلی خَلقِه، یا سَیِدَناوَ مَولانا اِنا تَوَجَّهنا وَستَشفَعنا وَ تَوَسَّلنا بِکَ اِلیَ اللّهِ وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا، یا وَجیهاً عِندَاللّهِ اِشفَع لَنا عِندَاللّه"

اي ملائک سوي يثرب همه پرواز کنيد

شمع سان، ناله و سوزِ جگر آغاز کنيد

همه با هم به سَما دستِ دعا باز کنيد

خون فشانيد ز چشم و به خدا راز کنيد

مُهرِ غم، نقش به بال و پرتان مي گردد

مرگ دورِ سَرِ پيغمبرتان مي گردد

پيک غم از حرمِ خواجه ي اَسرا آيد

خبر از فاجعه ي محشر کبري آيد

کاورانِ اَجل از جانبِ صحرا آيد

نگذاريد دَرِ خانه ي زهرا آيد

قاصد مرگ کجا، کعبه ي مقصود کجا

مَلَکُ الموت کجا، خانه ی معبود کجا

* مثل پروانه ای حضرت زهرا داره دورِ بابا میگرده، اشک میریزه، دستمالِ نمناکی روی پیشانی گذاشته، تبِ بدن رسول اکرم، تن فاطمه رو میلرزونه، ناگهان بی بی صدای در شنید، آمد پشت در حضرتِ فاطمه، در رو باز کرد، یه نفر دَمِ در ایستاده با ادب، اجازۀ ورود میخواد، شما کی هستید؟ گفته باشه: من سائلِ دَرِ این خانه هستم، گفت: برو ای سائل، برو حالِ پدرم خوب نیست، برو یه وقت دیگه ای بیا...*

اَجل اِستاده هراسان به دَرِ بيت رسول

پشت در لحظه به لحظه طلبد اذن دُخول

لرزد از زمزمه ي او دلِ زهراي بتول

فاطمه نزد پدر آمده محزون و ملول

*اومد پیش بابا، کی بود در میزد؟ پدر جان! گفت: من سائلم، میخوام شمارو ببینم، دوبار، سه بار تا حالا اومده، پیغمبر فرمود: فاطمه جان! نشناختیش؟...*

که اي پدر پيک عجيبي است تو را مي خواند

کيست کز هر نَفَنش قلب مرا لرزاند

گفت در پاسخِ زهرا پدر، اي پاک سرشت

دست تقدير براي تو غمي تازه سرشت

پدرت مي رود امروز به گلزار بهشت

آسمان کوهِ بلا را به سر دوش تو هِشت

فَلَک امروز پُر از ناله ي جبرائيل است

اين غريبي که بُوَد پشت در، عزرائيل است

* دخترم! این برادرم مَلَكُ الموتِ، از هر در خونه ای بخواد وارد بشه اجازه نمیگیره، اما چون تو جلوی در ایستادی، تا تو اجازه ندی وارد نمیشه...

یا رسوالله! نذاشتن آب کفنت خُشک بشه،  کاش فقط اجازه نمیگرفتن، اومدن هیزم آوُردن، کاش فقط هیزم می آوُردن، آتیش زدن، با لگد در رو شکستن...

یارسول الله! بعد از رحلت شما...*

کار و بار دو جهان ریخت بهم غوغا شد

چشم زهرا و علی بعدِ شما دریا شد

رفتی و خنده به کاشانۀ تو گشت حرام

رخت مشکیِ یتیمی به تنِ زهرا شد

عهد و پیمان غدیرت به فراموشی رفت

حکم بر خانه نشینی علی امضا شد

بعدِ تو حُرمت کاشانۀ تو حفظ نشد

پای اولاد حرامی به حریمت وا شد

دخترت پشت در و آتش و دود و مسمار

خوب فرمان موَدت به خدا اجرا شد

*مگه آیۀ قرآن نیست که خداوند فرمود: ای پیغمبر! به این مردم بگو:"لا اَسئَلُکُم عَلَیه اَجرًا، اِلا مَوَدَةَ فى القُربیٰ"

بیست و سه سال چه زحمت ها کشید، دندونش رو شکستن، محاصره اش کردن، تحریمش کردن، شکمبه شتر روی سرش خالی کردن، زدنش، تبعیدش کردن، دلش رو شکستن، اما پیغمبرِ مهربانیِ، اهل گذشته، اهل ندید گرفتنِ، اما فرمود به امر خدا: هیچ مزدی از شما نمیخوام، فقط به من قول بدید با بچه هام مهربون باشید، با دخترم مهربون باشید، دلشون رو نشکنید...

یا رسول الله!....*

خبرِ پَر زدن فاطمه، حیدر را کُشت

چند باری به زمین خورد علی تا پا شد

روضه ها هست، بمانند، ولی عاشورا

تشنه لب شاهِ غریبی که تک و تنها شد

از بلندی فَرَس تا به زمین خورد شنید

صحبت از غارتِ معجر ز سَرِ زن ها شد

زینتِ دوش شما بود ولی کرب و بلا

منزلش خار و خس بادیه و صحرا شد

*مگه شما حسین رو بغل نمیکردی؟ مگه روی دوشِ شما جاش نبود؟ مگه رویِ سینۀ شما جاش نبود؟

وقتی پیغمبر داشت جون میداد، امام حسین سن و سالی نداشت، تو اون عالمِ بچگی خودش رو انداخت رو سینۀ پیغمبر اکرم، اهل خانه اومدن بردارن، آخه سینۀ محتضر رو باید سَبُک کنی، اما دیدن دست پیغمبر داره اشاره میکنه، دست نزنید، وقتی حسینم رویِ سینۀ منه من راحت جون میدم...

یه روز حسین رویِ سینۀ پیمبر، یه روزم رویِ خاکِ داغ کربلا...ای حسین...*

زینتِ دوش شما بود ولی کرب و بلا

منزلش خار و خس بادیه و صحرا شد

داد زد زینب کبری: به روی سینه نرو

گوش قاتل نشنید و قد مادر تا شد

سر او تا که جدا شد زره اش را بُردند

زره اش هیچ، سرِ پیرهنش دعوا شد

روزامو میشمارم یکی یکی بعد از این
تا روز اربعین

شبهامو میشمرم حال و روزمو ببین
تا شب اربعین

گریه زاری شب بیداری
وقتی دورم ازت چه نیازی به آرامش

این دلتنگی این بی تابی
یعنی میشه یه روز برسه به سرانجامش

دلم خوشه این اربعین که زائر شما باشم
دلم خوشه این اربعین تو راه کربلا باشم

یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لَه
یا حسین یا حسین

یا اَنیس مَن لا اَنیس لَه
یا حسین یا حسین

توی خیالمم قدمامو میشمارم
تا برسم حرم

با کاروانِ تو همراهمو هم قدم
تا برسم حرم

راهم دوره آهم جوره 
نمیتونم از این همه خاطره برگردم

خیلی وقته خیلی وفته
خودمو تو شلوغی زائرا گم کردم

دلم خوشه که دستمو بگیری و بیام‌حرم
دلم خوش این اربعین به اذن تو بیام حرم

یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لَه
یا حسین یا حسین

یا اَنیس مَن لا اَنیس لَه
یا حسین یا حسین
.

زندگی بعدِ تو عذابه    
رو دستِ من جایِ طنابه

تموم گلهاتو آوردم       
اما یکی موند تو خرابه

این نشونی که رو چشامِ   
سوغاتیِ کوفه و شامِ

داداش! اینقده به من سنگ زدن، سَرِ تو رو بالا نیزه زده بودن، به هر کوچه و بازاری که می رسیدیم، یه عده هلهله می کردن، یه عده از بالا پشت بام ها سنگ میزدن، بعضی از سنگ ها به سَرِ تو میخورد، بعضی سنگ ها به من و دخترها میخورد...

این نشونی که رو چشامِ   
سوغاتیِ کوفه و شامِ

چادر خاکی رقیه           
ببین داداش شال عزامِ

هر کاری کردم که بمونه        
اما نشد، اما نشد، اما نشد

نمیره   زیر   تازیونه             
اما نشد، اما نشد، اما نشد

خواستم سَرِ تو رو نبینه          
اما نشد، اما نشد، اما نشد

همسفرم شه تا مدینه           
اما نشد، اما نشد، اما نشد

غریبِ مادرم کجایی؟
حسینِ من! حسینِ من!

شده تنم پر از کبودی         
هرجا که بردنم تو بودی

سَرِ تو رو بالای نیزه        
چه سنگی زد زنِ یهودی

غارت شده انگشتر تو          
غارت شده روسریِ من

حتی زنِ یزید دلش سوخت      
برایِ بی معجری من

 داداش! از بالای نیزه خودت داشتی میدیدی، برام صدقه آوُردن، از بالا نیزه میدیدی همه مارو با انگشت بهم نشون میدادن، مسخره میکردن مارو..

خواستم که تو قران نخونی
اما نشد، اما نشد، اما نشد

خواستم نشه، لب تو خونی    
اما نشد، اما نشد، اما نشد

گفنتم بهش که بسه دیگه    
اما نشد، اما نشد، اما نشد

رقیه  نشنوه  چی  میگه        
اما نشد، اما نشد، اما نشد

غریبِ مادرم کجایی؟
حسینِ من! حسینِ من!

بازم به قتله گاه رسیدم         
صدای مادر رو شنیدم

هزار سالم بگذره اینجا    
یادم نمیره که چی دیدم

جلو چشای خواهرِ تو
اینجا بریده شد سر تو 
همینجا بود بوسه گرفتم     
من از رگای حنجر تو

خواستم نشینه رویِ سینه        
اما نشد، اما نشد، اما نشد

تا مادرم زهرا نبینه       
اما نشد، اما نشد، اما نشد

خواستم بگیرم خنجرش رو
اما نشد، اما نشد، اما نشد

گفتم جدا نکن سرش رو
اما نشد، اما نشد، اما نشد

من هرچی التماس می کردم   
اما نشد، اما نشد، اما نشد

خواستم به خیمه بر نگردم     
اما نشد، اما نشد، اما نشد

غریبِ مادرم کجایی؟
حسینِ من! حسینِ من!

خودم دیدم سرش را می بُریدن
بر روی  نعشش  اسبان  می دویدن

میدیدم بی هوا
بالا پایین می رفت شمشیر و نیزه ها

یکی با نیزه میزد
اون یکی با عصا

حسینِ من! حسینِ من!

داداش! یادته اومدم قتلگاه بدنت رو نشناختم؟ یادته ظهر عاشورا اومدم صدا زدم:"أ أنْتَ أخی؟" آیا تو برادرِ من حسینی؟ من اونجا تو رو نشناختم، الان بعد از چهل رو حق داری زینب رو نشناسی، ببین زینبت چقدر پیر شده، ببین قَدّ زینبت خمیده شده، ای حسین!...

اربعین نور و کربلا نورِ
 اربعین باشم حرم، نورٌ عَلَی نورِ

گرچه این نوکر، از شما دورِ
 روضه می‌خونه با گریه، آخه مجبورِ

چجوری دلت میاد آقا
که دوباره جمع نوکرا
بمونه تو حسرتِ حرم حرم حرم

زیارتِ حلِ مشکلم
می‌دونی می‌میره این دلم
اگه بشه اربعینو من نَرم نَرم

خیلی آشوبم من این شبا
 اَللّهُم ارزقنا کربلا

گریه‌ها عشقو، روضه‌ها عشقه
 یک شب جمعه حرم باشم آقا عشقه

به همه گفتم، کربلا عشقه
تویِ این دنیا، فقط پایینِ پا عشقه

تو دیدی دلِ شکستَمو
 همیشه گرفتی دستمو

همۀ امید من، حسین حسین حسین
 می‌بینی به سینه می‌زنم

کبوده برای تو تنم
فدای تو بی کفن، حسین حسین حسین

می‌بینی دلتنگِ این گدا
اَللّهُم ارزقنا کربلا