آئین مستان

تو شكوفه تو بهار ، تو همه دار و ندار

می آیی بدست می گیری ذوالفقار

از همه دل می بری ، هممونو می خری

می دونم كرب و بلامون می بری

سبد سبد گل یاس ، با گریه و با احساس

آقا بیا آقا بیا، بیا به جونِ عباس

انتَ فی قَلبی یا ابا صالح ...

میون این زمونه،فقط این جرممونه

که شدیم برا نگاهت دیوونه

منم و درد و بلا، تویی و جود و سخا

راضی شو منم برم باشهدا

دلم چه بی قراره ، منتظرِ نگاره

جز دیدنت،جز دیدنت،آرزویی نداره

انتَ فی قَلبی یا ابا صالح ...

میون این زمونه،فقط این جرممونه

که شدیم برا نگاهت دیوونه

منم و درد و بلا، تویی و جود و سخا

دوست داریم همه باهم بریم کرب وبلا

دلم چه بی قراره ، منتظرِ نگاره

جز دیدنت،جز دیدنت،آرزویی نداره

انتَ فی قَلبی یا ابا صالح ...

آنکه خدا در جنان از رخ او کشد

هیبت او کل یلان را به زانو کشد

کعبه ی سیار که دل را به هرسو کشد

نام علی که میبرم عالمی هو کشد

محور افلاک، علی

پدر خاک، علی

خواجه ی لولاک، علی

یل بی باک، علی

آنکه بر او کعبه کند

گریبان چاک، علی

یا علی حیدر مددی

کار ولایت علی شیعه سازی بود

شیعه ی او را به ملک سرفرازی بود

نماز بی ولای او بی نمازی بود

وضوی آن قسم به حق آب بازی بود

یک تنه لشکر شکند

در خیبر شکند

وصله ی نعلین علی

قیمت زر شکند

آنکه به یک غمزه ی او

عشق هم سر شکند

یا علی حیدر مددی

شمس که مه از رخ او وام گیرنده است

در بر والشمس رخش باز شرمنده است

او اسدالله ست،یدالله ست و طوفنده است

هر که مسافش برود قبر خود کنده است

شیربه زنجیر کشد

تا که شمشیر کشد

عرش به هم میریزد

تا که تکبیر کشد

او که به هنگام نماز

از تنش تیر کشد

یا علی حیدر مددی

با علی ای دیده دگر پی دلبر نگرد

ای نفس ار بی او فرو رفته ای برنگرد

ای که به دور کعبه و منکر حیدری

کعبه ولادتگه اوست دور حیدر نگرد

کو زره پشت علی

فرش را کشت علی

مقدرات عالمی

بسته ی مشت علی

این که جهنم یا بهشت

کار انگشت علی

یا علی حیدر مددی

واویلا،واویلا

زنجیر دست و پای من

شده مونس شبای من

اشك غم تو چشمامه

جونم رو لبهامه

تو لحظه ی آخر

بعد این همه غربت

با قلب پر حسرت

میرم پیش مادر

دوچشمم مثل ابرای بهاره

همیشه بین ناز غم می باره

كسی از حال من خبر نداره

زنجیر دست و پای من

شده مونس شبای من

واویلا،واویلا

اگر كه زهر غم

رسونده جونم رو

تو موج غم بر لب

گوشه ای از این زندان

می آد با هر آهم

فقط صدای من

گریه های زنجیرم

همیشه پرخونه

به حال پای من

غروبا ضرب تازیانه دیدم

با اسم مادر ناسزا شنیدم

خدایا می دونی چیا كشیدم

روی لبها دعای من

زنجیر دست و پای من

شده مونس شبای من

اگر كه زهر غم

رسونده جونم رو

تو اینجا هم بر لب

ولی میسوزم من

به یادغمهای

عمه جونم زینب

یه خواهر كه بی تابه و دل غمینه

با چشم حیرونش داره می بینه

رو نیزه رأس دلبرش می شینه

می خونه خواهر حرم

تو كجایی برادرم

واویلا،واویلا

ابن الجواد،امام هادی

دلم فقط تو رو می خواد،امام هادی

دل من یه هدیه یخدادادی

خراب و فكر آبادی

اسیر وپی آزادی

عشق تو با منمادر زادی

من و ز روز میلادی

نوشتن عبدالهادی

صفا، صفای سامره

بهشت، فدای سامره

آقاش، كیه كه معروفه

گدا، گدای سامره

ابن الجواد، امام هادی

دلم فقط تو رو می خواد، امام هادی

دوباره غم طعنه شنیدن ها

پی مركب دویدن ها

حرف نفس بریدن ها

پرده ی حجب و حیا دریدن ها

به بزم می كشیدن ها

یاد زینب خمیدن ها

تو و تعارف شراب

تو و محله ی خراب

تو و اثر زهر كین

تو و  نوای عمو آب

ابن الجواد، امام هادی

دلم فقط تو رو می خواد، امام هادی

از زمین تا به عرش عظیم سوخته

گدای این حریم سوخته

تا جگرت كریم سوخته

جگرت نه از زهر حمیم سوخته

بخدا از قدیم سوخته

همراه درب نیم سوخته

تو و جسارت به درت

اینم نشون از مادرت

ولی بازم خدارو شكر

نسوخت پشت در همسرت

ابن الجواد، امام هادی

دلم فقط تو رو می خواد، امام هادی

برخیز نگارا که بهار طرب آمد

عید عجم و جشن نشاط عرب آمد

از کثرت انوار یکی روز و شب آمد

پایان جمادی شد و ماه رجب آمد

ماهی که شود ملک جهان خُلد مُخَلد

از یمن قدوم دو علی و دو محمد

بر اهل ولا عید مؤید شده امشب

در جلوه رخ داور سرمد شده امشب

لبخند، عیان بر لب احمد شده امشب

میلاد همایون محمد شده امشب

در دامن خورشید، عیان قرص قمر شد

فخر دو جهان سید سجاد پدر شد

امشب صدف بحر ولایت گهری زاد

یا دخت حسن فاطمه، زیبا پسری زاد

در خانه ی خورشید ولایت قمری زاد

یا بار دگر آمنه پیغامبری زاد

این است که دو فاطمه را نور دو عین است

پور دو علی باشد و نجل حسنین است

این محور دین اختر تابنده ی علم است

در قلب زمان، نور فزاینده علم است

آرنده ی علم است و نماینده ی علم است

گوینده علم است و شکافنده ی علم است

در کنیه ابوجعفر و باقر شده نامش

پیغمبر اسلام فرستاده سلامش

علم همه یک قطره زدریای کمالش

دیوانه شود عقل به توصیف جمالش

انوار دل از روی نکوتر زمه تو

جن و بشر و خیل ملائک سپه تو

جان همه خوبان جهان خاک ره تو

شد باعث بینائی جابر نگه تو

ما را ز گنه نیست به جز روی سیاهی

ای چشم خداوند، کرم کن به نگاهی

از شوق تو چون مهر تو چون داغ به سینه

چشمم به بقیع است و دلم سوی مدینه

ای شمع دل پنج امین و دو امینه

ما غرق به دریای گناه و تو سفینه

غرقیم ولی چشم به احسان تو داریم

با دست تهی دست به دامان تو داریم