آئین مستان

شهدا رفتن و همه پرپر شدن

برا اربابشون علی اکبر شدن

خاکی بودن ولی آسمونی شدن

به فدایِ حسین تو جوونی شدن

یه بغضی راهِ سینه‌ مو میبنده

دلم اسیرِ غربت اَرونده

تموم دلخوشیِ من این روزا

همین پلاک و چفیه و سربنده

آرزوم اینه که آقام ، یه روزی کربلایی شم

مثل تموم شهدا، برا حسین فدایی شم

بابی اَنت و اُمی یاحسین

به فدایِ لب عطشانِ حسین

سهمم از عاشقی غربت و دوریه

آرزومه بشم راهیِ سوریه

بغضی تو سینه‌ مِ ، غمی توی دلم

بی‌بی جان نذرِ تو جونِ ناقابلم

من از دیار عاشقا جاموندم

نشسته بغضی تو دلِ وامونده‌م

گناه دوباره دست و پامو بسته

اسیرم و تو دام دنیا موندم

دلم میخواد پر بزنم ، تو آسمون حرمت

بشم فدایی تو و مدافعانِ حرمت

بابی اَنت و اُمی یاحسین

به فدایِ لب عطشانِ حسین

تکیه‌گاهِ دلم علم زینبِ

من بهشتم فقط حرم زینبِ

روزیم از سفرۀ کرم زینبِ

اشکم از روضه و علم زینبِ

دل به تمنایِ توئه ، یازینب

واله و شیدایِ توئه ، یازینب

رزق شهادت همه این روزا

بسته به امضایِ توئه یازینب

چشمایِ بارونی من

خیسِ همیشه از غمت

کاش بشه قِسمَتم یه روز

سینه‌زنی تو حرمت

بابی اَنت و اُمی یاحسین

به فدایِ لب عطشانِ حسین