آئین مستان

هرچه بادا باد اما عشق باد

عشق بادا، عشق بادا، عشق باد

جوهر این عاشقی ها عشق باد

کار دنیا کار فردا عشق باد

عقل رفت و گفت تنها عشق باد

عین و شین و قاف یعنی جان حسین

عشق یعنی جان سنه قربان حسین

عشق حسی زیر بارانِ خداست

عشق اسطرلاب مردانِ خداست

اولین ابیاتِ دیوان خداست

عشق آری، شور طوفانِ خداست

حاء و سین و یاء و نون جان خداست

ای ظهورِ ذات بی پایان ، حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

عشق یعنی جلوه ای در آبگین

عشق یعنی دستِ حق در آستین

عشق یعنی عقل اما با یقین

عشق یعنی نیست غیر از او همین

عشق یعنی یا امیرالمومنین

یا علی گفتیم و بعد از آن حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

این همه غارت گری هارا ببین

از دلِ ما دلبری‌ها را ببین

زیر پایت پادری ها را ببین

شور و شوقِ نوکری هارا ببین

یاحسینِ آذری هارا ببین

سالدی قلبیم د عجب طوفان حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

ما خرابیم و شراب آلوده ایم

تُربتت خورده تُراب آلوده ایم

خواب تو دیدیم و خواب آلوده ایم

ما به این احساس ناب آلوده ایم

ما به نور آفتاب آلوده ایم

دست ما بادا برآن دامان حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

روز اول که دلم را ساختند

با هیمن دلها حرم را ساختند

بعد آن شادی و غم را ساختند

از نوک مژگان قلم را ساختند

نقش شد نامت علم را ساختند

نعره زد میر علمداران ، حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

تو حسینی و سلامت شد حسن

خوش به حالت که امامت شد حسن

آمدی و هم کلامت شد حسن

آفتاب رویِ بامت شد حسن

استلامت، احترامت شد حسن

شد حسن با هیبتت حیران ، حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

نام آقازاده هایت تا علی است

ما همیشه کارهامان با علی است

یادمان دادی فقط آقا علی است

با شما شیرینیِ دنیا علی است

یاعلی و یاعلی و یاعلی است

گفت سلطان نجف سلطان حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

مادرم من را به دستش تا گرفت

ماجرای ما همانجا پا گرفت

کربلایت در دل ما جا گرفت

کار عشق و عاشقی بالا گرفت

دست مارا حضرت زهرا گرفت

در حرم گفتیم آقاجان حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین

ای دل از این زخم پنهانی بخوان

چند بیت عُمان سامانی بخوان

یاد زینب از پریشانی بخوان

از وداعی سخت بارانی بخوان

رفت پیراهن ، ز عریانی بخوان

من کی ام عمان بی سامان حسین

جان ما ، ای جان سنه قربان ، حسین