آئین مستان

خونه هامون موکبِ، لحظه لحظه مون کربلاست
هر کجا که اسمش بیاد، کربلای ما عاشقاست

به امام حسین رسیدن ساده نیست
کربلا به عکسِ تویِ جاده نیست

حسرت همیشگی مون اینه که
دنیا واسۀ حسین آماده نیست

باید رفت، دنبال پرچمش
باید سوخت از غصه و غمش

باید گفت با اهل عالم از 
شورِ مُحرمش

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

روزگار بی حسین سوت و کوره و ظلمتِ
پرچمش برا شیعه ها آبرو و حیثیتِ

عاشقی به هم قسم ها میرسه
اشک چشممون به زهرا میرسه

اعتقاد هر شهیدی بوده که
این صدا یه روز به دنیا میرسه

حسین جان! لَبَّیکَ بِالدَّمی
حسین جان! تو اسم اَعظمی
حسین جان! تو کِشتیِ نجاتِ اهل عالمی

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

تا قیامت نسل ما پای کار این روضه هاست
آخرِ مسیر کربلا، گریه اولِ راه ماست

این شلوغیا نشونه عزتِ
این حسین حسین نمادِ بیعتِ

خیمه حسین چراغش روشنِ
سنگر قیام ما تو هیئتِ

باید خوند تا آخرِ مسیر
باید موند حتی اگه اسیر
باید بود پای همین عَلَمْ با بیعتِ غدیر

لَبَّیکَ یا حُسِین...
لَبَّیکَ یا حُسِین...

مثل این روزا هر سال، تو راه نجف تا کربلا بودم
مثل این روزا هر سال، بین الحرمین با زائرا بودم
مهمون آقا بودم ، مهمون آقا بودم

به دلم مونده امسال
 حسرت یک اذن دُخولُ، بگن زیارتت قبولُ

به دلم مونده امسال
سلام ِدر محضر آقا، نمازِ بالا سَرِ آقا

جاموندم، سخته گفتنش، ولی چاره ندارم
جاموندم، صاحب الزمانِ، نائِبُ الزیاره ام

مثل این روزا هر سال، مرد و زن جَوُون و پیر همه حاضر
مثل این روزا هر سال، دلتنگ صدای هَلابیکِ زائر
همه آسوده خاطر

به دلم مونده امسال
چشیدن چای عراقی ،چه اشتیاق و چه فراقی
چه فراقی

به دلم مونده امسال
خدمت توی موکبا رو روضه های روز و شبارو

جا موندم، عکس کربلا میبینم بی قرارم
جا موندم ، صاحب الزمانِ نائِبُ الزیاره ام

مثل این روزا هر سال، دستم به ضریحت میرسید آقا
مثل این روزا هر سال، سینه میزدم تو حرم سقا 
شش گوشه قرار ما

به دلم مونده امسال
حال دلِ من و ببینُ، دورم ازت این اربعینُ

به دلم مونده امسال
یه کاری کن خیلی کلافم، انگاری که منم اضافم

جا موندم، تا نمردم منو کربلا بیارم
جا موندم ، صاحب الزمانِ نائِبُ الزیاره ام

امسالم که راه‌ ها باز شد
باز جا موندم

امسالم منو نخواستی 
تنها موندم

همین الان، همین لحظه
رفیقام کربلان

بگو آخه چیکار کردم 
جا نبود من بیام

بدا هم دل دارن وٰاللّه 
خوبا باید بیان

کاش لااْقل به گوش تو حرفامو
اشک برسونه

چند ساله حرم نرفتم
باشه اینم بمونه

نه کربلا، نه امام رضا  
خَسَرَ الدُّنیٰا خَسَرَ الدُّنیٰا

هر روزم شده حسرت، هر لحظه ام شده آه
آرومم با تو باشم، بی تو اما بی پناه

دیگه دلگیرم از این درد بی درمون دوری
دیگه خسته ام از این حسرت واسم سخته صبوری
آخه نوکر از اربابش جدا باشه چه جوری

چشم من به دستِ کرمته
قلبِ من که خونۀ غمته
 اون که آرزومه حرمته

یا حسین! حرم منو بطلب
یا حسین! حرم منو بطلب

دور از تو توی این شهر میگیره نفسم
باید از همه دل کند تا به رؤیام برسم

اگه بارون زده چشمام شده ابر بهاری
 تو حواست بهم هست و هنوز هوامو داری
نشده تا الان یک لحظه هم تنهام بذاری

تو زلالِ اشک مادرمی
تو دعای خیر پدرمی
عُمریه که سایه سرمی

یا حسین! حرم منو بطلب
یا حسین! حرم منو بطلب

مثل نسیمی از پی تو 
صحرا به صحرا اومدم من

راه نجف تا کربلا رو 
موکب به موکب بلدم من

با زائرات، با همشون رفیقم 
انگاری که رو اَبرام وقتی توی طریقم

دورت بگردم، دور عَلَمِت
 دورت بگردم، دور حَرَمِت

تا کربلا قطره به قطره 
اشکای ما اِذن دخولِ

هر یک قدم‌ توی مسیرش
قدر هزار حج قبولِ

این سرزمین جادۀ سرنوشته
اسمشو‌ چی بذارم؟ اگه نگم بهشته

اینجا مسیرِ دلدادگیِ 
تمرین عشق و آزادگیِ

دورت بگردم، دور عَلَمِت
 دورت بگردم، دور حَرَمِت
 شبهای مشایه همیشه 
روشن ترین جلوۀ نورِ

هرصبح این جاده برا ما 
یاد آورِ صبح ظهورِ

این آخرِ قصۀ این‌جهانِ
کجای جاده جای پای امام زمانِ

یا حجة الله! بی تابِ توایم 
ما لشکری از اصحاب توایم

دورت بگردم، دور عَلَمِت
 دورت بگردم، دور حَرَمِت

قدم قدم موکبارو میگردم
ستون ستون دنبال یک نشونم

کجای این جمعیتی که میخوام
نمازمو پشت سرت بخونم

مگه میشه، شبای درد و غم به سر نیاد؟
مگه میشه، حبیب من تو این سفر نیاد؟

ما رو اینجا، امام عسکری صدا زده
 مگه میشه، پدر صدا کنه پسر نیاد؟

میدونم، که بین زائرا
میدونم، میونِ مردمی

می سوزم، تو آتیش غمت
ای آقا! عمود چندمی؟

لَبَّیکَ یاصاحب الزمان...

شاید الان، تو جاده ای و شاید
گوشه کنارِ موکبا نشستی

دلم خوشه، که این قَدَر میدونم
تو هم کنار من تو جاده هستی

شاید الان، به زائرای تشنه آب میدی
 یا تو موکب مسافرا رو جای خواب میدی

میشه باهم، یه بار بریم مزار مادرت مطمئنم

یه روز به این سوال جواب میدی

این لشکر، به یاری خدا هر چیزی براش فراهمه
از کوفه، با پرچم علی میریم تا مزار فاطمه

لَبَّیکَ یاصاحب الزمان...

قبول دارم، پیش تو رو سیاهم
منو سیاهی لشکرت حساب کن

از این سپاهِ اربعینی آقا
سربازای ظهور و انتخاب کن

کی میدونه، توو قلبت این روزا چی میگذرِ؟
 غم غربت، یا غصه ی نبود لشکرِ؟

میدونم، که دلت ازم یه کم مُکَدَّرِ
ولی آقا! همیشه بخشش از بزرگترِ

میگردم، ولی مثه شما محبوبی
نمی بینم آقا

تا دنیا، حسینُ نشناسه 
من از پا نمی شینم آقا

لَبَّیکَ یاصاحب الزمان...