آئین مستان

تویی که بهانه‌ی تمام خلقتی، نبی رحمتی
تویی که نگین خاتم نبوتی، نبی رحمتی

یوسف و خضر و عیسی چه مشتاق تو
عالمی پر شد از عطر اخلاق تو
رشک جنت می‌شن گل‌های باغ تو

چه بی‌همتایی، پناه مایی، ابا الزهرایی
مدد یا مولا ..

تویی که بهار گلشن حقایقی، تو صبح صادقی
روشنایی‌بخش این دلای عاشقی، تو صبح صادقی

منبرت داره اعجاز پیغمبری
دین حق زنده از مذهب جعفری
تویی که وارث عزت حیدری

تویی روح و جان، سراپا ایمان، تمام قرآن
مدد یا مولا ..

کوچه‌ها پر از شمیم مهر و رافته، بهار وحدته
موسم برادری و عید رحمته، بهار وحدته

عزت دین اسلامو هر کس می‌خواد
راهشه همدلی راهشه اتحاد
تا که صبح ظهور آقامون بیاد

ان‌شالله از راه، میاد مثل ماه، بقیة الله
مدد یا مولا ..

می کُشدم آه، این غصه جانکاه
دوری تو ای ماه، یا رسول الله

بنگر غم ما همه را، تنهایی فاطمه را
بشنو ز نفس نفسم، این زمزمه را

بارانی شد این شبها چشمان زهرا
بر لب آمد جان زهرا، بابا بابا

دنیا بدون تو، آوار ماتم‌است
هر چه بگریم آه، از دوری ات کم است

آرام جان من، یا ایهاالرسول
خون گریه می کند، در ماتمت بتول

برده توانم، این گریه ناگاه
هنگام وداعت، یا رسول الله

شد هجر تو قاتل من، آتش زده بر دل من
وای از غم دوری تو، وای از دل من

در شهر تو تنهاییم بعد از تو تنها
فریاد از این دلتنگی‌ها بابا بابا

دنیا بدون تو، هر لحظه اش غم است
هر چه بگریم آه، از دوری ات کم است

آرام جان من، یا ایهاالرسول
خون گریه می کند، در ماتمت بتول

دیگه نداره کوچه ها عطرِ پیمبر خدارو 
دیگه نمیشنوه کسی اون ربنای آشنارو

خونه ای که بازه، درش به مسجدِ پیمبر 
غرق اشک‌وآهه،ا ز ناله ی زهرا وحیدر

آه از اون لحظه که، اجل با سوز وناله در زد
آه از پیغمبر که وصیتو نگفت و پرزد
 عده ای نخواستن، حرفشو بدونن
بی خبر بمیرن، بی خبر بمونن

آه از این مصیبت ...

همین یه خط روضه و همین یه خط اوجِ غربت 
تن پیمبر رو زمین، یه عده در پی خلافت

انگار کم‌کم داره، میرسه روزای غم ‌و آه
روزای هیزم ‌و آتیش و ضربه های جانکاه

زهرا باید باشه، مواظبِ طفلِ تو راهش
این روزا که رفته، از این جهان تنها پناهش

غیر فاطمه نیست، یار برای حیدر
نیست کسی تو این شهر، آشنایِ حیدر

آه از این‌مصیبت ..

*یه بندم بریم ‌دَرِ خونه امام‌حسن...*

ای غریب زهرا ...

با بی کسی ها شد عجین، هم‌بودن و هم ‌رفتن تو
تیرا میان یکی یکی، برای تشیعِ تن تو

غربتت رو‌تنها، زِره زیر عبا میدونه
تنهایی تو‌خونه ات رو ‌فقط خدا میدونه

از کوچه‌های شهر، که میگذری آتیش میگیری
انگار که با مادر، داری باز از کوچه‌ها میری
 پیش چشمای تو، ‌مادری زمین خورد 
پیش چشمای تو، ‌چادری زمین‌خورد 
کوچه های این شهر چی  سَرِ تو ‌آورد
 سیدی حسن‌جان!
ای حسن، حسن‌جان...

مگه میشه یادم بره اون همه عشق و خاطره

بهشتشو خدا به من داد مقابلِ پنجره فولاد

من دیگه حاجت نمی خوام، امام رضا

 فقط بذار بازم بیام امام رضا

 آقام آقام آقام امام رضا ..

فقط زیارت می تونه حال دلم رو خوب کنه

 توو این شبای بیقراری محاله که تنهام بذاری

من دیگه حاجت نمی خوام، امام رضا

 فقط بذار بازم بیام امام رضا

 آقام آقام آقام امام رضا ..

بدی هامو به روم نیار منو به دنیا نسپار

 ببین دوباره توبه کردم یه کاری کن که برنگردم

من دیگه حاجت نمی خوام، امام رضا

 فقط بذار بازم بیام امام رضا

 آقام آقام آقام امام رضا ..

خوابتو دیدم دوباره اومدی با یک اشاره

 از کار من گره، واکردی شهادتم رو امضا کردی

من دیگه حاجت نمی خوام، امام رضا

 فقط بذار بازم بیام امام رضا

 آقام آقام آقام امام رضا ..

یا حسین! یا حسین!
شعله‌ی عزای تو چراغ کربلای تو

تو دلم روشنه، پرچم قیام تو
 صراحت کلام تو، تا ابد با منه

درس آزادگی،تو همین مجالس مصیبتِ مُحرّمه
تو لهوفِ سیّد و تو مقتل مُقرّمه

یاد من دادی که، زیر بار ستم تا قیامت نرم
یا حسین! یا حسین!

یا حسین! عزیز فاطمه...

یا حسین! یا حسین!
باز به من بها دادی به اشک من صفا دادی
مجلست اومدم
 پس هنوز امید داری به من که ساده میگذری، گرچه خیلی بدم

یا حسین! یا حسین!

من کجا لیاقت اقامۀ عزای تو؟
من کجا و کشتی نجات روضه‌های تو؟

من کجا و حرم؟
 خیلی ممنونتم خیلی مدیونتم
یا حسین! یا حسین!

یا حسین! عزیز فاطمه...

یا حسین! یا حسین!
كاش مثه مدافعا تو سوريه تو سامرا
هديه ميشد سرم
ارتشت مسلحه نذاشته پاي ابرهه
وا بشه تو حرم

آرزوم اینه که، جوری که تو دوست داری خدا رو بندگی کنم
آرزوم اینه مثه شهیدا زندگی کنم

آرزوم یک کلام
اربعین آقا! کربلا می‌خوام
یا حسین! یا حسین!

یا حسین! عزیز فاطمه...

حجت بن الحسن!
از نجف تا کربلا رو لابلای موکبا رو
جستجو می‌کنم
بلکه بین زائرا، ببینمت توو کربلا
آرزو می‌کنم

حجت بن الحسن!
پرچم تو مژده‌ی قیام پابرهنه هاست
آرزوی قلبی تمام پابرهنه هاست

خون شد از انتظار
این دل بیقرار، این دل بیقرار
حجت بن الحسن!

العجل عزیز فاطمه...

ای گل لب تشنه‌ی افتاده به صحرا
خیز و ببین چشمه، اشکم شده دریا
ای بدن بی‌کفن، آیا تو حسینی
لاله‌ی خونین بدن، آیا توحسینی
وای من و وای من، آیاتو حسینی
ببین غوغای طوفان جفا را، شکسته‌کشتی بی ناخدا را
سر نی برده‌ای دلهای ما را
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل
همدم آتش شده، چشم تر خیمه
مانده به جا روی خاک، خاکستر خیمه
ای روضه‌ی موبه مو، ای شام غریبان
یادی کن از آن گلو، ای شام غریبان
گهواره چه شد؟ بگو، ای شام غریبان
بدن‌های به صحرا آرمیده، الا جان‌های تا جانان رسیده
ز هجران شما زینب چه دیده
پس از تو شد به پا غوغا حسین جان
چه آمد بر سر دنیا حسین جان
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل
شد تن سرخ غروب، آیینه ی گودال
سنگین شده بار غم، بر سینه‌ی گودال
خون شده خورشید ما، ای شام غریبان
سرخ آمده‌ای چرا، ای شام غریبان
ای داغی روضه ها، ای شام غریبان
سه غم آمد به قلبم هر سه یکبار، غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری چاره دارند، غم یار و غم یار و غم یار
دلم تنگ تو شد ای جان زهرا
تو را می بینم اما روی نی ها
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل