آئین مستان

سادات شرمنده

حرمله به اشک حسین میخنده

سادات شرمنده

سر علی به تار مویی بنده

سادات شرمنده

آب نشد بیاد به خیمه ها از غم عمو بگید بسه

روضه سه شعبه لازم نیست تنها از گلو بگید بسه

پدر در پشت خیمه دم گرفته

سرت را با تنت با هم گرفته

علی عادت به انگشت عمو داشت

به جایش تیر را محکم گرفته

سادات شرمنده

جلو رباب سر و رو نی میبنده

سادات شرمنده

 گریه نمیکنه علی میخنده

سادات شرمنده

نیزه که اسباب بازی نیست، نیزه ها رو هی تکون ندید

مادرش دق میکنه به هم، راس اصغر و نشون ندید

دعا دارم مبادا سر بیفتد

کسی با نیزه دارش در بیفتد

دعا دارم اگر می افتد این طفل

فقط بر دامن مادر بیفتد

وداعی لااقل با من نکردی

نگاهی موقع رفتن نکردی

به تو می آمدی افسوس مادر

لباس تازه ات را تن نکردی

آسمون بیتابه

روی تو مهتابه

شب قحط آبه

جگرم میسوزد

بر سر گهواره

تشنگی میباره

وای من شیرخواره

جگرم میسوزد

وای جگرم میسوزد.....

نوه ی مولایی

حیدر بابایی

میخونم لالایی

جگرم میسوزد

وای جگرم میسوزد.....

حرمی تشنه ی آب

همه در گرد رباب

طفلکی در تب و تاب

جگرم میسوزد

پسرم واویلا

در کنار دریا

شده کشته سقا

جگرم میسوزد

وای جگرم میسوزد.....

اهل بیت بوتراب

همگی در تب و تاب

آبها گشته سراب

جگرم میسوزد

آسمون بیتابه

روی تو مهتابه

شب قحط آبه

جگرم میسوزد

وای جگرم میسوزد.....

لالایی گلم لالا، مهتاب اومده بالا

موقع خوابه حالا، اما نه به زیر خاک

لالایی چه شیرینی، روی ابرا بنشینی

خوابای خوب ببینی، اما نه به زیر خاک

لالایی گل زهرا، عمو میاد ار صحرا

آبو میاره سقا، اما نه به زیر خاک

لالا گل یاسینم، گل پسر شیرینم

دومادیتو میبینم، اما نه به زیر خاک

لالا نوه ی حیدر، لالایی علی اصغر

قربون قدت مادر، اما نه به زیر خاک

لالا نوه ی حیدر، لالایی علی اصغر

قربون قدت مادر، اما نه به زیر خاک

لالایی گل مریم، می بری ز قلبم غم

قد که میکشی کم کم، اما نه به زیر خاک

لالایی عزیز جونم، نور چش گریونم

شمع شبای خونم، اما نه به زیر خاک

لالا گل بارونی، لالایی پریشونی

گفتم می ریم مهمونی، اما نه به زیر خاک

لالا نوه ی حیدر، لالایی علی اصغر

قربون قدت مادر، اما نه به زیر خاک

علی لای لای

لالا لالایی گل پونه، قناری بی آب و دونه

خدا خودش روزی رسونه، علی لای لای

مادر تو بدون شیره، این لبه یا اینکه کویره

گریه نکن صدات می گیره، علی لای لای

تیری که خورد به چشم ساقی، با حنجرت کرده تلاقی

چیزی ازت نمونده باقی، علی لای لای

حرمله می خنده عزیزم، دل منو کنده عریزم

سرت به مو بنده عزیزم، علی لای لای

سر بچم روی نیزه، سر باباش رو بروشه

الهی مادر بمیره، سر نیزه تو گلوشه

سر بچم روی نیزه، سر باباش رو بروشه

الهی مادر بمیره،‌ که سه شعبه تو گلوشه

علی لای لای

برای تو بسه یه قطره آب

نده با گریه هات منو عذاب

توی خیمه هامون دیگه قحطه آبه

روی صورت تو اشکای ربابه

کاشکی یه کم بارون بباره، علی علی علی

رفته عمو که آب بیاره، علی علی علی

واااای وااااای

چشاتو روی من علی نبند

به جای گریه هات یه بار بخند

تشنگی بمیرم از لبات می باره

مادرت عزیزم دیگه شیر نداره

کوفی چرا حیا نداره، خدا خدا خدا

شیش ماهه که گناه نداره، خدا خدا خدا

واااای وااااای

خدا میدونه که جون منی

داری رو دست من جون می کنی

لالایی می خونم با دلی که زاره

طاقت سه شعبه حنجرت نداره

پیش چشای مادر تو، علی علی علی

میره رو نیزه ها سر تو، علی علی علی

واااای وااااای

کبوترسپیدم وقتشه پر بگیری  / با این لبای خشکت، تشنه تر از کویری

این قدر دل منو نسوزون / دور لبات زبون نگردون

بامن بخون دعای بارون

از تو خجل ببین بابارو  / برهم دیگه نزن لبارو

آتیش می زنی این دلارو

تا مرهمی برای زخم لبات بگیرم  / میریم باهم به میدون، تا آب برات بگیرم

رحمی به سوز التهابم  / تنها پی یه جرعه آبم

کاشکی یکی بده جوابم

وقتی نگاه شوم صیاد  / بابا جواب حرفمو داد

دیدم سرت به دستم افتاد

علی علی دل من خونه

رقیه داره روضه می خونه / رباب چه قدر سرگردونه

نگاه خیمه ها گریونه

رحمی به سوز التهابم / تنها پی یه جرعه آبم

ای کاش یکی بده جوابم

وقتی نگاه شوم صیاد  / بابا جواب حرفمو داد

دیدم سرت به دستم افتاد

با هم بریم به خیمه دیره / آخه رباب داره می میره