آئین مستان

اگه گره داری ، گره داری

یا که گنه کاری ، گنه کاری

دیدی اگه اشکات ، اگه اشکات

بازم شده جاری ، شده جاری

دیگه نخور غصه ، نخور غصه

هر چی نفس داری ، نفس داری

بلند بگو اباالفضل .. اباالفضل ...

من دخیلمو به تو بستم

نکِشی تو دامن از دستم

هر جا حاجتم روا میشه

زیرِ دِینِ مادرت هستم ..

حضرت عباسی .. نون و نمک می شناسم

حضرت عباسی .. بزرگی کردی واسم

حضرت عباسی .. دیونۀ عباسم

حضرت عباسی .. تویی امیرم آقا

حضرت عباسی .. جایی نمیرم آقا

حضرت عباسی .. برات میمیرم آقا

دل که پریشونه ، پریشونه

غمش فراوونه ، فراوونه

آخه کجا داره ، کجا داره

بهتر ازین خونه ، ازین خونه

دردمو جز آقا ، به جز آقا

هیشکی نمی دونه ، نمی دونه

بلند بگو اباالفضل .. اباالفضل ...

تو که آقا ، تو که معصوصی

تو یه اقیانوسِ آرومی

امیدِ عمۀ ساداتی

عمویِ رقیه خانمی ..

حضرت عباسی .. به تو بدهکارم من

حضرت عباسی .. نباشی بیچارم من

حضرت عباسی .. خیلی دوست دارم من

حضرت عباسی .. تویی امیرم آقا

حضرت عباسی .. جایی نمیرم آقا

حضرت عباسی .. برات میمیرم آقا

اگه دلت زاره ، دلت زاره

خیلی گرفتاره ، گرفتاره

اگه همه روزات ، همه روزات

مثه شبِ تاره ، شبِ تاره

اگه دیگه چشمات ، دیگه چشمات

بارون نمی باره ، نمی باره

بلند بگو اباالفضل .. ابالفضل ...

تویی اون که پر چمش بالاست

تویی اونکه آینۀ مولاست

دلِ من جدا از عشقِ تو

نمیشه به حضرتِ عباس

حضرت عباسی .. تویی امیرم آقا

حضرت عباسی .. جایی نمیرم آقا

حضرت عباسی .. برات میمیرم آقا