آئین مستان

بیا بیا زیرِ بارونِ رحمتِ الهی
بیا بیا میدونم محتاجِ یه نیم نگاهی
مستِ مولا میشی خواهی نخواهی

بیا که تو دنیا حوصلت سر میره
بیا که تو بارون دعاهات میگیره

گُلِ گلدونِ عالم اومده، ماشاءالله
رسول اللهِ خاتم اومده، ماشاءالله

شبِ شادیِ کوثر اومده، ماشاءالله
همه ی عشقِ حیدر اومده، ماشاءالله

یا اَبَا الزَّهرا، ماشاءالله...

برو برو عیدیتُ جبرائیل برات آوُرده
برو برو عیدی هارو دستِ علی سِپُرده
بُرده اونکه حیدر دلش رو بُرده

صدایِ محمد تو عالم پیچیده
قشنگ تر از این نور تا حالا کی دیده

همه جا لبریز از عطرِ خدا
خدا هم محوِ رویِ مصطفی

صدا از عرشِ اعلی میرسه
یه علی واسه مصطفی بسه

یا اَبَا الزَّهرا، ماشاءالله...

ببین ببین برکت میباره رو سر مدینه
ببین ببین سایه ی مولا رو سر زمینه
جعفرِ صادق که میگن همینه

ملائک میانو کنارش میشینن
تو چشماش جمالِ حسین و می بینن

برا شبهامون مهتاب اومده، ماشاءالله
گُلی از نسلِ ارباب اومده، ماشاءالله

این آقایی که از راه رسیده
به همه رزقِ کربلا میده

جونِ جونُم ای آقا
دردت به جونُم ای آقا

یا امامِ صادق، ماشاءالله...

بگو بگو با جرأت توصیفِ شیرِ خدارو
بگو بگو توصیفِ شأنِ تیغِ ذوالفقارو
دنیا باید بشناسه مرتضی رو

یه عُمرِ با عشقش شبیه مجنونم
که با هر زبون و لهجه ای میخونم

میخونم مثل لُرهای غیور، ای جونُم
از مُحبِ حیدر بلا به دور، ای جونُم

بذارید مست بشم این یه دفعه، ای جونُم
بارون بارون بارونِ نجفه، ای جونُم

علی علی، علی علی، علی علی، یا مولا...

به نام قبله ی شاه نجف، به نام نبی
منم غلام علی و منم غلام نبی

علی و فاطمه، داماد و دخترش هستند
چه بیش ازین بنویسیم از مقام نبی

نوشته اند سخن گفته در شب معراج
خدا به لهجه ی حیدر، به احترام نبی

به آنکه تهمت هَذیان به او زده لعنت
همیشه وحی گره خورده با کلام نبی

بگو به دشمن حیدر، خدا خدا نکند
علی علی است مناجات صبح و شام نبی

بگو که اَشهد انَّ علی وَلی الله
بگیر هر چه که میخواهی از رسول الله

سلام حضرت ِاز دَرک ما ، فراترها
سلام سایه بالا سَرِ ابوذرها

به جز تو نیست کسی در جهان علی پرور
به جز تو نیست کسی سید پیمبرها

تو با علی و خدیجه قیامتی کردید
که نیست تا اَبَدُالدَّهر ، کار لشکرها

جماعتی که همه دشمنان هم بودند
شدند با هُنرت خواهر و برادر ها

هنوز هم که هنوز است نام فاطمه ات
نشانده لرزه به جانِ تمام اَبترها

بزرگ و کوچک نسلت همیشه سلطانند
غلام خانه ی این قوم ، تاجدارانند

تو نور عالم امکان، تو ماه تابانی
تو قبله ای، تو مرادی، تو جان جانانی

تو با وفا، تو خدای مکارم اخلاق
تو قبله گاهِ تمامیِ مهربانانی

به آشنا ، به غریبه ، به کافر و مومن
رسیده بخشش و لطفت، تو مثل بارانی

تو آن شهنشهِ خاکیِ روزگاری که
نه حاجبی به سرایت بُوَد نه دربانی

بزرگواری و کارَت عطای بی منت
غم دل همگان را نگفته می دانی

به یُمنِ مَقدم تو بتکده ، مصلا شد
زمین ز خواب زمستانی ِخودش پا شد

جهان برای همیشه است، آرزومندت
شده هوایی ِ شصت و سه سال لبخندت

چه ساده عاشق خود کرده ای دو عالم را
یگانه ای و زمانه، ندیده مانندت

قسم به جان ِ که، از اهل آسمان و زمین
به جز تو خورده به قرآن خود، خداوندت ؟

خدا ز دامن تو دست من جدا نکند
خدا رهام نگرداند هرگز از بَندت

هزار شکر که مدیون صادقت هستم
ره نجات به من یاد داده فرزندت

همان که خواسته ای شد، مسیر عاشقی ام
هزار شکر خدا را امامِ صادقی ام

همیشه بر سر این سفره میهمان هستم
همیشه شامل این لطف بی کران هستم

نه دلبریست مرا جز نوادگان شما
نه جیره خوار و فدائی این و آن هستم

بگو چه بهتر ازین خواهم از تو من دیگر
به زیر سایه ی زهرای مهربان هستم

شنیده ام که تویی عاشق حسینی ها
منم همان که رفیق حُسینتان هستم

به جانِ فاطمه آقا بیا و کاری کن
شوم شهید ِحسین ِتو تا جوان هستم

درین زمانه که دلسوز و تکیه گاهی نیست
به جز حسین مرا ملجا و پناهی نیست

گلدسته های عرش به نامِ محمد است
تنها خدای عرش، امامِ محمد است

آنقدر دلرباست که بالِ فرشته ها
همواره صیدِ دائمِ دامِ محمد است

از او طلب نموده ای اصلاً تو جام مِی؟!
ذکر علی علی، مِی جامِ محمد است

این را خود علی به همه عاشقانه گفت:
که مرتضی عبید و غلامِ محمد است

حوریه چیست جز گُلِ لبخندِ روی او
باغ بهشت چیست؟ سلامِ محمد است

باید در آینه به جمالش نگاه کرد
باید علی شناس شد و رو به ماه کرد

نصيبِ رزقِ خودم را وسيع می‌خواهم
مدينه، هفدهِ ماهِ ربيع می‌خواهم

برای اين دو سه روزه فقط نمی‌خواهم
برای روزِ قيامت شفيع می‌خواهم

درست در شبِ ميلادِ آفتابِ ششم
دلم گرفته خدايا بقيع می‌خواهم

کريم تا که تويی و فقير تا که منم
هرآن ‌چه خواسته‌ام را سريع می‌خواهم

به پای پرچمِ اسلام تا دمِ آخر
دلی سميع و بصير و مطیع می‌خواهم

تویی که بهانه‌ی تمام خلقتی، نبی رحمتی
تویی که نگین خاتم نبوتی، نبی رحمتی

یوسف و خضر و عیسی چه مشتاق تو
عالمی پر شد از عطر اخلاق تو
رشک جنت می‌شن گل‌های باغ تو

چه بی‌همتایی، پناه مایی، ابا الزهرایی
مدد یا مولا ..

تویی که بهار گلشن حقایقی، تو صبح صادقی
روشنایی‌بخش این دلای عاشقی، تو صبح صادقی

منبرت داره اعجاز پیغمبری
دین حق زنده از مذهب جعفری
تویی که وارث عزت حیدری

تویی روح و جان، سراپا ایمان، تمام قرآن
مدد یا مولا ..

کوچه‌ها پر از شمیم مهر و رافته، بهار وحدته
موسم برادری و عید رحمته، بهار وحدته

عزت دین اسلامو هر کس می‌خواد
راهشه همدلی راهشه اتحاد
تا که صبح ظهور آقامون بیاد

ان‌شالله از راه، میاد مثل ماه، بقیة الله
مدد یا مولا ..

تب کرده خورشید این شبا ، داره تو دل هول و ولا
ماه رو دستای آمنه ، آروم آروم میره بالا

دریا سر میکوبه 'به ساحل امشب۳'
اومد از راه جمعِ 'فضائل امشب۳'

دل دل دل میبره هر دم
از عالم و آدم ، شادی میاد جا غم 
عرش حق رو میزنن ریسه و پرچم

روح و جان و دل مایی
یار فقرایی ، خوش بو میشه چایی
اگه با گل محمدی بشه دم

اونایی که دلشونه مثِ آب چشمه پاک
سرود لباشونه یا رسول الله بِفِداک

"امشب شب عشقه ، امشب شب یاره
انگار که خورشیده تو گهواره"

پرواز نرم قاصدک ، معنای عشق شاپرک
باز داره بارونِ بهار ، میشینه رو دل کَم‌کَمَک

باز بارون بهاری 'خبر آورده۳'
آمنه چون خورشید 'پسر آورده۳'

باز باز باز نم‌نم بارون
میزنه رو ایوون ، میگیره بازم جون
گلای محمدیِ توی گلدون

پر پر پر میگیره قلبم
آروم آروم کم‌کم ، پا چشای پُرْ نم 
صلوات ممتده روی لبامون

میریزن ستاره‌ها از آسمونا روی خاک
سرود لباشونه یا رسول الله بِفِداک

"امشب شب عشقه ، امشب شب یاره
انگار که خورشیده تو گهواره"

الگوی ناب بندگی ، هستی بابای اهل بیت
عشق‌و یاد دادی با حدیث ، به نوکرهای اهل بیت

ای انگیزه‌ی خلقت 'به زیر دینم۳'
من دلداده‌ی حیدر 'مرید حسینم۳'

حک شد ، لحظه‌ی تولد
حسینُ مِنّی و ، انا مِن حسینت
رو مدال نوکریمون روی سینه

این بود آرزوی ماها
پایین‌پای آقا ، با جمع گداها
بعد اربعین بشه بیایم مدینه

میدونی دلم برا گنبد خضراته هلاک
سرود لبام اینه یا رسول الله بِفِداک

"امشب شب عشقه ، امشب شب یاره
انگار که خورشیده تو گهواره"

رسول الله غرقِ احتضار است

به دیدار اجل در انتظار است

امیرالمؤنین بالین بستر

به دامانش سر پاک پیمبر

خدا را نم نمک، جان میسپارد

غمی را زیر لب بر میشمارد

*این داستانِ شهادت پیامبرِ... *

کنون که نخل عمرش برگ برگ است

سخن از ماجرای بعد مرگ است

خطابش با علی با چشم گریان

خدا صبرت دهد زین پس علی جان

اگر که بی مُعین ماندی پس از من

اگر خانه نشین ماندی پس از من

اگر لوح‌فدک شد پاره پاره

اگر شد فاطمه بی گوشواره

اگر دیدی که عهدت را گسستن

منافقها حریمت را شکستن

اگر کفار بر بیتت بتازند

اگر سیلی به زهرایت نوازند

اگر ناموس تو زیر لگد ماند

اگر زهرا به زیر در تو را خواند

به اینجا که رسید اوج‌ مصیبت

 چو‌ ناموسی شد آن‌ غمها و محنت

علی غش کرد باز آمد به هوشُ

به دستورات احمد داد گوشُ

ادامه داد پیغمبر به سختی

که برتن کن علی از صبر رختی

علی جان جبرئیلم این خبر داد

اگر دیدی به خانه شعله افتاد

اگر دیدی که شد دست تو بسته

اگر پهلوی زهرا شد شکسته

اگر دیدی که او‌ نقش زمین شد

اگر شش ماه ات سِقطِ جنین شد

علی جان! استقامت داری یا نه؟

برای داغ طاقت داری یا نه؟

به اشک همچو‌ باران گفت مولا

الا ای صاحب اوصاف والا

اگر چه امتحانی سخت دارم

به غیر طاعتت حرفی ندارم

علی باید شود سنگ صبورت

فقط دارم سؤالی از حضورت

اگر که دین حق باقی بماند

چه باکی کوثر و ساقی نماند

صبوری میکنم ای نور دیده

کنم صبری که هرگز کس ندیده

دراین ساعت حسین آمد کنارش

حسن أمد به چشم اشک بارش

یکی بر سینه احمد فتاده

یکی بر پای جدش سر نهاده

چه گویم شرح صَدرُ المصطفی را

چه گویم روضۀ وجه و سرا را

به زیردست وپا، بس دست و پا زد

حسین آن‌لحظه مهدی را صدا زد

*امیر المؤمنین حرفاشو زد، دَرِ حجره باز شد، ابی عبدالله اومد... عادت داشت اومد رو سینۀ پیغمبر نشست، سینه محتضر باید سَبُک باشه، امیرالمؤمنین دست برد حسین رو بر داره، چشمان پیغمبر باز شد، فرمود: علی جان بذارحسین بمانه، حسین آرامِ قلب منه .....*

یا رسول الله! بشنو این سخن

مانده بود جسم‌ حسینت بی کفن

روز عاشورا میان قتلگاه

 پیش چشم زینبش با سوز و آه

شمر روی سینه اش بنشسته بود

استخوانهایش همه بشکسته بود

*من یه جمله روضه بخونم: یا رسول الله! حسین آرامش قلب شماست، گفتی حسین رو برندارن، با حسین احساس سَبُکی میکردی...

اما حسینت کربلا، یه وقت چشمش رو‌ باز کرد دید سینه اش سنگین شده، یه نفر با چکمه روی سینه اش نشسته...

محاسن حضرت رو‌گرفت، خنجر به حلقوم گذاشت، کار گر نشد پاشد بدن رو برگرداند، شروع کرد از قفا ضربه زدن... یه وقت همۀ لشگر دیدن یه سری بالا رفت ..ای حسین ..*