آئین مستان

کار کساد من به دعای تو پاگرفت
معراج چشمهای تو دست مرا گرفت
قبل از رسیدن تو بُت قلب من شکست
تو آمدی و کعبه من را خدا گرفت
عطرت اویس شهر قرن ساخت از من و
جان مریضم از نفس تو شفا گرفت
پیغمبر حرا شده ای تو، نیامده
زهرا شبیه سیب، به قلب تو جا گرفت

باید جهان، جهان مجدد بیاورد
شاید دوباره مثل تو احمد بیاورد

عرض دعا به محضر تو میبرم زیاد
دور و بر تو ریخته بال و پرم زیاد
ای لعل آن لب شکرینت شراب من
بوی تو را گرفته لب ساغرم زیاد
خال سیاه تو حجرالاسود من است
دارم به عشق روی تو حّب حرم زیاد
من دست و پا شکسته فقط دوست دارمت
همچون بلال هم بخری، از سرم زیاد

ایمان و دین و هرچه که دارم از آن توست
حال تو کرده حال نماز مرا درست

من غوره ام به باده بدل میکنی مرا
تلخم، شبیه جام عسل میکنی مرا
هوش و حواس و خواب و خوراکم پریده است
چون خواب دیده ام که بغل میکنی مرا
اصلا به عرش میبری و ناز میکشی
اصلا گدای کوچه محل میکنی مرا
محو خدا شدی و شدم محو روی تو
داری میان آینه حل میکنی مرا

طاق بهشت را دل آواره ام نخواست
چون قوسِ عرش،طاق‌دو ابروی‌مصطفاست

دیدیم تاج و تختِ سلیمانی تو را
خواندیم آیه های مسلمانی تو را
حاتم گدای خانه سلمان شده است چون
دارد به دست، قیچی سلمانی تو را
هم میکشیم صورت خود را به خاک پات
هم می چشیم مزه دربانی تو را

تو سفره ات وسیع تر از هر دو عالم است
دادند دست فاطمه مهمانی تو را

عین همند احمد و صدیقه با علی
شد کُلّنا محمد ما کُلّنا علی
اسفند ماست دور سر تو علی علی
دایم دعای هر سفر تو علی علی
تو شهر علم هستی و خود گفته ای که هست
کلاً صدای زنگ در تو علی علی
وقت خوش و بش تو و زهرا عبادت و
راز و نیاز مختصر تو علی علی
تو میکنی میان قنوتت خدا خدا
ما میکنیم دور و بر تو علی علی

بی حب مرتضای تو ما را نمیخرند
اصحاب کهف نوکر دربار حیدرند