آئین مستان

معجرم سوخت سرم سوخت پدر

همه ی بال و پرم سوخت پدر

آتش آمد به ملاقات سرم

از جفا پلک ترم سوخت پدر

نیزه ای بر کمرم رفت فرو

ز سرم تا کمرم سوخت پدر

آتشی از لب بام انداختند

و تمام بدنم سوخت پدر

نیزه ای بر جگرت رفت فرو

جگرت چون جگرم سوخت پدر

آنقدر اشک فشاندی آخر

جگر کل حرم سوخت پدر

دختری بین شلوغی می گفت

موی های پدرم سوخت پدر

آتشی ظهر عطش آوردند

خیمه ها در نظرم سوخت پدر