آئین مستان

دلم شده زائر،دوباره مثل کبوترم
نداره راهی جز به سوی مشهد،سوی حرم
آآآ .... حرم آرزوی ماست
حج فقراست عرش خداست
آهویی دلشو به تو داد،اومده سوی باب الجواد
خونه ی کریم داره نشون،همیشه با گدای زیاد
آقا .... وای ....
شعر امام رضاست ولی میگیم حسین
حسین وای ... حسین وای ...
پشت در خونت دوباره نشسته یک گدا
در میزنه سائل اَاَدخُلُ یا امام رضا
آآآ حرم،بوی عطر و عود
این اذن ورود لطف تو بود
تا حرم دلمو کشیده،کسی این جور آقا ندیده
در نبسته به من همیشه ،آقا آبرومو خریده
حسین وای ... حسین وای ...
حجره ی دربسته،به روی خاکا گذاشته سر
مسافری اومد،از مدینه با چشمای تر
آآآ سرش بر پای پسر
قلب شعله ور شد نوحه گر
نوحه گر شد امام غریب،با روضه ی ابن شبیب
خیمه گاه پر از آتش و قتلگاه پر از بوی سیب
حسین وای ... حسین وای ...
دوباره دلتنگی،دوباره حسرت دوباره آه
دوباره بی تابی دوباره فکر دوبارِگاه
آآآ حرم ای شاه کرم
روزیم کن دوباره برم
سینه زن فقط آرزوشه،تو حرم بشینه یه گوشه
از خداشه یه بار ببینه،که ضریح تو روبروشه
حسین وای ... حسین وای ...