آئین مستان

اومده زینتِ عرشِ بَرین
اومده قبله ی اهلِ یقین

همه درهای رحمت وا شده
اومده رَحْمَةٌ لِلْعَالَمِین

دلِ ما و دلبریش
سَرِ ما و سروریش

عالمی دیوونه ی
نوه های دختریش

یا اَبَا الزَّهرا مدد، یا اَبَا الزَّهرا مدد

گنبدِ خضراش دل رو میبَره
شافعِ اُمت روزِ محشرِ

به بزرگیِ پیغمبر همین
که علمدارش آقام حیدرِ

جانم به قربانِ تو 
کتابم قرآنِ تو

اهلِ ایرانیم همه
از نسلِ سلمانِ تو

دلِ ما و دلبریش
سَرِ ما و سروریش

عالمی دیوونه ی
نوه های دختریش

یا اَبَا الزَّهرا مدد، یا اَبَا الزَّهرا مدد

نمی اُفته اِسمت از رو لبم
سَرِ سفره ی لطفت امشبم

حق بده خیلی سرمستی کنم
که اومده رئیسِ مذهبم

کاش قلبم مجنون بشه
بی سر و سامون بشه

مثلِ یه همچین شبی
بقیعِ چراغون بشه

صادقِ آلِ عَبا، صادقِ آلِ عَبا

گلدسته های عرش به نامِ محمد است
تنها خدای عرش، امامِ محمد است

آنقدر دلرباست که بالِ فرشته ها
همواره صیدِ دائمِ دامِ محمد است

از او طلب نموده ای اصلاً تو جام مِی؟!
ذکر علی علی، مِی جامِ محمد است

این را خود علی به همه عاشقانه گفت:
که مرتضی عبید و غلامِ محمد است

حوریه چیست جز گُلِ لبخندِ روی او
باغ بهشت چیست؟ سلامِ محمد است

باید در آینه به جمالش نگاه کرد
باید علی شناس شد و رو به ماه کرد

نصيبِ رزقِ خودم را وسيع می‌خواهم
مدينه، هفدهِ ماهِ ربيع می‌خواهم

برای اين دو سه روزه فقط نمی‌خواهم
برای روزِ قيامت شفيع می‌خواهم

درست در شبِ ميلادِ آفتابِ ششم
دلم گرفته خدايا بقيع می‌خواهم

کريم تا که تويی و فقير تا که منم
هرآن ‌چه خواسته‌ام را سريع می‌خواهم

به پای پرچمِ اسلام تا دمِ آخر
دلی سميع و بصير و مطیع می‌خواهم

یا رسول الله یا محمد

یا نبی الله یا محمد

یا حبیب الله یا محمد

یا اَبَا الزَّهرا یا محمد

دلبر و دلداری و دلداده ی داداری

سیدِ مَکی مَدنی شاهِ جهانداری

محور اَدواری، مرکزِ اَسراری

سَیِّدُ الاَبراری، احمدِ مختاری

تو مقتدایِ حیدرِ کرّاری

بَلَغَ العُلی بِکَمالِه ی، کَشَفَ الدُّجی بِجَمالِه ی

حَسُنَت جَمیعُ خِصالِه ی، صَلّوا عَلَیهِ وَ آلِه ی

یا رسول الله یا محمد

یا نبی الله یا محمد

یا حبیب الله یا محمد

یا اَبَا الزَّهرا یا محمد

اومدی و رحمت آوُردی

با حُسینت دلهارو بُردی

فکرِ فردای شیعه بودی

مارو دستِ حیدر سِپُردی

صاحبِ لَولاکی، فَلَک خاکِ قدم هاته

جَنَّتُ الاَعلی بخدا خنده ی زهراته

چِشَم کَفِ پاته، رویِ سَرَم جاته

علی که همراته، حق رویِ دستاته

دلم اسیرِ گنبدِ خضراته

بَلَغَ العُلی بِکَمالِه ی، کَشَفَ الدُّجی بِجَمالِه ی

حَسُنَت جَمیعُ خِصالِه ی، صَلّوا عَلَیهِ وَ آلِه ی

یا رسول الله یا محمد

یا نبی الله یا محمد

یا حبیب الله یا محمد

یا اَبَا الزَّهرا یا محمد

همراهِ خورشید ماه رسیده

مالکِ دل از راه رسیده

باز مدینه غرقِ صفا شد

صادقِ آلُ الله رسیده

منبعِ فیضی، پسرِ خورشید و مهتابی

شیخُ الاَئمه صاحبِ اَشرفِ اَلقابی

مِهر جهان تابی، گوهرِ نایابی

اُستادِ اَحبابی، عالمِ آدابی

طلایه دارِ روضه ی اربابی

بَلَغَ العُلی بِکَمالِه ی، کَشَفَ الدُّجی بِجَمالِه ی

حَسُنَت جَمیعُ خِصالِه ی، صَلّوا عَلَیهِ وَ آلِه ی

یا رسول الله یا محمد

یا نبی الله یا محمد

یا حبیب الله یا محمد

یا اَبَا الزَّهرا یا محمد

از ما زمینیان به شما آسمان سلام

مولای دلشکسته امامِ زمان سلام

این روزها هزار و دو چندان شکسته ای

حالا کجایِ روضۀ بابا نشسته ای؟

رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت

قربانِ ریشه های نخ شال گردنت

آماده می کنی کفن و تربت و لحد

مَردِ سیاه پوش، خدا صبرتان دهد

گویا دوباره بی کس و بی یار وخسته ای

این روزها کنار دو بستر نشسته ای

انگار غصه دارِ جراحات سینه ای

گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای

یک بار فکرِ زهر و دلِ پُر شراره ای

یک بار فکر واقعه ی گوشواره ای

با این که بر سرِ پدرِ دیده بسته ای

اما به یاد مادر پهلو شکسته ای

آن مادری که بال و پرش درد می کند

هم کتف و شانه هم کمرش درد می کند

هم بین خانه گفت و شنودش اشاره شد

هم آسمانِ روسریش پر ستاره شد

دو ماه و نیم کارِ حسن مو شکافیُ

دو ماه و نیم بازوی مادر غلافیُ

دو ماه و نیم گونه ی زخمیِ ماه تر

از چادرِ سیاهِ سرش سیاه تر

سلام الله علیکَ یا مُعزُّالمُؤمنین آقا
با دستای تو امضا شد، برات اربعین آقا

بازم روی نیاز از من، بازم دست کَرَم با تو
پیاده توی مشایه میرفتم هر قدم با تو

بارونی شد چشم ترم وقتی رسیدم کربلا
رو به گنبد دادم سلام یادِ امام مجتبی

پیرن مشکی به تن دارم
حسین و از حسن دارم

حسن جانم! حسن جانم!...

سلام الله علیک، یا ابالقاسم حسن جانم
شده ذکر لب ماه بنی هاشم حسن جانم

هزاران حاتم طایی، گداتن دائمُ الْاُوقات
فدای شال سبز تو، تویی تو سَیدِ سّادات

ان شا الله روز فرج میرسه به زودیِ زود
میسازیم ما بقیع و با نابودی آل سعود

ضریح تو بنا میشه
شبیه کربلا میشه

حسن جانم! حسن جانم!...

میسازن یک حرم واست، هنرمندای ایرانی
میخونه آمدم ای شاه، برای تو کریمخانی

بقیع تو پر از زوارُ  شور موکبا میشه
هلابیکُم لِزُوارِ حَسَن ذکر لبا میشه

هستی کریم اِبنِ کریم، ای قبله گاه عالمین
تو حرم تو یا حسن، دیدنیِ بابُ الحُسین

بقیع تو میشه آباد
میسازیم پنجره فولاد

حسن جانم! حسن جانم!...

داره کوچه تاریک میشه
یه سیاهی نزدیک میشه

وای ای وای …

پیش چشم ترم رد شد از رو سرم
دست سنگینی و گفتم وای مادرم

خاکی شدی و راه خونمون و گم کردی
گوشواره هات دست منه دنبال چی میگردی

وای مادرم وای مادر …

غروب و تنهایی و درد
فدک و نامرد پاره کرد

وای... ای وای …

غصه تو دل نشست
 تو کوچه راهو بست
اونی که با لگد پهلوش و زد شکست

گوشۀ کوچه دیدم که خون روی دیواره
گریه میکردم پاشو از چادرش برداره

وای مادرم وای مادر …

ورم رو پلکات میگه
نمیبینه چشمات دیگه

وای... ای وای …

دستات تو دست من مادر حرفی بزن
دیگه نمیگذره از این کوچه حسن

یادمه گفتی بسه اینقده اشک میریزی
قول بده رفتیم خونه نگی به بابات چیزی

وای مادرم وای مادر …