آئین مستان

ای به زندان کرده خلوت با خدا موسی‌ ابن ‌جعفر 

ای همه آزادگان را مقتدا موسی‌ ابن‌ جعفر 

ای که در حبس بلا بودی به فرمان الهی 

هم قدر را هم قضا را رهنما موسی ابن جعفر 

با نگاه نافذت ای موسی آل محمد 

شد عصا در دست موسی اژدها موسی ابن جعفر 

در دل مطموره‌ها داری به فرمان الهی 

حکمرانی بر سماوات العلی موسی ابن جعفر 

کاظمینت از برای شیعیان و دوستانت 

هم مدینه، هم نجف، هم کربلا موسی ابن جعفر 

شب که تاریک است و تنهایی چراغ تو است با تو 

حلقه زنجیر می‌خواند دعا موسی ابن جعفر 

این عجب نبود که کوه و دشت و صحرا و بیابان 

با تو گردد هم‌نوا و هم‌صدا موسی ابن جعفر 

تا بود جانم به تن دست از ولایت بر ندارم 

کز ولادت با تو بودم آشنا موسی ابن جعفر 

ناز بر فیض مسیحا می‌کنم جایی که باشد 

خاک درگاه تو بر دردم شفا موسی ابن جعفر 

عضو عضوم گر ز هم گردد جدا صد بار بهتر 

کز تو یک لحظه دلم گردد جدا موسی ابن جعفر 

تربت و صحن و سرای تو است در شهر دل من 

هر دلی بر تو است یک صحن و سرا موسی ابن جعفر 

شُهرت باب‌الحوائج در امامان را تو داری 

انس و جان آرند در کویت رجا موسی ابن جعفر 

کل خلقت را دهی حاجت اگر آرند خلقت 

بر درت پیوسته روی التجا موسی ابن جعفر 

تو همان چشم خدای ذوالجلالی کز نگاهی 

خلق عالم را کنی حاجت روا موسی ابن جعفر 

دوست دارم کز دو چشم خویش در پای ضریحت 

اشک ریزم بر تو هر صبح و مسا موسی ابن جعفر 

دوست دارم گردنم در حلقة زنجیر باشد 

تا کنم یاد از تن پاک تو یا موسی ابن جعفر 

دوست دارم چون درختی بین آب و گل بمانم 

تا بدانم با تو چون شد سالها موسی ابن جعفر 

کند بر پا، دست در زنجیر، اشکت در دو دیده 

در دلت خون، بر لبت ذکر خدا موسی ابن جعفر 

در دل تاریک زندان زیر ضرب تازیانه 

بود خالی جای فرزندت رضا موسی ابن جعفر 

کس نبود از هیفده دختر به بالای سر تو 

تا بگرید بر تو و گیرد عزا موسی ابن جعفر 

تو همای قله نوری و زندانت قفس شد 

در قفس ماند از تو مشتی پر به جا موسی ابن جعفر 

با کدامین جرم بعد از سالها حبس و شکنجه 

سوخت قلب پاکت از زهر جفا موسی ابن جعفر

چون نگرید بر تو میثم ای همای وحی کآخر 

گوشه ی زندان  بدادی جان و گردیدی رها موسی ابن جعفر