آئین مستان

آنکه خدا در جنان از رخ او کشد

هیبت او کل یلان را به زانو کشد

کعبه ی سیار که دل را به هرسو کشد

نام علی که میبرم عالمی هو کشد

محور افلاک، علی

پدر خاک، علی

خواجه ی لولاک، علی

یل بی باک، علی

آنکه بر او کعبه کند

گریبان چاک، علی

یا علی حیدر مددی

کار ولایت علی شیعه سازی بود

شیعه ی او را به ملک سرفرازی بود

نماز بی ولای او بی نمازی بود

وضوی آن قسم به حق آب بازی بود

یک تنه لشکر شکند

در خیبر شکند

وصله ی نعلین علی

قیمت زر شکند

آنکه به یک غمزه ی او

عشق هم سر شکند

یا علی حیدر مددی

شمس که مه از رخ او وام گیرنده است

در بر والشمس رخش باز شرمنده است

او اسدالله ست،یدالله ست و طوفنده است

هر که مسافش برود قبر خود کنده است

شیربه زنجیر کشد

تا که شمشیر کشد

عرش به هم میریزد

تا که تکبیر کشد

او که به هنگام نماز

از تنش تیر کشد

یا علی حیدر مددی

با علی ای دیده دگر پی دلبر نگرد

ای نفس ار بی او فرو رفته ای برنگرد

ای که به دور کعبه و منکر حیدری

کعبه ولادتگه اوست دور حیدر نگرد

کو زره پشت علی

فرش را کشت علی

مقدرات عالمی

بسته ی مشت علی

این که جهنم یا بهشت

کار انگشت علی

یا علی حیدر مددی