آئین مستان

هستی امشب تا سحر اختر شماری می کند

خواب هم در دیده ها شب زنده داری می کند

باد اعجاز نسیم نو بهاری میکند

خاک را از اشک خود مشک تتاری میکند

چاه زمزم اشک شوق از دیده جاری میکند

کعبه چشمش در ره است و بیقراری میکند

چشم بگشوده که صاحب خانه آید در حرم

باغبان روح با ریحانه آید در حرم

ای ملائک گل برافشانید بام کعبه را

بیشتر گیرید امشب احترام کعبه را

با وضو باید به لب آرید نام کعبه را

بشنود از چار رکن امشب پیام کعبه را

هم پیام کعبه هم ذکر سلام کعبه را

مام کعبه آورد با خود امام کعبه را

ای حرم آماده شو تا میهمان داری کنی

میهمان خویش را در موج غم یاری کنی

ای حرم آغوش خود بگشا که جانانت رسید

میهمان نه میزبان میهمانانت رسید

پایداری کن که رکن چار ارکانت رسید

شب بجای ماه خورشید فروزانت رسید

مظهر حسن خدای حی منانت رسید

پیکر بی روح بودی تاکنون ، جانت رسید

بازکن در بازکن در حیدر آمد سوی تو

شیر حق جان نبی با مادر آمد سوی تو

فاطمه دعوت شده از سوی دادار حرم

چشم حق بین دوخت از هر سو به دیدار حرم

تافت خورشید وجودش در شب تار حر م

چون حجر بگذاشت روی خود به دیوار حرم

هم حرم شد یار اوهم گشت او یار حرم

با قدوم حضرتش افزود مقدار حرم

او صدف بود و ولی الله اعظم گوهرش

کعبه میگردید چونپروانه بر گرد سرش

ناگهان انداخت گل از درد زادن روی او

ریخت چون گوهر عرق از طلعت نیکوی او

شد کمان از درد ، سر و قامت دلجوی او

بی خبر از حال او هم قوم او هم شوی او

او بسوی کعبه چشم آفرینش سوی او

با خدا گرم سخن لعل لب حق گوی او

کی خدا امشب تو از درد درونم آگهی

بسته راه از چار سو بر من تو خود بگشا رهی

ای پناه بی پناهان ای خدای جلیل

ای که ره گم کردگان راهم چراغی هم دلیل

ای تو خود معبود بیت و بانی

بسته ام بر لطف تو از رشته جانم دخیل

تو خداوند جلیل استی و منعبد ذلیل

بارغم بر روی دوشم گشته چون کوهی ثقیل

یاریم فرما که مهمان تو در این خانه ام

باز کن راهی بسویت بر من و دردانه ام

کعبه امشب رکن دین را در بغل بگرفته ای

مرشد روح الامین را دربغل بگرفته ای

اصل قرآن مبین را در بغلبگرفته ای

جان ختم المرسلین را در بغل بگرفته ای

هستی هست آفرین رادر بغل بگرفته ای

شیر حق حبل المتین را در بغل بگرفته ای

قبله دل کعبه اهل یقین است این پسر

منجی عالم امیرالمومنین است این پسر

این همان دست خدا جان محمد حیدر است

این همان آئینه حسن خدای داور است

این همان شیرخدا شمشیر فتح خبیر است

این علی یعنی تمام هستی پیغمبر است

این ز وصف و مدح عقل و درک ما بالاتر است

باطن است و ظاهر است و این ها همه آخر است

این مقام و زمزم و حجر و حجر سعی و صفاست

پیشوای مسلمین و جانشین مصطفی است

در کنار بیت جانش با دعا دمساز شد

ناگهان پیدا زرب البیت این اعجاز است

دامن دیوار چون چاک گریبان باز شد

روح کعبه بر فراز کعبه در پرواز شد

بر فلک از خشت خشت کعبه این آواز شد

کین بنا ز آغاز بر فرزند تو آغاز شد

ای حجر عاشق صفا طالب ، حرم پروانه ات

ادخلی یا فاطمه بگذار پا در خانه ات

تا نهان در کعبه شد آن سر سارار قدم

کعبه بیش از پیش شد با مقدم او محترم

باز دیوار حرم از امر حق آمد بهم

دیگر اینجا کس نمیداند چه شد حتی حرم

فاطمه بود و علی بود و خدای ذوالکرم

کارناید از کلام و صفحه و دست و قلم

عقل مجنون و قلم عاجز زبان گنگ است و لال

کس نمیداند چه شد جز ذات پاک ذوالجلال

کس نمیداند چه شد جز ذات دادار علی

کعبه میگردد گرد شمع رخسار علی

از حرم برعرش میتابد انوار علی

آفرینش داشت در سر شوق دیدار علی

شد خدا در خانه خود میهماندار علی

بود ذکر حق بر لب های گهر بار علی

سنگ های کعبه می گفتند با صوت جلی

یا علی و یا علی و یا علی و یا علی

ای حرم را قبله ای ارواح را جان یا علی

ای گدای سائلت فردوس و رضوان یا علی

ای خدا را در شب میلاد مهمان یا علی

ای به روی دست احمد خوانده قرآن یا علی

کیستی تو پاکتر از جان پاکان یا علی

کیستم من (میثم) آلوده دامان یا علی

هر که هستم خاک درگاه محبان توام

تو امام و رهبر من ، من ثنا خوان توم

عطر نفس باد صبا باد مبارک

خرم شدن ارض و سما باد مبارک

انوار اللهی به فضا باد مبارک

دیدار خداوند به ما باد مبارک

ای اهل ولا عید شما باد مبارک

میلاد علی شیر خدا باد مبارک

امروز چرا کعبه سر از پا نشناسد

مبهوت خدا گشته و خود را نشناسد

ای حو ر و ملک دور حرم را ، هله گیرید

 آرام و قرار از دل هر قافله گیرید

در طوف حرم راه به هر سلسله گیرید

از حی تبارک و تعالی صله گیرید

تا چند در اطراف حرم هلهله گیرید

از فاطمه بنت اسد فاصله گیرید

پیشانی طاعت همه بر خاک گذارید

از شوق چو دیوار حرم خنده برآرید

خورشید فروزنده چراغ شب تار است

 یا ماه سما سوی زمین راهسپار است

آغوش حرم منتظر مقدم یار است  

 او را چه قرار است که بی صبری و قرار است

زمزم همه در زمزمه وصف تنگار است

 یا آیینه آب روان آینه دار است

مهمان خدا آمده با گنج نهانی

آغوش زهم بازکن ای رکن یمانی

پاکیزه زنی سوی حرم گشته روانه

در خانه حق آمده با صاحب خانه

لبخند زنان آن صدف در یگانه

 بر تیغ غمش قلب حرم گشت نشانه

تا گوهر مقصود برد سوی خزانه

 گردیدن دور حرمش بود بهانه

رکن و حرم و حجر چشم گشودند

با ذکر علی منتظر فاطمه بودند

ای مردم مکه همه از دور حرم دور

 کامد به حرم فاطمه با عارض مستور

در پیش رویش خیل ملک ، پشت سرش حور

الله که یک پارچه شد بیت خدا شور

گردید حرم دور سرش با دل مسرور

 برخواست ندا، کی همه سر تا بقدم نور

ای مادر مولود حرم این حرم از توست

بشتاب به کعبه که حرم محترم از توست

گل بود که می گشت ز افلاک نثارش

دل بود که بود از هه سو آینه دارش

تبریک بر آمد زیمین و ز یسارش

  از نور گل انداخت گل انداخت عذارش

یکباره بهم درد چنان داد فشارش

 کافتاد ز پا ،رفت ز کف صبر و قرارش

سر تا بقدم زمزمه  و ذکر و دعا بود

دستیش بدل دست دگر سوی خدا بود

یارب بتو و روح رسولان مکرم

 یا رب به خلیل الله ،این بیت معظم

یا رب به مقام و و حجر الاسود و زمزم  

  یا رب به همین طفل که با من شده همدم

طفلی که ز اجداد و ز آباست مقدم

 طفلی که طفیلیش بود عالم و آدم

امشب به من خسته و درمانده نگاهی

از دوش دلم بار تو بردار الهی

از گریه او بیت خدا را خطر آمد

با ناله او ناله ز حجر وحجر آمد

وز چشمه زمزم همه خون جگر آمد

 آه از دل و جان بر لب مرغ سحر آمد

ناگاه فروغی ز حرم جلوه گر آمد

تسبیح خدا از دل دیوار بر آمد

کی فاطمه در ، بر تو ز دیوار گشودیم

ما منتظر مقدم والای تو بودیم

باز آی بر بام حرم لاله ببارد

 باز آی که دیوار ز دل خنده ، بر آرد

باز آ که حجر بوسه بپایت بگذارد

بازآ که کسی مثل تو فرزند نیارد

بازآ که ملک سر بقدومت بسپارد 

 باز آی که این خانه تعلق به تو دارد

از دوری تو آمده جان بر لب خانه

بشتاب سوی خانه تو ای صاحب خانه

وارد به حرم در پی آن طرفه صدا شد 

دیوار بهم آمد و مهمان خدا شد

جز حق نتوان گفت در آن خانه چها شد 

حق است بگویم که خدا چهره گشا شد

بیرون حرم ناله و فریاد بپا شد

 در مکه مگو ، غلغله در ارض و سما شد

گفتند همه عصمت الله صمد کو

ای کعبه بگو فاطمه بنت اسد کو

چشم همگان سوی حرم بود هماره

 نه تاب تحمل به کسی نه ره چاره

دیگر همه از بیت گرفتند کناره

  بعد از سه شب و روز بر آن بیت نظاره

دیوار بهم آمد و شد باز دوباره

تابید ز دیوار حرم ماه و ستاره

ناموس خدا آن صدف در یگانه

از خانه برون آمده با صاحب خانه

این کودک نوزاد و یا آیت عظماست

 این طفل بود یا پدر آدم و حواست

این کشتی نوح است نه نوح است نه دریاست

این نفخه روح است نه روح است نه عیساست

این جلوه طور است نه طور است نه موساست

این شیر خدا این علی عالی اعلاست

ای گشتهز شوقش همه لبریز ، محمد

جانت ز سفر آمده برخیز محمد

این روح خدا در بدن توست محمد

این جان دو عالم بتن توست محمد

این همدم شیرین سخن توست محمد

 این دوست دشمن شکن توست محمد

این یاور شمشسر زن توست محمد

 این باب حسین و حسن توست محمد

تا روح بیفزاید و تا دل بستاند

بر گوی که قرآن بحضور تو بخواند

ای جان نبی جان دو عالم بفدایت

 جن و ملک و حوری و آدم بفدایت

ارواح رسولان مکرم بفدایت  

  صد موسی و صد عیسی مریم بفدایت

لوح و قلم و عرش معظم بفدایت

جان وتن ناقابل "میثم" بفدایت

این از کرم توست که تا بودم و هستم

مداح و ثنا خوان شما بودم و هستم

عالم امشب به علی می‌نازد
آدم امشب به علی می‌نازد 
همگان دور حرم می‌گردد
حرم امشب به علی می‌نازد
لوح از نام علی زینت یافت
قلم امشب به علی می‌‌نازد
آسمان سوده جبین بر خاکش
کعبه گردیده گریبان چاکش
زهی از دامن آباد حرم
پیر خلقت شده نوزاد حرم
یک علی در نگهش جلوه کند
هر که هر لحظه کند یاد حرم
علی از روز ازل بود علی
پس بگو آمده میلاد حرم
حرم از خاک علی خلق شده
او ز نور ازلی خلق شده
مکه شد غرق تجلای علی
کعبه محو قد و بالای علی
به همه خلق بگویید: خدا
گشته مشتاق تماشای علی
حرم‌الله سراپا شده چشم
دوخته چشم به سیمای علی
چار ارکان حرم زوارش
محو دیدار شده هر چارش
این همان جان رسول‌الله است
جان و جانان رسول‌الله است
نه فقط قاری قرآن گشته
بلکه قرآن رسول‌الله است
دست و شمشیر خدا در پیکار
شیر غران رسول‌الله است
احد و بدر و جمل پا بستش
علم فتح خدا در دستش
در تن ختم رسل تاب علی است
همه تاریکی و مهتاب علی است
وسعت ملک الهی بحری است
که در این بحر در ناب علی است
ناصر دین خدا، یار رسول
فاتح خیبر و احزاب علی است
مهر او دین رسول‌الله است
جان شیرین رسول‌الله است
رکن ارکان هدا کیست؟ علی
صورت و چشم خدا کیست؟ علی
آنکه در بستر پیغمبر خفت
جان خود کرد فدا، کیست؟ علی
آنکه با دست یداللهی او
عمرو افتاد ز پا، کیست؟ علی
همه عالم به علی می‌نازد
گو: خدا هم به علی می‌نازد
علی از روز ازل حیدر بود 
با خدا همدم پیغمبر بود 
از زمانی که زمان خلق شده
هر زمان او به زمان رهبر بود
به همه عالم خلقت سوگند
که علی از همه عالم سر بود
آنکه ز آغاز ولی بود ولی 
به خدا شخص علی بود علی
به خدا دین خدای متعال 
به تولای علی یافت کمال
گر نخوانم ز علی کامم تلخ
گر نگویم ز علی نطقم لال 
با علی بخت حقیقت در اوج
بی علی روح عدالت پامال
مهر او گر نبود توشه ی راه
همه طاعات گناهند گناه 
روح من مرغ لب بام علی است
کوثر جان من از جام علی است
روز محشر چه هراسم ز جحیم
آتش خشم خدا رام علی است
بهترین ذکر علی نام خداست
بهترین ذکر خدا نام علی است
نام او زینت باب‌الله است
مهر او روح کتاب‌الله است
ای خداوند و خدا را بنده
ای به تیغ تو عدالت زنده 
بنده ی پیشتر از بگذشته
حجةالله پس از آینده
مهر، تا بنده ی کوی تو نشد
در سماوات نشد تابنده
دهر ظرف کرم توست علی 
حشر، زیر علم توست علی 
ای در آغوش الهی جایت
بر سر دوش محمد پایت
تو که هستی؟ تو که هستی؟ مولا
که فداییت شده زهرایت
تو خدا نیستی اما ز خدا
گشته لبریز همه اعضایت
نه فقط سینه ی ما از تو پر است
وسعت ملک خدا از تو پر است
تو ز مخلوق سری یا حیدر
نَفسِ پیغامبری یا حیدر
بشر و این همه آثار خدا
تو چگونه بشری یا حیدر
عمر تو بیشتر از ارض و سماست
تو به آدم پدری یا حیدر
آدم از خاک رهت آدم شد
تا علم در همه ی عالم شد
ای معطر ز گلت آب و گلم
نامت آوای طپش‌های دلم 
من و مدح تو خدا می‌داند
از تو تا صبح قیامت خجلم
من چراغ همه جا خاموشم
آتشی ده که کنی مشتعلم
خود ز پرونده ی خود آگاهم
هر چه‌ام «میثم» این درگاهم

شها تویی که به شأن تو هل اتی آمد

پی ولایت تو نص انما آمد

برای آن که شود رتبه ات به خلق عیان

مقم و مولد تو خانه خدا آمد

پی بشارت تزویج تو به بنت رسول

به خانه شرفت زهره از سما آمد

پی فکندن بتها ز طاق کعبه تو را

خجسته سُلَّمی(نردبان) از دوش مصطفی آمد

ز ذوالفقار عدو سوز تو به روی زمین

نماند کفر به جا  شرع روی پا آمد

رسول لحمک لحمی به شأن تو فرمود

که نور هردو زیک اصل ز ابتدا آمد

دگر سرود به حق تو «وال من والاه»

چو در غدیر،به شأن تو آیه ها آمد

به زغم دشمن تو گفت«عاد من عاداه»

برای غیر تو این منزلت  کجا آمد

ز راه دور و درازی که با تو گفت نبی

هزار درد به دل های اشقیا آمد

همین بس است به فضلت حکایت نجوی

به جز تو کیستکه همراز کبریا آمد

نبی بگفت : علی ز امر حق وصی من است

هزار جان گرامی تو رافدا آمد

دگر رسول به شأن تو أنت منی گفت

مبرهن است که این منصب از خدا آمد

تویی که لعل لبت گوهر سلونی سفت

سؤال روح قدس صدق مدعا آمد

نبی مدینه علمو علی است باباپ آن را

چنین خطاب ز سر خیل انبیا آمد

تویی ولی و تویی والی و تویی والا

تویی که ذات تو بر خلق مقتدا آمد

نبی بگفت منم منذر و تویی هادی

علی دلیل و علی پیر و رهنما آمد

به ذکر خیر علی کوش تا که بتوانی

که این عطیه  زحق به ز هر عطا آمد

به حکم نص نبی ذکر خیر مرتضوی

عبادتی است که بی روی و بی ریا آمد

علی است بهترین بشر بعد بهترین أنام

علی به روز جزا صاحب لوا آمد

علی تجلی انوار حی بی چون است

علی به ملک ولا میر اولیا آمد

کسی که مهر علی نبودش به دل بی شک

هم او منافق و هم دشمن خدا آمد

شها به هر دو سرا کن نظر به (داعی) زار

که خاندان تو را منقبت سرا آمد

مرحوم ملا حسن داعی آرائی

روح الامین به بام حرم رو، اذان بگو 

بعد از اذان، ثنای علی همچنان بگو 

اوصاف شیر حق به زمین و زمان بگو 

لب را بشو به زمزم و با حاجیان بگو 

کامشب شب ولادت صاحب حرم شده 

بیت الحرم به مقدم مولا حرم شده 

امشب به کعبه فاطمه پروانه علی است 

دل دور کعبه گردد و دیوانه علی است 

دست خدا به کعبه روی شانه علی است 

امشب دل رسول خدا خانه علی است 

باور کنید جان به تن کعبه آمده 

باور کنید بت شکن کعبه آمده 

امشب به لوح نقش قلم ذکر یا علی است 

آوای سنگ های حرم ذکر یا علی است 

بت‌های کعبه را همه دم ذکر یا علی است 

امشب دعای فاطمه هم ذکر یا علی است 

امشب زمین به یمن علی عرش می‌شود 

امشب فلک ز بال ملک فرش می‌شود 

ای کعبه جلوۀ ازلی را نگاه کن 

مرآت حسن لم یزلی را نگاه کن 

عید ولایت است ولی را نگاه کن 

یا فاطمه جمال علی را نگاه کن 

آیینه از جمال جمیل خدا بگیر 

با چهرۀ علی زخدا رونما بگیر 

مادر، تمام هستی پیغمبر است این 

از انبیا به غیر محمد سر است این 

بر خلق آسمان و زمین رهبر است این 

دستش مبند بنت اسد، حیدر است این 

ای دخت شیر! بهر نبی شیر زاده‌ای 

شیری که هست صاحب شمشیر،زاده‌ای 

تو دخت شیری و اسدالله زاده‌ای 

بر جمله خلق، رهبر آگاه زاده‌ای 

بهر رسول، همدم و همراه زاده‌ای 

خوشتر ز آفتاب رجب، ماه زاده‌ای 

نوزاد تو کز او حرم الله منجلی است 

آیینۀ تمام نمای خدا، علی است 

نقش همیشه زنده لوح و قلم علی است 

در بین اولیا به دو عالم علم علی 

تصویری از حقیقت حُسن قِدم علی است 

سعی و صفا و زمزم و رکن و حرم علی است 

قرآن به وصف اوست که تکمیل می‌شود 

جـز او چـه کس معلم جبریل می‌شود 

روز نخست ارض و سما گفت یا علی 

روح الامین به وقت دعا گفت یا علی 

آدم به موج درد و بلا گفت یا علی 

در جنگ‌ها رسول خدا گفت یا علی 

در ذوالفقار زمزمۀ لافتی علی است 

بر روی هر که می‌نگرم نقش یاعلی است 

ای شهریار کشور جان یا علی مدد 

ای دستگیر خلق جهان یا علی مدد 

ای رهنمای گمشدگان یا علی مدد 

ای ذکر اهل دل به زبان یا علی مدد 

ما جان و دل به مهر تو آراستیم و بس 

روز نخست از تو، تو را خواستیم و بس 

مرغ دلم کبوتر صحن و سرای توست 

شیرین ترین ترانۀ روحم ثنای توست 

مُهر حلال زادگی من ولای توست 

هر سو که رو نهم حرم با صفای توست 

از لحظه‌ای که پای به دنیا گذاشتم 

دینی به جز ولای تو مولا نداشتم 

گل بی نسیم مهر تو پژمرده می‌شود 

دل بی شرار عشق تو افسرده می‌شود 

نام تو با کلام خدا برده می‌شود 

یاد دمت مسیحِ دل مرده می‌شود 

تـو کیستی؟ امام تمام امام‌ها 

بر حضرتت هماره درود و سلام‌ها 

بی مِهر تو قبول صلوة و صیام نیست 

تکبیر و حمد و نیت و رکن و قیام نیست 

تبلیغ دین احمد مرسل تمام نیست 

ما را به جز تو بعد پیمبر امام نیست 

این مذهب و عقیده و ایمان"میثم"است 

حتی بهشت گـر تـو نباشی جهنم است

دنیا شنود پیام ما را 
بخشید خدای حی منان 
ای کعبه چو جان به برگرفتی 
این جان محمد است کعبه 
در زمره ی دوستان مولا 
شیرین به ولایت علی کن 
عالم نگرد مقام ما را 
در عید علی تمام ما را 
از دست خدا امام ما را 
بر او برسان سلام ما را 
امشب بنویس نام ما را 
با کوثر نور، کام ما را 
امشب در خود به غیر بستی 
با صاحب خویشتن نشستی 
ای کعبه حرم شدی از امشب 
عالم همه تشنه ی کرامت 
با دست خدا به لوح محفوظ 
بت‌ها شده ذکرشان هوالحی 
تا دم زنی از تجلی هو 
طوبی که علی مرتضی را 
در عرش، علم شدی از امشب 
تو بحر کرم شدی از امشب 
ممدوح قلم شدی از امشب 
خالی ز صنم شدی از امشب 
هو گفتی و دم شدی از امشب 
تو خاک قدم شدی از امشب 
دلداده ی وصل یار بودی 
دیوار نه، سینه را گشودی 
تا فاطمه را ز دور دیدی 
از چارطرف به نغمه ی وحی 
گویی که به شوق میهمانت 
یا همچو کبوتران عاشق 
هم ذکر «علی علی» گرفتی 
یک عمر در انتظار بودی 
چون جامه جگر ز هم دریدی 
آوازه ی «فادْخلی» شنیدی 
آغوش گشودی و دویدی 
بر گرد سر علی پریدی 
هم بانگ «خدا خدا» کشیدی 
امشب به وصال خود رسیدی 
نور ازلی مبارکت باد 
میلاد علی مبارکت باد 
این مظهر داور است، کعبه 
در مصحف سینه‌اش نگه‌کن 
بازوی ورا ببوس امشب 
امشب پدر تمام عالم 
این سید کل انبیا را 
بر خویش ببال از این چه بهتر 
این روح مطهر است کعبه 
قرآن پیمبر است کعبه 
این فاتح خیبر است کعبه 
در دامن مادر است کعبه 
جان است و برادر است کعبه 
مهمان تو حیدر است کعبه 
این صاحب جاودانی توست 
مولود نه، بلکه بانی توست 
از مکه و کعبه و پیمبر 
انوار جمال غیب تا صبح 
دارند به کعبه شب‌نشینی 
جبریل به احترام مولا 
کعبه ز ولادت علی یافت 
تطهیر شدی به نور مولا 
تبریک به ذات حی داور 
ازکعبه به‌عرش می‌کشد سر 
بنت اسد و خدا و حیدر 
بر بام حرم گشوده شهپر 
میلاد دوباره، جان دیگر 
ای بیت‌خدا از این چه‌بهتر 
بت‌ها همه سربه خاک سودند 
تا صبح، «علی علی» سرودند 
ای ذکر خوش حرم، ثنایت 
هم بوسه‌زده «حجر» به‌دستت 
رکن و حرم و صفا و مروه 
جان دو جهان، رسول اکرم 
با معجزه ی مسیح خیزد 
والله‌که کعبه قطعه‌سنگی است 
جان همه حاجیان فدایت 
هم چشمِ «مقام»، جای پایت 
هر چار، اسیر یک دعایت 
دلداده ی صوت دلربایت 
بر مرده اگر رسد صدایت 
زآن نیز کم است، بی‌ولایت 
تو جانو حرم، تن است مولا 
حج، دور تو گشتن است مولا 
مداح تو ذات حی منان 
توحید به مهر توست توحید 
بوذر به محبت تو بوذر 
با بردن نام تو عجب نیست 
بر ختم رسل فقط تو خواندی 
بوسید لب تو را محمد' 
اوصاف‌ تو «قدر»و «نور»و«فرقان» 
ایمان به ولای توست ایمان 
سلمان به ولایت تو سلمان 
در حشر رهد ز نار، شیطان 
قرآن، پیش از نزول قرآن 
یعنی که بخوان‌بخوان علی‌جان 
بگشا لب و وصف خویشتن‌گو 
با سوره ی «مؤمنون» سخن‌گو 
هم ‌عبدی و هم خدای مظهر 
شمشیر خدا و شیر احمد 
یک ضربت تو به جنگ خندق 
هر لحظه ی لیلةالمبیتت 
با یک نگه تو خلق، سلمان 
والله قسم، قسم به قرآن 
هم نفس رسول، هم برادر 
در غزوه ی بدر و فتح خیبر 
از طاعت کائنات برتر 
با طاعت انس و جان برابر 
با یک نفست همه ابوذر 
زیبنده ی توست نام حیدر 
والله تو حیدری، علی‌جان 
شمشیر پیمبری علی‌جان 
تو روح کتاب آسمانی 
توحید مقاوم ایستاده 
کردند همه صحابه اقرار 
در کوی تو صد هزار موسی 
تو نفس محمدی علی جان 
کی گفته امام نفس احمد' 
ج لبریز مبانی و معانی 
قرآن همیشه جاودانی 
در محضر تو به ناتوانی 
فخریه کنند بر شبانی 
بالله قسم ای رسول ثانی 
گردند فلانی و فلانی 

کی دیده که جاهل تیمم 
یابد به ولی حق، تقدم 
دیدید که نفس مصطفی کیست 
دیدید که در خطاب قرآن 
پاسخ بدهید روز خیبر 
حجت به همه تمام گردید 
خواندیم نماز رو به قبله 
والله به جز علی نگوییم 
دیدید علی مرتضی کیست 
ممدوح خدا در انما کیست 
از قلب علی گره‌گشا کیست 
دیدیدکه حجت خدا کیست 
دیدیم که قبله ی دعا کیست 
پرسند اگر امام ما کیست 
ای خصم بیا ببر سر از ما 
عالم ز شما و حیدر از ما 
شیعه ز همه سر است فردا 
شیعه به ولایت امامش 
یک یا علی از عبادت خلق 
والله قسم پناه شیعه 
والله قسم لوای توحید 
زیر علم ولایت او 
دنبال پیمبر است فردا 
سیراب ز کوثر است فردا 
بالاتر و برتر است فردا 
صدیقه ی اطهر است فردا 
بر شانه ی حیدر است فردا 
سرتاسرِ محشر است فردا 
شیعه همه جا بود علی‌دوست 
حقا که بهشت، عاشق اوست

شیعه است که اقتدار دارد 
شیعه است‌که با نثار جانش 
شیعه است‌که با ولای حیدر 
شیعه است‌ که‌در خزان غم‌ها 
نه شوق بهشت در سر اوست 
دیدار علی بهشتِ شیعه است 
شیعه است که اعتبار دارد 
سرخطِ وصال یار دارد 
می‌میرد و افتخار دارد 
با مهر علی بهار دارد 
نه بیم ز خشم نار دارد 
شیعه به جنان چه‌ کار دارد 
«میثم» همه عمر حیدری باش 
با مهر علی پیمبری باش