اگر چه حال و هوایم ز اشک معلوم است
خدا گواست که شیعه همیشه مظلوم است
به صبح و شام بگوییم یکصدو ده بار
عدوی حضرت حیدر به مرگ محکوم است
زدیم فالی و قرعه به نام او افتاد
دوباره کار دل ما به دست خانوم است
ثنا و حمد و ستایش نثار بانویی
که درشکوه وبزرگی ست گرچه مغموم است
الا که بنده نوازی ا ت ارثی از مولاست
همیشه عادت تو مرحمت به محروم است
تویی ستاره دوم به آسمان علی
بدون مِهر تو هر دل ز نور محروم است
به شام و کوفه ی تاریک خطبه خواندن تو
تمامی از جلوات امام معصوم است
کسی که نسبت پیوند گل به خار دهد
سزای این عملش میوه های زقّوم است
رواست شیعه برایت حسینیه سازد
فدای نام تو بانو که ام کلثوم است
چه می شود که قبول از (ظفر)کنی این شعر
صله زدست کریمان همیشه مرسوم است
حامدظفر