آئین مستان

خونه هامون موکبِ، لحظه لحظه مون کربلاست
هر کجا که اسمش بیاد، کربلای ما عاشقاست

به امام حسین رسیدن ساده نیست
کربلا به عکسِ تویِ جاده نیست

حسرت همیشگی مون اینه که
دنیا واسۀ حسین آماده نیست

باید رفت، دنبال پرچمش
باید سوخت از غصه و غمش

باید گفت با اهل عالم از 
شورِ مُحرمش

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

روزگار بی حسین سوت و کوره و ظلمتِ
پرچمش برا شیعه ها آبرو و حیثیتِ

عاشقی به هم قسم ها میرسه
اشک چشممون به زهرا میرسه

اعتقاد هر شهیدی بوده که
این صدا یه روز به دنیا میرسه

حسین جان! لَبَّیکَ بِالدَّمی
حسین جان! تو اسم اَعظمی
حسین جان! تو کِشتیِ نجاتِ اهل عالمی

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

تا قیامت نسل ما پای کار این روضه هاست
آخرِ مسیر کربلا، گریه اولِ راه ماست

این شلوغیا نشونه عزتِ
این حسین حسین نمادِ بیعتِ

خیمه حسین چراغش روشنِ
سنگر قیام ما تو هیئتِ

باید خوند تا آخرِ مسیر
باید موند حتی اگه اسیر
باید بود پای همین عَلَمْ با بیعتِ غدیر

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...