آئین مستان

چهل روزه پاییزی که هر ثانیه اش مثل یک سال گذشت

چجوری بگم داداش به چه شیوه ای و چه منوال گذشت

من هرباری و که دیدم توی قافله شمر رو با خنجرش

جلوی چشمای خسته ام فقط صحنه تلخ گودال گذشت

همون لحظه که رو سینه ات پرید

موهاتو گرفت سرت رو برید

الهی بمیرم برات تشنه بودی

روی پیکرت داشتی زخم و کبودی

بریده نفس میزدی ای برادر

آخه چکمه سنگینه راحت نبودی

حسین غریبم.....

چهل روزه پاییزی که با بدترین بخت و اقبال گذشت

کتک خودم از مردها شب و روزهای من به جنگجال گذشت

به یاد لب تشنه ات شدم روزه ای کشتۀ بی کفن

نمازام حسین جانم نشسته و با قامت دال گذشت

پیش چشمای تر خواهرت

میخوردن شراب کنار سرت

جسارت به من شد لحظه لحظه

هنوزم به یادش وجودم میلرزه

چقدر حرمله رد میشد از کنارم

نگاهم میکرد با دو چشم هرزه

حسین غریبم.....

چهل روزه پاییزی برا خواهر تو به هر حال گذشت

خدا میدونه اما چی به طفل های بی پر و بال گذشت

چجوری بگم وقتی رقیه کنار سرت جون سپرد

حسین جان برا غسلش چه چیزها تو فکر غسال گذشت

همه درداش از اون زجر کشید

بمیرم براش چقدر زجر کشید

توی کودکی مثل یک پیرزن شد

رقیه ام شهیده دور از وطن شد

شبیه خودت دخترت هم غریب بود

ببخشم برادر آخه بی کفن شد

حسین غریبم.....

به دم الحسین راهیم کن حرم حسین
یاالله قسمت میدم به پرای علم حسین
تا روز قیامت میگم تو نبودی من میمردم
فقط فقط عشقت بود چیزی که تو قبرم بردم
روز محشر ما چشم به راه حسینیم
شکر خدا را که در پناه حسینیم
هیجان من هستی در دل و جان من
اربابی کیه مثل تو
ای نبض ضربان من
سرم رو میگیرم بالا به همه اینو میگم من
به خدا که جز تو آقا
آدمی کسی نیستم من
ما همیشه پی نگاه حسینیم
شکر خدا را که در پناه حسینیم

به دم الحسین راهیم کن حرم حسین
یاالله قسمت میدم به پرای علم حسین

تا روز قیامت میگم تو نبودی من میمردم
فقط فقط عشقت بود چیزی که تو قبرم بردم

روز محشر ما چشم به راه حسینیم
شکر خدا را که در پناه حسینیم
بخرم حسین ای آقای کرم حسین
امسالم منو اربعین کربلا ببرم حسین
دلشوره گرفتم آقا
شبا را تا صبح بیدارم
چایی عراقی می خوام
هوس زیارتی دارم
اربعین ما هم از سپاه حسینیم

شکر خدا را که در پناه حسینیم

پرچم روی دوشم، توی گوشم، نوای آهِ حسینه
المنه لله، که دلم عمریه تُو راه حسینه
شد باز دوباره، سجاده‌ی جاده‌ها
ممنون توییم، ما خیل پیاده‌ها
فدای دستای اون عراقی که نذری میداد، با اشک و آه
یه پیرزن که نشسته بود با یه ظرف خرما، میون راه
کنار قدم‌های جابر انگار زمین میگه: هلابیکم
همه ستونای تُو جاده‌ی اربعین میگه: هلابیکم

حسین وای......
آقا، شعله وره آتیش غم تو
رو لبمه عمریه دم تو
پیاده میام تا حرم تو
شبها من و صحرا، من و جاده، من و بارون، همدردیم
دنبال تو هر شب پابرهنه توو بیابون می گردیم
تو روی نی، من در به درم حسین
از شرم نگات، پایینه سرم حسین
یام اگرچه نشه ببینم تُو اون شلوغی، ضریحتو
جهانو گشتم نبوده آقا ندیدم آقا، شبیه‌تو
تاولای پامو برات آوردم ازم قبول کن، امام من
زیارت من رو به نیت مادرم قبول کن، امام من

حسین وای......
آقا، شعله وره آتیش غم تو
رو لبمه عمریه دم تو
پیاده میام تا حرم تو
این خون حسینه، که همیشه، توی دلها می‌جوشه
هر نوری به جز نور تو روشن بشه بازم خاموشه
فریاد حسین، فریاد عدالته
اسلام حسین، اسلام شهادته
تا دنیا دنیاس رو دوشِ عالَم علم‌ می‌مونه ، حسین حسین
رو دیوارامون کتیبه‌‌ی محتشم‌ می‌مپونه، حسین حسین
مث اونا که از شلمچه تا کربلا رسیدن، شهیدم کن
مث اونا که توی اربعین ناله‌تو شنیدن، شهیدم کن

حسین وای......
آقا، شعله وره آتیش غم تو
رو لبمه عمریه دم تو
پیاده میام تا حرم تو

حرم الله حرم تو
شدم آوارۀ صحرای غم تو
من و این راه، من و این آه
دل من سر به هوای علم تو
راه عشق است این راه
عاشقان بسم الله
موکب به موکب آه
تا صحن ثارالله
((یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله))
من و گریه به هوایت
من و بارانِ غم مرثیه هایت
من و این دل که سپردم
به نسیم سحر صحن و سرایت
تشنۀ دیدارمتشنۀ کربلا
مهمان نمیخواهی؟سفره دار دنیا
((یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله))
همه عالم پُر نامت
چه قیامتی به پا کرده قیامت
که بیاید پسر تو
ز یزیدیان بگیرد انتقامت
در دستش ذوالفقاراو می آید از راه
بر لبش نغمهاناابن ثارالله
((لبیک یا ثارالله))

((یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله))

رسیدیم به کرب و بلا خیره شو

به گنبد به گلدسته ها خیره شو

اگه قطره اشکی چکید از چشات

به بارون این قطره ها خیره شو

خیره شو

ببین از شب بی قراری چی یادت میاد

خیره شو

ببین از حرم از خماری چی یادت میاد

خیره شو

ببین از غم و گریه زاری چی یادت میاد

ای حرم، میبینی جلوی تو زانو زدم

ای حرم، خبر داری که چند دفعه رو زدم

ای حرم، چقدر پای تو دست پهلو زدم

کربلا وای کربلا کربلا.........

قدم برندار از قدم خیره شو

به ایوون صاحب علم خیره شو

نگو کفترا در طوافت چین

به اون پرچم رو به حرم خیره شو

خیره شو

ببین از کبوتر هوایی چی یادت میاد

خیره شو

ببین از دل کربلایی چی یادت میاد

خیره شو

ببین از روزای جدایی چی یادت میاد

ای حرم، میبینی جلوی تو زانو زدم

ای حرم، خبر داری که چند دفعه رو زدم

ای حرم، چقدر پای تو دست پهلو زدم

نگو بسه بازم کمه خیره شو

به اینجا میگن علقمه خیره شو

بیا این طرف تر سوی خیمه گاه

به این شور و این همهمه خیره شو

خیره شو

ببین که از این شور و غوغا چی یادت میاد

خیره شو

ببین از تن اِربَاً اِربا چی یادت میاد

خیره شو

ببین از حرم تا به صحرا چی یادت میاد

ای حرم، میبینی جلوی تو زانو زدم

ای حرم، خبر داری که چند دفعه رو زدم

ای حرم، چقدر پای تو دست پهلو زدم

نور می‌بینم، نور می‌بینم

من پرچمت رو هر دفعه از دور می‌بینم

نور می بینم

یار می‌بینم، یار می‌بینم

من پیرغلامای تو رو هربار می‌بینم

یار می بینم

با محاسن سفید، با یک پیرهن سیاه

پیرغلام تو گوشۀ هیأت داره می‌کشه آه

آه می‌کشه و می‌گه به ما با مهربونی

کاش ببینید ارباب‌تون رو تو جوونی

((در کوی تو‌ام معروف، از روی توام محروم

یا سیدنا العطشان، یا سیدنا المظلوم))

آه می‌بینم، آه می‌بینم

دارم خودم رو از حالا تو راه می‌بینم

آه می‌بینم

خواب می‌بینم، خواب می‌بینم

 هر شب خودم رو روبرو ارباب می‌بینم

خواب می‌بینم

با یه سینه کبود، با یه پرچم سیاه

رفیقام می‌بینم، ان شاء الله اربعین توی راه

کاری برای ظهور مهدی نکردیم

کاش تو مسیر دنبال آقامون بگردیم

شد گریۀ صبح و شام از گریۀ او مرسوم

یا سیدنالعطشان یا سیدنا المظلوم

((در کوی تو‌ام معروف، از روی توام محروم

یا سیدنا العطشان، یا سیدنا المظلوم))