آئین مستان

مولانا اباعبدالله ، اباعبدالله ..

آمده نورِ چشم زهرا
شد جشنِ دلها برپا
ای شیعیان میلادِ مصباح الهدی شد
از برکتِ گهواره اش فطرس رها شد

دردانۀ شیرِ خدا ، مولا سفینه النجاه

مولانا اباعبدالله ، اباعبدالله ..
آمده ماهِ اُم البنین
خندان شد روح الامین
ای نورِ چشم مرتضی باب الحوائج
سقایِ دشتِ کربلا باب الحوائج

ماهِ دلاور آمده ، عبایِ حیدر آمده

سیدی باب الحوائج ، باب الحوائج ..
نورِ چشم مومنین آمد
زین العابدین آمد
سجاده گلباران شدُ عالم شده شاد
آمد دوباره موسم میلادِ سجاد

ای قبلگاهِ عالمین ، مولا علی ابن الحسین

مولانا زین العابدین .. زین العابدین

یا زُوّار اَهلاً وَمَرحَبا یا زوّار اَهلاً وَسَهلاً

تموم درهای آسمون

به روی ما واشد امشب

که زهرا گردیده مادر

که حیدر بابا شد امشب

چه کسی خوب میدونه به جزخدای ذوالمنن

که محبت حسن چه کردهه با این دل من

اگه دستم نرسیده به شبستونه بقیع

قسمتم شده بیام  به مجلس امام حسن

شب عشق و جنونه شب صاحب زمونه

خوشبحال اونیکه قدر یارو میدونه

یا زُوّار اَهلاً وَمَرحَبا یا زوّار اَهلاً وَسَهلاً

شبای عشق و عاشقیه

برادر خوب گوش بده به من

تموم سال و گفتی حسین

حسینم امشب میگه حسن

من مرید حسنم ،گدای عید حسنم

همه عالم میدونن که من سعیدِ حسنم

ایشاالله که بعد مرگ همه ی آل سعود

روی قبرم مینویسن که شهیدِ حسنم

شب عشق و جنونه شب صاحب زمونه

خوشبحال اونیکه قدر یارو میدونه

ملائک امشب من و ببینید

که اینجا بین الحرمینه

یه دستم به ضریح ابالفضل

یه دستم به ضریح حسینه

چه جوری باور کنم اینهمه محترم شوم

توی عاشقای تو نشون شدم علم شدم

شبِ میلادِ علی بن حسین بن علی

توی بین الحرمین کبوتر حرم شدم

یا زُوّار اَهلاً وَمَرحَبا یا زوّار اَهلاً وَسَهلاً

چه خوش بر لب که بسم الله الرحمن الرحیم افتد

و یا بر لب نوای یا علی و یا عظیم افتد

چه خوش بر شوره زار دل گذاری از نسیم افتد

چه خوش باشد که سائل کار و بارش با کریم افتد

چه خوش عبدی که تا آخر گدای پنج تن باشد

چه خوش نوکر که ارباب دو دنیایش حسن باشد

دلا بنگر که در ماه مبارک ماه تابیده

چه زیبا روی دست فاطمه با ناز خوابیده

علی چون روی ماه مجتبای خویش بوسیده

گشوده چشم ، طفل و بر امام خویش خندیده

جهان چون شام تاریکی و مهتابش حسن باشد

حسین ارباب عالم لیک اربابش حسن باشد

بیا افطار خود واکن بگو جانم حسن جانم

کرامت را تو معنا کن بگو جانم حسن جانم

کویر دل چو دریا کن بگو جانم حسن جانم

و جا در قلب زهرا کن بگو جانم حسن جانم

حسن سبط نبی آری حسن نور جلی باشد

حسن شیر جمل بود و سپهدار علی باشد

علی چون خاتم احمد حسن نقش آفرین باشد

حسن بنگر علمدار امیرالمومنین باشد

حسن آقا ، حسن مولا ، معزالمومنین باشد

حسن مولا و استاد یل ام البنین باشد

اگر مولا کند جلوه میان نه فلک یک دم

تمام حُسن یوسف میرود از خاطر عالم

به دل مهر حسن دارم حسن را دوست می دارم

همیشه هر کجا یارم حسن را دوست می دارم

به عشق او گرفتارم حسن را دوست می دارم

شده مولا کس و کارم حسن را دوست می دارم

امام آخرین ما به آقاییش می نازد

می آید ، از برای او حریمی ناب می سازد

رو لبام جاریه دریای سرود

میخونم باز یکی بود یکی نبود

میخونم به‌جز علی و فاطمه

دلبری نیست‌و دلبری نبود

ربّ الاربابمی و عاشقتم حسن

توی خواب دیدم که تو آغوشتم حسن

تو حرم داری‌و جاروکِشتم حسن

تو مِی نابمی، آره آره آره آره والله

ذکر محرابمی، آره آره آره آره والله

تا ابد نوکرم، آره آره آره آره والله

چون تو اربابمی، آره آره آره آره والله

من گدای حسنم، مبتلای حسنم

عمریه منتظرِ، صحن و سرای حسنم

باز میدم کوری چشمای حسود

ساحتت عرض سلام، عرض درود

ایشالا یه روزی با ذکر حسن

میکَنیم ما ریشه‌ی آل‌سعود

سینه‌چاک پدر و مادرتم حسن

افتخارم اینه که نوکرتم حسن

آرزومه ببینم زائرتم حسن

شُهره‌ای تو کَرَم، آره آره آره آره وَالله

میره واست سَرم، آره آره آره آره وَالله

میسازیم آخرم، آره آره آره آره والله

واسه صحنت حرم، آره آره آره آره والله

من گدای حسنم، مبتلای حسنم

عمریه منتظرِ، صحن و سرای حسنم

از همه غیر تو دل بُریده‌ام

به کریمیِ تو من ندیده‌ام

توی قاب قلبم آقا واسه تو

من یه گنبدِ طلا کشیده‌ام

ای که زهرا و علی را تویی نورِ عین

بُرده‌ای با کرمت ما رو به زیر دِیْن

ای تو ذکر دائمِ روی لب حسین

تو دل و دلبری، آره آره آره آره وَالله

تو گداپروری، آره آره آره آره وَالله

هرکی شد نوکرت، آره آره آره آره والله

کربلا میبری، آره آره آره آره والله

من گدای حسنم، مبتلای حسنم

عمریه منتظرِ، صحن و سرای حسنم

باید بچشد گرمیِ طوفانِ نجف را
هرکس که ندارد تبِ سلطان نجف را
ما را نه فقط بر سرِ این سفره نشاندند
خورده است نبی هم کفی از نان نجف را
بخشید خدا اولِ این ماهِ مبارک
پیش از همه ی خلق مسلمان نجف را
می خواست ببینیم کریمیِ علی را
رو کرد خداوند حسن جانِ نجف را
یک روز بیاییم و بسازیم مدینه
بالای سرِ فاطمه ایوان نجف را
دیدیم همه سروری آل علی را
اول پسرِ مادریِ آل علی را
جبریل شدم مثلِ کبوتر شدم امشب
ای شوق ببین یک کَسِ دیگر شدم امشب
نامت به لبم آمد و چسبید لبانم
انگار پُر از قندِ مُکرر شدم امشب
من از جبروت و جلواتِ تو شنیدم
ای عشق به من حق بده کافر شدم امشب
پیراهنم از عطرِ گلابت شده لبریز
از لطفِ شما لاله ی قمصر شدم امشب
آقا به ضریحی که نداری پَرِ من خورد
پیشِ تو عجب نیست اگر زر شدم امشب
باید که ببینند علی را حسنش را
نقش شرف الشمس عقیق یمنش را
آیینه بگیرید پیمبر شدنش را
از روز ازل حضرتِ حیدر شدنش را
باید که عقیقه بکند فاطمه امشب
شیرینیِ این لحظه یِ مادر شدنش را
یوسف سرِ این کوچه دویده است ولی باز
می دید در آن غُلغُله آخر شدنش را
چشمی که حسد داشت به ذریه ی زهرا
با رویِ حسن دید خود ابتر شدنش را
بین الحرمین اند ملائک همه امشب
تبریک بگویند برادر شدنش را
تنها نه دل ما که دو عالم حسنیه است
هر دو حرم کرببلا هم حسنیه است
باید که علی چند پسر داشته باشد
تا این که مدینه سه قمر داشته باشد
مانند نبی کیست که در بینِ دو عالم
از فاطمه ی خود دو جگر داشته باشد
باید که پسر دار شوی تا که بفهمی
شیرینیِ باغی که ثمر داشته باشد
هرکس که از این ایل بود موقع رزمش
در پنجه ی خود تیغِ دو سر داشته باشد
باید که پس از نامِ علی ذکرِ حسن داشت
تا تیغِ اباالفضل اثر داشته باشد
آن چشم که دیدت چقدر مست شد آقا
یک شهر پُر از کوچه ی بن بست شد آقا
خورشید چرا نیمه ی شب بر سر بام است
گو ماه نیاید که مرا ماه تمام است
آن کَس که در این خانه غلام است امیر است
آن کَس که امیر است بر این خانه غلام است
در مذهبِ ما باده حلال است ولیکن
بی رویِ تو ای سرو گل اندام حرام است
با اینهمه حُسنی که شده جمع در اینجا
حیران شده ام قبله کدام است کدام است
هر کس که جمل بود و تو را دید نوشته است
سوگند که صلح تو قیام است قیام است

نگاهم کن،نگاهم کن

دوباره با نگات خرابم کن
نگاهم کن،نگاهم کن
تو جمع نوکرات حسابم کن
حسن... یه روزی مسیر عشقِ
در خونت رو پیدا کردم
حسن... حالا که خرابم کردی
محالِ بخوام برگردم
حسن... خاکِ کفِ پای تواَم
ای جانِ جانان
تو نور چشم زهرایی
جانم حسن جان
ای جانِ جانان
جانم حسن جان
حسن... ای جانِ جانان
حسن... جانم حسن جان
حسن.....
پناه من،پناه من
پناه من کنار سفره ی کریمِ تو
پناه من منم فداییِ قدیمِ تو
حسن... سرم گرم احسان تو
دلمو به دلت می سپارم
حسن... تو رو از قدیمُ الایام
نمی دونی چقدر دوست دارم
حسن... من رعیت و تو شاه من
ای جانِ جانان
روی لبم جانم حسن
جانم حسن جان
ای جانِ جانان
جانم حسن جان
حسن... ای جانِ جانان
حسن... جانم حسن جان
امیدِ ما،امیدِ ما
امیدِ ما اینه که صاحب حرم باشی
امیدِ ما،امیدِ ما
مگه ما مردیم که تنها شی
حسن... میاد صاحبِ دنیاو
یه روزی بقیع آزاد میشه
حسن... به دست مادرت زهرا
حرم حسن آباد میشه
حسن...
روزیِ چشمام این شبها
ای جانِ جانان
دست توئه ای باوفا
ای جانِ جانان
جانم حسن جان
حسن ای جانِ جانان
حسن جانم حسن جان
ای جانم به سفره ی کرامتت
ای جانم به این همه عنایتت
اشک تو چشمه ی محبتِ
با تو بودن آقا سعادتِ
دستمو بگیر
 تو این شبایی که بی کسم
یه صدایی بهم میگه
 یه روز به وصل تو می رسم
حسن.. دنیای من
رویای من
حسن... جونم فدات
آقای من