آئین مستان

تسبیح زخم های تو تصویر می شود

تا دانه دانه اشک تو زنجیر می شود

اندوه کعبه بود، ترک خورد از غمت

دارد به شکل قلب تو تصویر می شود

آیینه در برابر منشور گریه هات

در غربت نگاه تو تکثیر می شود

از سیر تا پیاز غمت سیر گریه کرد

آن دختری که از همه کس سیر می شود

آن قدر خون گریست که افتاد بر زبان

دارد به پای غصهٔ تو پیر می شود

دنیا بدون فاطمه یک جور دیگری ست

خیلی برات سرد و نفس گیر می شود

تا دست های حیدریت بسته می شوند

روباه هم به یک دو نفس شیر می شود

این سفره های نان و نمک بعد رفتنت

لبریز شیر و گندم و تزویر می شود

یعنی علی نماز نمی خواند؟.....وای من

روح اذان به مأذنه تکفیر می شود

شب های قدر وقت نزول کبود تو

فزت و رب....به خون تو تفسیر می شود

این قلب های سنگیمان خیبری شدند

تنها به دست مهر تو تسخیر می شود