آئین مستان

خبر دارم که مهمان منی امشب پدر جان

ببین ویرانه را با زخم تن کردم چراغان

تو بنشین روبرویم، مپرس از رنگ و رویم

به روی من نیاور، اگر آشفته مویم

تو حق داری آه، که نشناسی‌ام، منم من دختر تو

تو هم حق بده، که نشناسمت، چه آمد بر سر تو

وقتی سرو آوردن تو ویرونه، سرو تو دامن گرفت، این بچه تعجب کرده، بابا لبت، بابا سرت، بابا دندانت، بابا پیشانیت، بابا رگ های گردنت....

سه غم آمد به جانم هر سه یکبار ای پدر جان

غریبی و اسیری و غم یار ای پدر جان

غریبی و اسیری چاره داره، چاره داره

غم یار و غم یار، غم یار ای پدر جان

مپرس از روی نیلی، مپرس از جای سیلی

مپرس از گوشواره، نه از این گوش پاره

نظر کن فقط، به این سرخیِ، گُلِ پیراهن من

بیا ای پدر، کنون سر بنه، به روی دامن من

حسین جان حسین....

وقتی این بچه سر بابا رو دید با بابا حرف زد، عمه سادات هم کنار اون سر بریده داره حرف میزنه

تمام لاله ها رفتن تنها مانده ام من

 خدا داند نمازم را نشسته خوانده ام من

ز دل خیزد شراره ندارم راه چاره

که در هفت آسمانم نمانده یک ستاره