آئین مستان

پایِ پیاده ، کنارِ جاده

چه حس و حالی دارم

با کوله بارم سرگرمه یارم

از عشق یار می بارم

من غلامم ، غلامِ روسیاهم

دارم میبینم ، به عشقِ تو تو راهم

با نیابت از ، مادرت حضرتِ فاطمه

من دارم میام ، زیارتِ شاهِ علقمه ..

یا اباعبدالله .. یا اباعبدالله ..

شد وقتِ پرواز ، مُحرِم شدم باز

لبیکَ یابن الزهرا ..

دل بی قرارم ، آروم ندارم

جاده به جاده آقا ..

ای مرادم ، تویی تو سرنوشتم

چه حاله خوبی ، مسافرِ بهشتم

با نیابت از ، رفیقایِ هیئت همه

من دارم میام ، زیارتِ عشقِ فاطمه

یا اباعبدالله .. یا اباعبدالله ..

با لطفت آقا ، این روز و شب ها

شد کُل دَردام درمون ..

دادی تو راهم ، کردی نگاهم

من از تو هستم ممنون ..

من کجا و این همه باوفایی

عجب مسیری ، عجب حال و هوایی

با نیابت از همه مدافعایِ حرم

من دارم میام ، زیارتت ای شاهِ علقمه ..

یا اباعبدالله .. یا اباعبدالله ..

پایِ پیاده ، کنارِ جاده

چه حس و حالی دارم

با کوله بارم سرگرمه یارم

از عشق یار می بارم

من غلامم ، غلامِ روسیاهم

دارم میبینم ، به عشقِ تو تو راهم

با نیابت از ، مادرت حضرتِ فاطمه

من دارم میام ، زیارتِ شاهِ علقمه ..

با نیابت از همه مدافعایِ حرم

من دارم میام ، زیارتت ای شاهِ علقمه ..

دلم فقط به این خوشه، پیاده کربلا برم
به‌ خاطرِ خوبات آقا، بزار منم حرم برم
دلِ خراب من، همیشه تنگِ کربلاست
منو ببر حرم، اونجا که جایِ عاشقاست
اگه ردم کنی، نمیرم از در خونت
یکم محل بده، به این غلامِ دیوونت
بگی برو میرم، حرفی ندارم ای آقا
ولی اینم بدون، کیُ دارم به‌ جز خدا
حسین‌ آقام آقام، حسین‌ آقام‌ آقام‌ آقام
من از نجف تا کربلا، فقط میگم حسین حسین
به سینه میزنم آقا، فقط میگم حسین حسین
تو موکبایِ تو، تازه دلم آروم میشه
وقتی که زائرم، آتیش بهم حروم میشه
دلم میخواد آقا، پیاده تا حرم برم
به یاد بچه‌هات، تا که پاهام کنه ورم
چایی موکبات، شفایِ قلبِ مُردَمه
یه طعمی داره که، هرچی بگم بازم کمه
حسین‌ آقام آقام، حسین‌ آقام‌ آقام‌ آقام
تا نزدیکِ حرم میشم، سلام میدم به کربلا
دلم میخواد که دق کنم، که من کجا اینجا کجا
سلام به کربلات، به زائر و مجاورات
سلام به گنبد و، به اون همه کبوترات
سلام به نوکرات، چایی‌ ریزایِ موکبات
سلام من آقا، به اون شبایِ کربلات
حرم رسیدمُ، همین برایِ من بسه
به‌ جز مسیرِ تو، تموم راها بن‌ بسه
بگی برو میرم، حرفی ندارم ای آقا
ولی اینم بدون، کیُ دارم به‌ جز خدا
حسین‌ آقام آقام، حسین‌ آقام‌ آقام‌ آقام

 کربلا ای ترانه ی لبهام
کربلا پا بزار توی رویام
کربلا این شبات پریشونم
از خدا من زیارتت رو میخوام
کربلا بی قراریام ، بَسه
کربلا میمیرم از این غصه
میزنم من به هر دری اخر
نوبتم پس چرا  نمی رسه
حسرتِ... قسمت ِما هر زیارت
آرومم میکنه بوسه به تربت
تا میشم... بیقرار میرم به مشهد
میخونم زیر لب به سوی گنبد
یا رضا کربلا کربلا میخوام
کربلا دردمو کی میدونه
کربلا غصه هام فراونه
کربلا از فراغ تو هر شب
صحن چشمام همیشه بارونه
کربلا میدونی چند وقته
دوری از تو برام چقدر سخته
کربلا کاش بشی مزار من
هر کی اونجا بمیره خوشبخته
کاش بشم کشته ی تو قتله گاهت
میزنم بوسه من بر خاک راهت
آرزوم آخ اگه بِشه اجابت
میرم از مشهدِ رضا زیارت
السلطان اباالحسن علی ابن موسی الرضا

وقتی دلتنگم ، نمیشه برم
من آروم میشم ، با عکسِ حرم ..
قلبم محتاجِ ، یه جرعه نفس
من باشم با تو ، همین منو بس ..
دلتنگی یعنی حال من ...
دلتنگی شد وَبال من ...
دلتنگی سخته واسه اون که هوایی میشه
بی تابی یعنی گریه ها ...
بی تابی بغضِ تو صدا ...
بی تابی یعنی نوکرت کربلایی میشه
حرم حرم حرم  من و اشک و آه
حرم حرم حرم  من و خیمه گاه
حرم حرم حرم  من و قتلگاه ...

چهل شبِ چشم انتظارم

چهل شبِ که خواب ندارم

چهل شبِ میخوام برادر

 رو خاکِ قبرت سَر بزارم

آه .. چِلّه نشینِ داغَم ..

چِلِّه نشینِ دردَم ..

این همه راه رو  اومَدم ، دورِت بگردم ..

ای کاش زانو هام رمق داشت، داداش .. ای کاش بدنم یه ذره جون داشت .. میدونید اینکه میگن ، از رویِ ناقه ها خودشونو انداختن نرسیده به قبر  ... شاید دیده باشید زائرای اربعین  ،۱۴۰۰تا عمود ... می آمدن ، می آمدن ... دیگه از عمود ۱۰۰ به بعد اونهایی پیاده رفتن میدونن، دیگه پاهات مالِ خودت نیست .. دیگه این ۱۰۰ تا عمودِ آخر پاهاتُ میکِشی رویِ زمین ... هی به رفیقت میگی : صبر کن ، بِشین یه ذرّه استراحت کن ، میگه دیگه طاقت ندارم ، بزار برسیم .. بهش میگی : ده دقیقه ..، یه ذرّه آب بخور ، یه ذرّه جون بگیر  ... میگه نه ... تا نِگام به حرم نیوفته نمیشینم .. این هزار و چهارصد .. همچین که نگاهش به حرم میافته شاید دیده باشی  تا میرسیدن از دور ، گنبد و گلدسته را میدیدن ، همه با صورت می افتادن .. همه داد میزدن .. حسین .. حسین .. هنوز صدایِ خواهرش میآد ...

ای تشنه لب ... جانِ زینب ... حسین ..

چِلّه نشینِ دردم

این همه راه رو اومدم ،دورِت بِگردَم

آه .. چِلّه نشینِ داغَم ..

چِلِّه نشینِ دردَم ..

این همه راه رو  اومَدم ، که برنگردم ..

کاشکی همینجا سَرمو بزارم رو خاکِ تربتت، دیگه سَرَمو بلند نَکُنم.. داداش ، مدینه اَزَم بپرسهِ حسینتُ چرا نیاوردی ..؟ چی جواب بِدَم ..

 افتادم از نَفَس اگر چه

با نامِ تو نَفَس گرفتم

هر جوری بود از دستِ نیزهِ

سَرِت رو آخر پس گرفتم ...

آه .. از سَفرِ اسارت ..

از سَفرِ جِسارت..

سوغات آوردم پیرهَنِ رفته به غارت ..

با اینکه هر چی بود تو خیمه ..

 دشمنِ ما از کینه برده ..

راحت بخواب ، عزیزِ زینب

معجرِ خواهر ، دست نخورده

  آه .. خواهرتُ توانِ

گفتَنِشُ نداره

خودت بِخون، حرفهامُو  از چادرِ پاره

اینم داداش .. هرجا اومدن بچه ها تُ بزنن خودم یک نفری ، سِپَر شدم .. چادرم زیرِ دست و پا ، پاره شد .. امّا نگذاشتم لباسِ بچه هاتُ پاره کُنَن ..

 از داغِ تو اگر خمیدم ..

از داغِ دخترت شِکستم ..

سَر پنجه هام اگر که زخمِ ..

قبرِشو کَندَم با دو دستم ....

داداش خیلی بهم سخت گذشت ، تو  تجربه اش رو داری حسین ... تو  برای علی اصغرت  قبر کَندی ، امّا با غلافِ شمشیر قبرِ بچه تُ کَندی .. من تنهایی تو خرابه .. با دستهای زخمیم هی خاکها رو کَندَم ... حسین ... حسین ...

آه .. سَر پنجه هام اگر که زخمِ ..

قبرِشو کَندَم با دو دستم ....

آه .. از وقتی که اسیر شد ..

سه سالۀ تو پیر شد ...

از تازیانه ها تَنِش مثلِ کویر شد ..

فقط همینو بگم ... یه جای سالم تو بدن ِدخترت نموند ...

اِی ... حسین...

اربعین قسمت خوبات شد و من جا موندم
رفیقام یکی یکی رفتن و تنها موندم
من که کم نذاشتم این محرمی برا غمت
یه ماهِ آواره ام تو ماتمِ محرمت
آقا من پیرن مشکی یه ماهِ که تنمِ
خش داره صدام دلیلشم حسین گفتنمِ
چی میشد منم صدا می کردیُ و می اومدم
کم تو این شبا برا غم تو سینه نزدم
چی میشد منم تو اربعینِ بین الحرمین
خسته و زخمی بیام بگم دخیلُک یاحسین
عکسای رفیقامو میبینم و دق میکنم
شبا بعدِ روضه تویِ خونه هق هق میکنم
فکر نکن قهرم و با تو درد و دل نمیکنم
کربلام نرم بدون من تو رو ول نمیکنم
راضی ام ازت نه دلخوری دارم نه بغض و خشم
نوکری خوبه که هر چی بگه ارباب بگه چشم

من نیومدم حرم عیب نداره فدا سرت
آخ بمیرم برا زخمِ کفِ پایِ دخترت