آئین مستان

بزرگم کرده نام تو شگفتا نام زیبایت

گرفته در دل و جانم بنازم داغ گیرایت

اگر هر دم بمیرم در میان روضه های تو

دمادم زنده خواهم شد به امداد مسیحایت

یه چیز اول مجلس بگم، اگر گهواره را پس داده بودن، دلش خوش بود با طفل خیالی، علی لای لای.....

اگر هر دم بمیرم در میان روضه های تو

دمادم زنده خواهم شد به امداد مسیحایت

چه رازی هست در دیدار تو ای یوسف زهرا

که بینا می‌کند یعقوب را ذوق تماشایت

بخوان قرآنِ بی شیرازه آیات عجیبت را

أعوذ بالله من الشيطان الرجيم، اَم حَسِبت‌َ اَن‌َّ اَصحـَب‌َ الکَهف‌ِ والرَّقیم‌ِ کانوا مِن ءایـَتِنا عَجَبـا، هر جایی اگه قاری فرآن بخونه، لارک الله میگن، احسنت میگن، تشویقش میکنن، برا پدر و مادرش دعا می کنن، کسی تا به حال ندیده به قاری قرآن سنگ بزنن، به دهنش بزنن، حسین.....

بخوان قرآنِ بی شیرازه آیات عجیبت را

هنوز از نیزه می‌آید به گوش آوای زیبایت

چه از سُم ستوران رفته بر آن جان روحانی

چه حالی رفته بر زینب، فدای قد و بالایت

مگر قدری بگیرد تشنگی را از لب اصغر

دمادم می چکد آب حیات از مشک سقایت

چه اکسیری به عرش تشنه پاشیدی؟ چه خونی را؟

که تا صبح قیامت حل نخواهد شد معمایت

دست برد زیر گلوی علی، خون تو دست گرفت، به آسمان پاشید، امام باقر فرمود: بخدا قسم یک قطره از اون خون به زمین برنگشت، علی لای لای....

ببینید، ببینید، گلم رنگ ندارد

ابی عبدالله اومد مقابل لشکر بچه رو رو دست گرفته، صدای زهرایش بلند شد...

ببینید، ببینید، گلم رنگ ندارد

اگر آمده میدان سر جنگ ندارد