آئین مستان

مبدل السیئاتِ بالحسنات

بهشت ما نوکراتِ کرببلات

عالی درجات

شاه عرصات

کشتی نجات

کشتی نجات

مصباح خدا

ای خون خدا

جونم به فدات...

یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآء وَ ذِکْرُهُ شِفآء

عیدی تولدت بده یه کربلا

خدای ایثارِ سیدالشهدا

محبت تو وسیلة السعدا

شمسُ النُجبا

تاج الاُمرا

صدر الشفعا

سلطان کرم

دستت رو سرم

ارباب وفا

افتادم تو دام تو

شدم غلام تو

جرمم و خدا ندید

به احترام شما

یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآء وَ ذِکْرُهُ شِفآء

عیدی تولدت بده یه کربلا

به تخت شاهنشَهی نشسته حسین

فلک شکارِ به ناز شست حسین

دل مست حسین

پیوند حسین

دل مست حسین

پیوسته حسین

دل بسته حسین

در بسته حسین

شاهد میگیرم

آخر میمیریم

ازدست حسین

ناجی روح الحسین،  امیرة الحسین

نوکر آخرش میره، به جنت الحسین

مذهبُ دین من ، حسین

یارِ دیرین من ، حسین

شور شیرین من ، حسین حسین حسین

صدای رسیدنِ دریا رو میشنوم

صدای تپیدنِ دلهارو میشنوم

صدای قدمایِ اربابُ میشنوم

صدای لالائی زهرا رو میشنوم

با قدم نو رسیده تو خونۀ علی غوقا شد

نیومده دیدنم اونکه دلبر دل زهرا شد

بالاخره ماه شبایِ تار مدینه پیدا شد

مذهبُ دین من ، حسین

یارِ دیرین من ، حسین

شور شیرین من ، حسین حسین حسین

دوای همۀ دردامون از راه اومد

خیال همه شبا راحته که ماه اومد

آسمونیا به فطرس بگید بیاد

خبر و به گداها برسونید شاه اومد

تو بغل مادرشه و خنده رو لبِ باباشه

اونی که رو دوش نبی تا روز قیامت جاشه

همیشه کنار خواهرش و محالِ تنها شه

دین و ایمان من ، حسین

ماه تابان من ، حسین

تویی جانان من ، حسین حسین حسین

مذهبُ دین من ، حسین

یارِ دیرین من ، حسین

شور شیرین من ، حسین حسین حسین

صدای رسیدنِ دریا رو میشنوم

صدای تپیدنِ دلهارو میشنوم

صدای قدمایِ اربابُ میشنوم

صدای لالائی زهرا رو میشنوم

با قدم نو رسیده تو خونۀ علی غوقا شد

نیومده دیدنم اونکه دلبر دل زهرا شد

بالاخره ماه شبایِ تار مدینه پیدا شد

مذهبُ دین من ، حسین

یارِ دیرین من ، حسین

شور شیرین من ، حسین حسین حسین

میدونی که چقده من زمین خوردتم

میدونی که چقده من دل سپردتم

مثه حبیب و بریر و عابث و زهیر

میدونی که آقا منم کشته مردتم

دوباره شب زیارتی تو شده و بی تابم

می تپه دلم بیا و برام یه کاری کن اربابم

بطلب آقا من و تا حرم دریابم

خونۀ عاشقان ، حرم

باز دلم رفته تا ، حرم

حسرتِ کربلا ، حرم حرم حرم

خواب و رویای من ، حرم

خالیِ جای من ، حرم

صحنِ آقای من ، حرم حرم حرم

مذهبُ دین من ، حسین

یارِ دیرین من ، حسین

شور شیرین من ، حسین حسین حسین

به سمت گودال از خیمه دویدم من

شمر جلو تر بود دیر رسیدم من

سر تو دعوا بود ناله کشیدم من

سر تورو بردن دیر رسیدم من

عزیز خواهر....غریب مادر

یه گوشه گودال مادر و دیدم من

که رفته بود از حال دیر رسیدم من

صدا زدی من رو خودم شنیدم من

صدای رگهات بود دیر رسیدم من

عمامتو بردن دیر سیدم من

شمشیرت رو بردن دیر رسیدم من

افتان و خیزان و نفس بریدم من

پیرهن و بردن دیر رسیدم من

با بوسه از رگهات به خون تپیدم من

میان خاک و خون دیر رسیدم من

عزیز خواهر....غریب مادر

  بُنَیَّ، سرم اومد از هر چی که میترسیدم
بُنَی، سرت رو آخرش رو نیزه ها دیدم
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، میاد یادت موهاتو شونه میکردم
بُنَیَّ، حالا موی پریشونت شده دردم
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
چرا کشتن ! چرا مویت کشیدن
چو گرگی پنجه بر رویت کشیدن
چرا کشتن چرا آبت ندادن
چرا زان در نایابت ندادن
بُنَیَّ، کی مثل خواهرت داغ برادر دید
بُنَیَّ، کی مثل من تن بچه ش رو بی سر دید
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، کی مثل تو سرش با نیزه دعوا شد
بُنَیَّ، کی مثل تو عزیزش اربا اربا شد
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
چرا کشتن چرا خاکت نکردن
کفن بر جسم صد چاکت نکردن
چرا با بوریا باید کفن شی
"مُرَمِّل بالدِّماء"عریان بدن شی
بُنَیَّ، یه دختر بچه دنبال سر افتاده
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، کنار قتلگاهت معجر افتاده
بُنَیَّ، دم خیمه چقدر نیلوفر افتاده
بنی، چقدر زینب به یاد مادر افتاده
نمیذارن تنت آروم بگیره
چرا از قتلگاه بیرون نمیره
چرا پیراهنت رو پاره کردن
دارن دنبال انگشتر میگردن
چرا کشتن چرا آبت ندادن
چرا زان درّ نایابت ندادن
چرا با چکمه پهلوتو شکستن
چرا با چکمه رو سینه ت نشستن
حسیین... وااااای...

جلوی آیینه خودمو می بینم

خیلی تغییر کردم

جدی جدی با روضه های تو

خودمو پیر کردم

باور من اینه که  همیشه تو زندگیمی

من عوض شدم ولی تو حسین بچگیمی

حواست هست به موهای سفید سرم

چقدر امسال از گذشته شکسته ترم

حواست هست نوکرت داره پیر میشه

بخرم ببرم به حرم داره دیر میشه

دوسِت دارم دوسِت دارم

من اومدم تا با معجزه ی عشقت

تازه آدم شم

دلمو بردار و یه جوری عاشق کن

رسوای عالم شم

کی منو صدا زده اگه تو صدام نکردی

هِی بدی دیدی ولی تو منو رها نکردی

حواسم هست که بدی مو به روم نزدی

حواسم هست این تو بودی که راه اومدی

حواسم هست عمر من داره طی میشه

اربعین که میام بطلب بگو کِی میشه

دوسِت دارم دوسِت دارم

همه شب هامو غم تو طی کرد

ببین که آشوبم

تو روضه ها آقا منم مث نوکر

به سینه می کوبم

من فدات که از عطش نفست دیگه بریده

مادرت اومد ولی دیگه قاتلت رسیده

حواسش هست کی گلوتو بوسه زده

حواسش هست توی گودی کجا اومده

حواسش هست مادرت داره می بینه

بی حیا روی سینه ی تو داره می شینه

غریبم وای غریبم وای

باور من اینه که  همیشه تو زندگیمی

من عوض شدم ولی تو حسین بچگیمی

حواست هست به موهای سفید سرم

چقدر امسال از گذشته شکسته ترم

حواست هست نوکرت داره پیر میشه

بخرم ببرم به حرم داره دیر میشه

دوسِت دارم دوسِت دارم

اشک تو چشمام، دل پر درده

عشق تو راهه، کاش برگرده

خودم گفتم بیای اما

چی میدونی از این مردم

که دنباله سرت هستند

همه اینجا واسه گندم

جون سه ساله دخترت برگرد، برگرد

جون منم فدا سرت برگرد، برگرد

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

تو این شهر، مردم آزار

راهم افتاد بین بازار

شنیدم من که مرد زن

نظر دارن به گهواره

شده دعوا، همه حرفا

سر چشم علمداره

تیر سه شعبه میخرن برگرد، برگرد

تا که نمونی بی کفن برگرد، برگرد

شدم اسیر نامردی

الهی آقا برگردی

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

حرف از غارت، از خلخاله

حرف از شمر و از گوداله

دم آخر روی لب هام

باید اسم شما باشه

چه تقدیری باید انگار

سرم از تن جدا باشه

تا نشه با تو رویرو برگرد، برگرد

خواهشمِ به سر عمو برگرد، برگرد

یه روز تو این شهر مهمونی

رو نیزه قرآن میخونی

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه