آئین مستان

اینجا سنگ مزار خاکه

تا چشم کار میکنه درده

دل خیلی ساله که خونه

کی میگه خاکِ غم سرده...

بقیع  تو رؤیا دیدم که آباد شدی

بقیع  دیدم که صاحبِ گوهرشاد شدی

بقیع  دیدم که کُلّی زائر تو حرم

بقیع  چه فکرا دارم برات تو سرم

میترسم عمر من سر بیاد نشه تعبیر بشه این رؤیام

من از خدا برای امام حسن گنبدِ طلا میخوام

میترسم عاقبت صحن مادرم رو نبینه این چشمام

چی میشه من ببینم که زائر قبر مادرم زهرام

امون از این غریبی،امون از عمر کوتاه

وارث خون زهرا،یه روز میرسه از راه

چشمای آسمون خیسه

از قلب سنگیِ دنیا

رسمِ این روزگار زخمه

اینجا غربت شده معنا

چرا، حتی یه سایه بون نداری بقیع؟

چرا ، یه زائرم نداری تو این شبا؟

یه روز ، اینجا پر از عاشق و دلداده میشه

یه روز اینجا میشه شبیه مشهد الرضا

یه روز میاد که صحنِ امام حسن سفره ی کرم بازه

یه روز میاد آقامون ،میون صحنِ تو روضه میندازه

یه حسی میگه نزدیکِ روزی که میرسه گل زهرا

برا بقیع یه صحن و یه گنبد و بارگاهی میسازه

امون از این غریبی،امون از عمر کوتاه

وارث خون زهرا،یه روز میرسه از راه