آئین مستان

اگه همه رهام کنن غمی ندارم

همه ردم کنن امام رضا رو دارم

تو باشی حال نوکرت که بد نمی شه

هیچ جای دنیا برا من مشهد نمی شه

من هر دفعه یه کوله بار غم میارم

توصحن جامعه ات چقدر خاطره دارم

صحن تو از جنت حق برتره یا سلطان

هر کی میاد دعوتی مادره یا سلطان

من چی بگم وقتی امامم میگه یا سلطان

زیارتت از کربلا بهتره یا سلطان

«مددی سلطان .....»

همه یه بار حداقل مشهد رو دیدن

مزه آب سقاخونتُ چشیدن

وقتی که خسته میشم از تموم دنیا

اگه نیام پیش تو دل می میره آقا

هر جوری که باشه خودم رو می رسونم

یاد یه شعر می افتم و برات می خونم

آمدم ای شاه پناهم بده یا سلطان

خط امانی ز گناهم بده یا سلطان

لایق وصل تو که من نیستم یا سلطان

اذن  به یک لحظه نگاهم بده یا سلطان

ای حرمت ملجا درماندگان یا سلطان

دور مران از در و راهم بده یا سلطان

«مددی سلطان .....»

غبطه ملائک می خورن به کفتراتون

نور می گیره خورشید از اون گنبد طلاتون

پالتوی خادمات چون پرا قشنگه

تا چشم من کار می کنه صحن تو سنگه

خادمات هر چی پیر بشن بازم جَوُونن

جارو کشات با هم دیگه سرود می خونن

مناجاتای پشت پنجره فولاد

اون میگه هر چی  دارم این آقا به من داد

ذکر دلم شد  علی موسی الرضا یا سلطان

ای تو به هر درد و غم من دوا  یا سلطان

ای پسر حیدر و یابن الزهرا یا سلطان

لحظه آخرم کنارم  بیا یا سلطان

«مددی سلطان .....»