آئین مستان

روی خاک این صحرا مشک و علم افتاده
تشنه لب از مرکب برادرم افتاده
پاشو که این لشکر تا تو بخاک افتادی
چشماشون دنبال اهل حرم افتاده
وای به روز مادرت، اگه ببینه که سرت، به چه روزی افتاده
رباب میمیره اگه، ببینه که بال و پرت، به چه روزی افتاده
پاشو ببین برادرت به چه روزی افتاده
ببین اشکام رو علمدارم مگه غیر از تو کی رو دارم
ببین تنها و گرفتارم، پاشو برگردیم علمدارم

پاشو برگردیم علمدارم…….
پاشو که بعد ار تو حال حرم واویلاست
چشم مشک ها خشکه چشم رقیه دریاست
رفتی و رو لب موج فرات اسم تو
موج آب میخونه یا سیدی یا عباس

وای به روز دل تو اگه ببینی که حرم به چه روزی افتاده
اگه ببینی بعد تو لبای خشک دخترم به چه روزی افتاده
ای امید دخترم برگرد

 پناه اهل حرم برگرد

 امیر صاحب حرم برگرد
پاشو برگردیم علمدارم…….
رفتی و گهواره از عطش بی حاله

غنچه مظلومی که از عطش بی حاله
رفتی و من تنها میمونم و این لشکر

 قاتلم بعد از تو با من توی گوداله
وای اگه بدونی توی قتل گاه پیکر من به چه روزی می افته
اگه بدونی که کنار قتلگاه خواهرم به چه روزی می افته
اگه بدونی که سرم به چه روزی می افته، به چه روزی می افته
میریزه خون از پر و بالم دیگه افتاد به دنبالم
دیگه من راهی گودالم، پاشو برگردیم علمدارم

پاشو برگردیم علمدارم…….