آئین مستان

آمدم امشب حرم، با پدر و مادرم

مثل دو فواره ی صحنت شدم

این دو نگاهِ ترم

از دم باب الجواد تا دمِ ایوان طلا

اسم تو را می برم

سایه ی لطفت به سرم مستدام

ای حرمت به همه درد و غمم التیام

باز شده راه ضریح تو در این ازدحام

آه به جای همه جامانده ها

از تو جدا مانده ها

دست به سینه به سمت ضریح

شاه علیک السلام

سمت شما آمدم،گم نکنم راه را

طی کنم این سیر الی الله را

در حرمت سر کنم

این دَم کوتاه را

مَرد جوانی در وسط همهمه ها دَم گرفت

آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی ز گناهم بده

سلام آقا رضا جانم

امیدم یا رضا جانم

نمیذاریم منُ تنها

رضا جانم،رضا جانم

تویی که ضامنم هستی

دلم رو به حرم بستی

محاله خالی از اینجا

بره دستی،رضا جانم

جان رضا

حضرت سلطان رضا

ای قسم مَردم ایران رضا

معنی لطف و کرم و بخشش و احسان، رضا

شاهِ خراسان رضا

یار غریبان رضا

آه! دلِ شعله ورت سوخته

گوشه ی آن حجره بال و پرت سوخته

آن نفسِ مختصرت سوخته

وای چه آمد سرت

آه! تمامِ جگرت سوخته

قلبِ دو عالم بر این

رَختِ سیاه پسرت سوخته

ناله زدی از نفس

آه! جوادم بیا

آمد و از خاک سرت را گرفت

غربت چشمانِ ترت را گرفت

اشکِ روان از نظرت را گرفت

شکرِ خدا لحظه ی آخر

پسرت دور و برت را گرفت

دوباره جاریِ اشکام

دلم شد خونه ی غم هام

غریب آقا،غریب آقا...

جوونت رفت و افتادی

نه غوغایی نه فریادی

غریبونه رو خاکِ حجره جون دادی

غریب آقا،غریب آقا...

از سر لطف شماست

سینه ی ما کربلاست

رخصتِ این گریه برای حسین

دستِ امامِ رضاست

روضه دوباره به پاست

روضه ی شاهِ غریب

مرثیه خوان شاهِ خراسان شده

آه که یابن الشبیب

لحظه ی غارت شد و

پیرهنُ شال رفت..

خواهرش از حال رفت

آه که مابین دو تا نهر آب

جدّ غریبم حسین

با لب خشکیده به گودال رفت

چشم کسی در پیِ انگشترُ

چشم کسی در پی خلخال رفت

نایِ کمک خواستنش رفته بود

پاره به پاره بدنش رفته بود

حرف سرِ بوریاست

آه که حتی کفنش رفته بود

بشکند آن پا که دَمِ آخری

رویِ تنش رفته بود

خدا ای کاش بمیرم من

برا زخماش بمیرم من

برا خشکیِ لب هاش بمیرم من...

جلوش آبِ خنک خوردند

سر آقام چی آوردند

که انگشتُ برا انگشترش بردند

دامنِ آلوده و بارِ گناه آورده ام

گرچه آهی در بساطم نیست آه آورده ام

هر که بودم هر که هستم بر کسی مربوط نیست

بر امامِ مهربانِ خود پناه آورده ام

شاه پناهم بده

خسته ی راه آمدم

غرق گناه آمدم

هر که آرَد تحفه ای بر محضر مولایِ خود

من دو دست خالی و کوه گناه آورده ام

در کرم شه را گدا باید گدا را نیز شاه

من گدا دست گدایی سوی شاه آورده ام

بر کبوترهای صحنت هدیه ی ناقابلی است

گندمِ اشکی که در این بارِگاه اورده ام

ناله ام در سینه، اشکم در بصر سوزم به دل

نامه ای چون دودِ آهِ خود سیاه آورده ام

شاه پناهم بده

خسته ی راه آمدم

غرق گناه آمدم

دامنِ آلوده و بارِ گناه آورده ام

گرچه آهی در بساطم نیست آه آورده ام

هر که بودم هر که هستم بر کسی مربوط نیست

بر امامِ مهربانِ خود پناه آورده ام

شاه پناهم بده

خسته ی راه آمدم

غرق گناه آمدم

ذره بودم زائر شمس الشموسم کرده اند

قطره ای بودم به این دریا پناه آورده ام‌

گرچه هستم قطره ای ناچیز یک دریای اشک

هدیه بر مولای خود روحی فداه آورده ام

هر فقیری هست دستِ خالی اش سرمایه اش

من فقیرم دستِ خالی را گواه آورده ام

شاه پناهم بده... خسته ی راه آمدم

شاه پناهم بده

خسته ی راه آمدم

غرق گناه آمدم

حرمت پناه و ملجأ فقیرانِ

قبله قلب همه مردم ایرانِ

واسه من یه افتخاره سند خاکِ

وطنم به نام سلطان خراسانِ

این شبها تو صحنت پره زائر پره حاجتمنده

باز داره یک زائر با هزار امید دخیل میبنده

از راه دوری اومده و از همه جا دل کنده

دوست دارم، حضرت سلطان

دوست دارم، شاه خراسان

سایۀ محبتت رو سرمه همیشه

تو دلم مهربونیت زده یه عمری ریشه

تو خودت از همه بهتر میدونی که نوکر

سالی یکبار نره مشهدالرضا نمیشه

میباره بارون کرمت روی سر زوّارا

باز دارن نقاره میزنن به عشق تو ای آقا

کاش باشه روزیمون اربعین کربُبَلا ان شاءالله

دوست دارم، حضرت سلطان

دوست دارم، شاه خراسان

با تو میشه تو هوای عاشقی قدم زد

میشه از یه حس خیلی فوق العاده دم زد

من به جرأت میتونم بگم که با تو میشه

لحظه لحظه خاطرات خوبی رو رقم زد

دستم تو دستاته میشه گفت آخرتم تضمینه

وقتی تو اربابی چقده نوکریتون شیرینه

میدونم این شبها مادرت داره منو میبینه

دوست دارم، حضرت سلطان

دوست دارم، شاه خراسان

اگه همه رهام کنن غمی ندارم

همه ردم کنن امام رضا رو دارم

تو باشی حال نوکرت که بد نمی شه

هیچ جای دنیا برا من مشهد نمی شه

من هر دفعه یه کوله بار غم میارم

توصحن جامعه ات چقدر خاطره دارم

صحن تو از جنت حق برتره یا سلطان

هر کی میاد دعوتی مادره یا سلطان

من چی بگم وقتی امامم میگه یا سلطان

زیارتت از کربلا بهتره یا سلطان

«مددی سلطان .....»

همه یه بار حداقل مشهد رو دیدن

مزه آب سقاخونتُ چشیدن

وقتی که خسته میشم از تموم دنیا

اگه نیام پیش تو دل می میره آقا

هر جوری که باشه خودم رو می رسونم

یاد یه شعر می افتم و برات می خونم

آمدم ای شاه پناهم بده یا سلطان

خط امانی ز گناهم بده یا سلطان

لایق وصل تو که من نیستم یا سلطان

اذن  به یک لحظه نگاهم بده یا سلطان

ای حرمت ملجا درماندگان یا سلطان

دور مران از در و راهم بده یا سلطان

«مددی سلطان .....»

غبطه ملائک می خورن به کفتراتون

نور می گیره خورشید از اون گنبد طلاتون

پالتوی خادمات چون پرا قشنگه

تا چشم من کار می کنه صحن تو سنگه

خادمات هر چی پیر بشن بازم جَوُونن

جارو کشات با هم دیگه سرود می خونن

مناجاتای پشت پنجره فولاد

اون میگه هر چی  دارم این آقا به من داد

ذکر دلم شد  علی موسی الرضا یا سلطان

ای تو به هر درد و غم من دوا  یا سلطان

ای پسر حیدر و یابن الزهرا یا سلطان

لحظه آخرم کنارم  بیا یا سلطان

«مددی سلطان .....»

ذکر یا رضا دارم به دلِ پریشونم
شبایی که دلتنگم زائر خراسونم
صحنِ با صفای رضا سقاخونۀ کربلاست
دل همۀ عاشقا کبوترِ گنبد طلاست

یا ابا الحسن یا رضا ..

دل می بره از عالم مسجد گوهرشادش
آسمون حاجت هاست پنجره فولادش
یاد اون شهیدا بخیر که زائر مشهد شدن
لحظۀ شهادت همه مسافر مشهد شدن

یا ابا الحسن یا رضا ..

تا ابد به دل داریم حسرت شهادت را
بر زمین نیندازیم بیرق ولایت را
ما فدایی رهبریم چشم ما و امر ولی
خون ما فدای حسین جان ما و سید علی

یا ابا الحسن یا رضا ..

تو قرارمی، تو صاحب اختیارمی
تو قرارمی، خوشیِ روزگارمی
تو قرارمی، همیشه پای کارمی،آقا

وقتی می گیره دل من میرم مشهد
داره می میره دل من میرم مشهد

سلطان منی، جان منی
پرِ دردمُ درمان منی
چه خوشم با تو همسایه شدم
سایه ی سرِ ایرانِ منی

«صلّ عَلی روحکَ یا امام رضا ..»

ای امام من، رفیق بامرام من
ای امام من، نگاهت التیام من
ای امام من، غمت غم مدام من

سرمستم با جام ناب سقاخونه ت
اشکم میچکه تو آب سقاخونه ت

صحن تو پناهگاه منه
ضریحت شاهد آه منه
آسمون کبوترهای تو
خواهش دست کوتاه منه

«صلّ عَلی روحکَ یا امام رضا ..»

امام رضا، می مونه چشممون به راه
یا امام رضا، سر قرارمون بیا
یا امام رضا، بیا برس به داد ما،آقا

کی دست منُ می گیره الا چشمت
کی عذرم رو می پذیره الا چشمت

محتاج نگاه تو منم
اگه اینجوری فریاد می زنم
تو شکوه حرم گم که میشم
یاد غربتِ صحن حسنم

«صلّ عَلی روحکَ یا امام رضا ..»