آئین مستان

مدینه رنگ ماتم و غم داره

تگرگ غربت  از فلك می باره

علی میون مدینه بی یاره

نشسته غم های دو عالم یكجا

میون قلب بی قرار زهرا

ذكر خود خدا شده واویلا

وای امون از زمونه

غصه ها بی اَمونه

فصل باد خزونه واویلا

باغ یاس پیمبر

شد خرانی و پرپر

می زنه ناله حیدر واویلا

ای وای ای وای رخت عزای عالم

ای وای ای وای مدینه مركز غم

امان امان از این همه نامردی

بود غم بی یاوری بد دردی

علی به سینه دارد آه سردی

شده علی اسیر قوم كافر

فاطمه افتاده میان بستر

رمق نماده در تن این مادر

می رسه بوی ماتم

قلب شیعه پر از غم

شد عزای دو عالم واویلا

خون زدیده روان شد

بغض و كینه عیان شد

سیل غم بی امان شد واویلا

ای وای ای وای رخت عزای عالم

ای وای ای وای مدینه مركز غم