آئین مستان

تا خطِ ارتحالِ پیمبر نوشته شد 
دردی رسید و داغ مُقَّدر نوشته شد

داغی بزرگ بود که تسکین نمیگرفت
 بعدش چقدر زخم مکرر نوشته شد

این بغض های جاهلی بیشمار تر
 یک جا به پای حضرت حیدر نوشته شد

جرمی که او بخاطر عصمت نکرده بود 
پای علی هزار برابر نوشته شد

بیش از هجوم ‌آتشِ غربت به اهل بیت
شکر خدا که سوره ی کوثر نوشته شد

مقتل به دستِ میخِ ‌همین خانه ی کبود
پیش از لهوف پشت همان در نوشته شد

یک بخش روی سینه ی دیوار و بخش بعد
بر سینه دست، پهلوی مادر نوشته شد

فصلی میانِ مسجدو محراب و فصل بعد
بر تشت در مقابل خواهر نوشته شد

گاهی به دست نیزه وگاهی به دست تیغ
مقتل به روی مقتلِ دیگر نوشته شد
 گفتم ادامه را ننویسم ولی نشد
این واژه ی سه شعبه هم آخر نوشته شد

دستی نجس درآمد و کاری پلید کرد 
وا حیرتا که خاکِ مطهر نوشته بود

گودال قتلگاه پُر از بوی سیب بود 
این صفحه ها چقدر معطر نوشته شد

یک فصلِ ناتمام که آن هم نوشتم 
با سُم‌ِّ اسب و پاره ی پیکر نوشته شد

تنها نه کربلا که شبی در هراسِ شام 
کنج خرابه مقتلِ دختر نوشته شد
 بعد از چقدر نوحه ی بی سر نگاشتم 
بعدش چقدر روضه ی با سر نوشته شد

برسر بزن ‌که نوحه ی مادر شنیدنی است
حالا بیا که روضه ی خواهر نوشته شد