آئین مستان

شهدا رفتن و همه پرپر شدن

برا اربابشون علی اکبر شدن

خاکی بودن ولی آسمونی شدن

به فدایِ حسین تو جوونی شدن

یه بغضی راهِ سینه‌ مو میبنده

دلم اسیرِ غربت اَرونده

تموم دلخوشیِ من این روزا

همین پلاک و چفیه و سربنده

آرزوم اینه که آقام ، یه روزی کربلایی شم

مثل تموم شهدا، برا حسین فدایی شم

بابی اَنت و اُمی یاحسین

به فدایِ لب عطشانِ حسین

سهمم از عاشقی غربت و دوریه

آرزومه بشم راهیِ سوریه

بغضی تو سینه‌ مِ ، غمی توی دلم

بی‌بی جان نذرِ تو جونِ ناقابلم

من از دیار عاشقا جاموندم

نشسته بغضی تو دلِ وامونده‌م

گناه دوباره دست و پامو بسته

اسیرم و تو دام دنیا موندم

دلم میخواد پر بزنم ، تو آسمون حرمت

بشم فدایی تو و مدافعانِ حرمت

بابی اَنت و اُمی یاحسین

به فدایِ لب عطشانِ حسین

تکیه‌گاهِ دلم علم زینبِ

من بهشتم فقط حرم زینبِ

روزیم از سفرۀ کرم زینبِ

اشکم از روضه و علم زینبِ

دل به تمنایِ توئه ، یازینب

واله و شیدایِ توئه ، یازینب

رزق شهادت همه این روزا

بسته به امضایِ توئه یازینب

چشمایِ بارونی من

خیسِ همیشه از غمت

کاش بشه قِسمَتم یه روز

سینه‌زنی تو حرمت

بابی اَنت و اُمی یاحسین

به فدایِ لب عطشانِ حسین

بوی خون بوی پلاک بوی چفیه بوی سربند

یه بغل لاله دست بسته رسید از دل اروند

باز دل مادری خونه داره لالایی میخونه

شاهد این همه دوری قد خم موی سپیده

نخل آزادی ما پر ثمر از خونه شهیده

حرف دل حرف همین دسته گلای پریشونه

دست ما بسته شده دست ولی بسته نمونه

باز یه تابوت روی شونه مادری روضه میخونه

با همون دستای سبزی که هنوز به بند اسیرن

اومدن این شهدا دست دل ما رو بگیرن

استخوانهای شکسته سند عزت ما شد

شعر هیهات منه ذله شعار شهدا شد

هر کجا داغه جوونه پدری روضه میخونه

خط ما خط شهیدان خدا خط امام است

گوش ما منتظر امر علمدار قیام است

لب اگر تر بکند این رهبر آزاده ی احرار

دست ما می شکند گردن مستکبر خونخوار

با دلی که غرق خونه سیدی روضه میخونه

کاروان رفت و در این معرکه ما گم شدگانیم

ما برای هدف سرخ شهیدان نگرانیم

آتش افتاده به جان بشر از داغ جدایی

صاحب خون شهیدان خدا پس تو کجایی

با/لای بی نشونت پرچمی روضه میخونه

ای دل وضو بگیر و بیا وقت طاعت است
بشکن به یاد او که شکستن عبادت است
یک لحظه بی حسین بمانی مصیبت است
آزاده باش این دوسه روزی که فرصت است
در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن
در این جهان که معرکه نور و ظلمت است
از سرگذشتن حججی ها سعادت است
اینگونه رفتن از پی یک عمر خدمت است
عمری مجاهدت که پر از شور و همت است
در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن
آن کس شود شهید که او را لیاقت است
اهل تلاش و صدق و وفا و امانت است
او را به خانه رسم گذشت و محبت است
در سفره عطر نان حلال است و برکت است
در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن
اوج صلابت است و شکوه شجاعت است
کرب و بلا که مدرسه ی استقامت است
هل من معین به گوش جهان تا قیامت است
حر باش و دل مبند به دنیا که حسرت است
در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن

خاک پای همتونم اگه امشب بتونم

خودمونی براتون یخورده روضه بخونم

ز شرار دل میسوزم ز تمامی وجود

بسم رب الشهدا یکی بود یکی نبود

یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود

روزای جبهه و جنگ روزای قشنگی بود

روزای قشنگی بود روزای سخت جدایی

کاشکی جنگ تموم نمیشد می شدیم کربلایی

توی جنگ و جبهه ها یه بچه ی کوچیک بودم

نبودم جبهه ولی من به اونا نزدیک بودم

خاطرات اون روزا هیچوقت ز یادم نمیره

مرغ دل به یاد تابوت شهید پر می گیره

مادری چشمش به در چرا عزیزم نیومد

بعد چند روز پسرش به روی دستا میومد

اما بعد جبهه ها ما از خوبا جدا شدیم

لباس خاکی فراموش شد و بی وفا شدیم

یا اباصالح پس کی میایی

دست بیعت به شهید و آرمانش نزدیم

اون چیزی که اونا خواستن ما هرگز نشدیم

اونجا با ذکر حسین شبونه معبر میزدن

همه جا جار میزدن غلام ابن الحسنن

ذکر یابن العسکری از لبشون کم نمی شد

غیر یا مهدی چیزی به دردا مرهم نمی شد

اینجا کم کم خاطراتو از تو ذهنا می برن

دیگه حرفی از شهید تو مجلسا نمی زنن

اونجا ناله می زدن چرا آقامون نمیاد

حال جبهه خبر از حضور آقامون می داد

اینجا خون به قلب ناز مهدی زهرا شده

صوت موسیقی طنین انداز محفل ها شده

اونجا کرخه و دو کوهه جنت جانبازا بود

جزر و مد رود دز مبهوت اشک چشما بود

اینجا با زخم زبون جانبازو تحویل می گیرن

همه ی عزتو تو ثروت و تحصیل می بینن

اونجا سر بند ابالفضل به همه توون می داد

بسیجی با لب تشنه لب دریا جون می داد

اینجا غیرت می دن و عشق تمدن می خرن

با حجاب بی حجاب دم از تمدن می زنن

اونجا رفتن روی مین که دنیا رو رها کنیم

درد بی درمون دنیا دوستی رو دوا کنیم

اونجا زیر برف و بارون توی سنگرای سرد

اینجا ویلا و تجمل رو دلا نشونده درد

یکی محزون یکی خندون شیوه ی اونا نبود

این طریق نبوی و سیره ی مولا نبود

در ازای پاره ی دلی که جبهه داده بود

خونه ی خشتی سزای مادر شهید نبود

این وصیت نامه ی بت شکن خمین نبود

روی بوم خونه ها جز پرچم حسین نبود

یا اباصالح پس کی میایی

کوچه های شهر ما بی روضه و دعا نبود

جای هر خون شهید تو مجلسا گناه نبود

رهبر غریب ما اون روزا دلگیر نبود

صورت شبیه ماهش اینقدر پیر نبود

رد پای شهدا تو زندگیا گمشده

شیوه ی عصر جهالت شیوه ی مردم شده

یا اباصالح پس کی میایی

چطوری روز قیامت آقا رو صدا کنیم

تو چشای مادرش زهرا چطور نگاه کنیم

آقا جون دستم بگیر رنگ جماعت نباشم

دیگه از جدت حسین دارم خجالت می کشم

اومدم آشتی کنم با تو به ولله آقا جون

روتو برنگردون از من جون زهرا آقا جون

بس که بد سرزده از من دیگه دلخسته شدم

به سرم هر چی بیاد حقمه ولله آقاجون

آقا من تو رو قسم میدم به یک مرد غریب

همونی که کشته شد کنار دریا آقاجون

همونی که یه روزی خیمه هاشو آتیش زدن

دخترش آواره شد میون صحرا آقاجون

مددی کن که شبیه شهدا پاک بشم

ذکر یابن العسکری بگیرمو خاک بشم

یا اباصالح پس کی میایی

ارسال شده توسط: ذاکر اهل بیت (ع) بهمن مختاری

شما هم می توانید با تایپ اشعار مذهبی و متن روضه ها و ارسال آن از طریق سه روش: 1- عضویت در سایت و ثبت نام در انجمن 2- ارسال به ایمیل 3- درج آنها در قسمت نظرات اسم خودتان را در زمره خادمین ائمه اطهار علیهم السلام ثبت نمایید.