آئین مستان

ای مدینه بنگر در سوز و در گدازم

قسمت من اینه بسوزم و بسازم

یاد آن نمازی که نیمه شب شکستند

یاد بازوانی که بین کوچه بستند

پیر مو سپیدم بُریدم مشکل شد آخر کار من

خدا ببین سر پیری،گیر کی افتادم،هر کی هر جا باشه دیگه سر پیری احترامش بجاست

پیر مو سپیدم بُریدم مشکل شد آخر کار من

دشمنم سواره نداره رحمی به حال زار من

با دلی پر از درد به نامرد گفتم کمی آهسته تر

بی ادب تو سواره ای من پیاده،تو جوانی من پیرم

با دلی پر از درد به نامرد گفتم کمی آهسته تر

ناله ام شنید و کشید و من هم زمین خوردم به سر

آروم آروم داری میفهمی چی شد،نه؟ این آقا مرد بود،تو داری این جوری ناله میزنی

دلت شکست و بیاد رقیه افتادی

اون یهودی سگه کی بود شما رو زمین بزنه آقا

دلت شکست و بیاد رقیه افتادی

خودت برای رضای خدا زمین خوردی

حالا که عمه کوچلومو زمین زدند

با دلی پر از درد به نامرد گفتم کمی آهسته تر

ناله ام شنید و کشید و من هم زمین خوردم به سر

اشک غم سفته ام روز و شب گفته ام آه کجایی مادر

ای مدینه دشمن با حمله ی شبانه

همره دل من سوزانده درب خانه

دشمن یهودی تا وارد حرم شد

زنده خاطرات جانسوز مادرم شد

همچین که وارد خانه شدند یک دفعه پرده ها کنار رفت،خطرات مارم زهراسلام الله علیها برام تداعی شد

ای خدا شنیدم و دیدم در سیل آتش ابر دود

مادر جوانم کمانم در پشت در افتاده بود

هیچکی نبود به داد بچه های فاطمه برسه،زینب داشت پرپر میزد،حسین داشت بال بال میزد،از یه طرف علی رو میکشیدند،از یه طرف فاطمه افتاده بود،خاک به دهنم!یه طرف محسن....همین قدر بدون امام زمان(عج) هر روز داره این صحنه ها رو میبینه،

ای خدا شنیدم و دیدم در سیل آتش ابردود

مادر جوانم کمانم در پشت در افتاده بود

آنچه دیده ی دل بدیده هرگز نگردد باورم

مانده روی مسمار به دیوار ردی زخون مادرم

ای گل خزانم آتش زدی به جانم

ای پرستوی من رفتی زاشیانم

از غمت خمیدم امیدم رفیق خفته زیر گل

مرتضی و دوری صبوری..........

به حق ائمه ی بقیع ده مرتبه یا الله

نفس نفس زد، تیرها رو پس زد

دست روی دست زد، علی مو كشتن

این شد مصیبت، صورت رو صورت

میگه با حسرت، خدا علی مو كشتن

تو بیا و یه بار دیگه، قدم بزن مقابل من

باید بابا بشی خدا بهت پسر بده، پسرت خوش قد و قواره بشه، جلو چشمت راه بره، از راه رفتنش لذت ببری، شاید بفهمی امام حسین علیه السلام چی میگه

تو بیا و یه بار دیگه، قدم بزن مقابل من

دیگه چه آرزویی داری؟

واسه من یه اذونی بگو، علی دل بابات و نشكن

بعضی ها خوب دارن عرض ادب میكنن، نشستن كنار بدن علی اكبر، می خوای كمك بابا كنی یانه؟

پسرم پسرم پسرم، بابای پیرت رو نگاه كن

چه بلایی اومد به سرم، رحمی به حال خیمه ها كن

میمیرم از غمت، میمیرم از غمت، میمیرم از غمت

خیال كردی امروز به این سادگی ها  رهات میكنم، نه والله باید خیلی گریه كنی، باید بلند بلند گریه كنی، یكی میگفت:اگه تو خیابون یه جایی رد شدی دیدی پلاكارد مشكی زدن، یه نفر از دنیا رفته، از جلوش رد شدی دیدی خیلی صدای ضجه و ناله هست، بدون اونی كه از دنیا رفته جَوون بوده، یه جوری امروز باید جیغ بزنی برا علی اكبر، یه مرهمی رو دل حسین بذاری

دیگه شكستم، میلرزه دستم

چشماتو بستم، گریه ام بلنده

میبینی اكبر، این دم آخر

داره یه لشكر، به من میخنده

خوشبحال جوونها دارن برا علی اكبر گریه میكنند، پیرمردها هم برا حسین گریه كنند، خانم ها هم برن زیر بغل زینب رو بگیرن، یكی به داد لیلا برسه.

چی به روز تو اومده كه، از تن تو چیزی نمونده

تا كجاها باید بگردم پیدات كنم؟

چی به روز تو اومده كه، از تن تو چیزی نمونده

گریه های بلند بابات، عمه رو تا اینجا كشونده

پاره پاره ی پیكر تو ، چه جور كنار هم بچینم

نه به خاطر اینكه اعضاء مقطع است نه، یه طرف دیگرش رو ببین

پاره پاره ی پیكر تو ، چه جور كنار هم بچینم

چشم من هی سیاهی میره، چندتا علی اكبر ببینم

میمیرم از غمت، میمیرم از غمت، میمیرم از غمت

وای پسرم

شكسته اَبروت،  شبیه بازوت

من مات و مبهوت، خیره به جسمت

آخرش از من تو رو گرفتند

دعوای دشمن بود سر اسمت

كاشكی نمیگفتی اسم من علی

آخرش از من تو رو گرفتند

دعوای دشمن بود سر اسمت

نیزه خورده به پهلوی تو، آیینه ی نبی شكسته

علی چشمات و وا كن ببین، زهرا كنار من نشسته

علی اكبرم این وضع پهلوی تو  و مادرم رو كه دیدم یاد خاطره ای افتادم، تو نبودی هنوز

تو نبودی مدینه علی،  دستای بابامون و بستن

پشت در ، چهل نفر، بی خبر، پهلوی زهرا رو شكستن

میمیرم از غمت، میمیرم از غمت، میمیرم از غمت

خدایا چه كند حسین، صدا زد زینب جان چه كنیم، خانم زینب فرمود:ابی عبدالله، حسین جان، هر جوری شده با خودمون میبریمش ، ابی عبدالله فرمود زینب من زیر شانه هاش رو میگیرم، تو هم پاهاش و بگیر، یه یا زهرا بگیم بلند كنیم، اما همین كه اومدن بدن رو بلند كنند، به عزت و شرف لا اله الا الله، دیدن كار ما نیست

جوانان بنی هاشم بیایید

علی را بر در خیمه رسانید

صلی الله علیك یا مظلوم، یا اباعبدالله

باز امشب منادی کوفه

از امامی غریب می خواند

گوشه خانه بانویی تنها

ذکر امن یجیب می خواند

آه بابا به صورتت اصلا

درد و زخم و ورم نمی آید

چه کنم با شکاف زخم سرت

هر چه کردم به هم نمی آید

زینب جان اینکه یه زخمه، پس کربلا میخوای چکار کنی، شمشیردار با شمشیر، نیزه دار با نیزه...

درد دارم بسی و با دردت

باعث درد دیگرم شده ای

ماه ابرو شکسته بابا جان

چقدر شکل مادرم شده ای

دیشب از غصه تا سحر بابا

خواب دیدم و گریه ها کردم

از همان بقچه ای که مادر داد

کفنی باز دست و پا کردم

کاملا از نگاه تو پیداست

کَنده ای دل، مسافری انگار

گر شما می روی برو اما 

 پیش ما راه چاره ای بگذار

کودکانی که نانشان دادی

روزگاری بزرگ می گردند

بنویسند نامه اما بعد 

بی وفا عین گرگ می گردند

یا کشاورز گشته و آن روز

همه افراد خیزران کارند

یا که آهنگری شده آنجا

تیرهای سه شعبه می آرند

آه از شهر نامحرمها

از غم و داغ از مصیبت و هجران

آه ای وای از آن سواران و

نعل هایی که می دهد جولان

علت اینکه گفت: عباس بنشین کجا میری، علت اینه حجت خدا حسابش با قمر بنی هاشم متفاوته، عباس شاید حسین مجبور باشه لب از لب باز نکنه، همونجوری که من مجبور شدم بنشینم تماشا کنم فاطمه ام بره پشت در، اما حساب ما جداست، عباس تو ماموری، تو فقط دور و بر زینب باش حواست به زینب باشه، فرمودند: تو سهم منی تو کربلا عباس، اما عباس تو عباسی. کلی نقشه کشیده بود برای خودش، شب عاشورا نشسته داره شمشیر تیز میکنه، فردا نشونتون میدم پسر علی کیه... چه فردایی شد، کار به کجا رسید، عباس باید از بالای نیزه نگاه کنه، بچه های ابی عبدالله هر کدوم یه طرف فرار می کنن، زن های حرم دامنها شعله ور، هر کدوم به یه سمتی فرار می کنن، یکی صدا میزنه وا محمدا یکی صدا میزنه وا علیا، خانم کوچولو دامنش آتیش بگیره عباس ببینه......

ای خدا خدا دلم گرفته، برا غصه های مولا

برا داغ روی قلبش، از غم فراق زهرا

دیگه تیر آخره حضرت زهرا سلام الله علیها، روایت میگه:آخرین كسی كه شفاعت میكنه، خانم زهرا سلام الله علیهاست، دیگه میاد جارو میكنه كف محشر رو، دیگه اونی هم كه امام حسین نبردتش دیگه، خیلی جامونده ها، من و توییم دیگه، ان شاءالله ما میمونیم،  تا زهرا سلام الله علیها بیاد ما رو ببره

یكی دو تا كه نبوده، غم و غضه های حیدر

غم محسن، غم زهرا، غصه ی مرگ پیمبر

غصه ی در شكسته، غصه ی خونه ی سوخته

مرد پست بی حیایی، كه در و به سینه دوخته

ریختن تو خونه، یكی دوتا نه،  فاطمه، پشت در افتاده، خاك به دهنم، بعضی ها می گن، در كنده شد، افتاد رو زهرا سلام الله علیها، خونه ی علی كه خونه ی من و تو نبوده، راهی نبوده، مجور بودن پاشون رو بذارن رو در، ریسمان انداختن گردن علی، كشون، كشون دارن میبرن، علی رسید بالای سر فاطمه، صحنه چی بوده؟ عبا رو از دوش برداشت، انداخت رو فاطمه.....عباس كجا بودی، كاش بودی، كاشكی میومدی، تو حسابت با حسین علیه السلام فرق میكنه، با حسن، كاشكی بودی شمشیر رو میكشیدی،

مرتضی رفت و تموم شد، غصه هاش ولی امشب

آخر دردهای حیدر،  اول غصه ی زینب

حالا این زینب و نخل غم كه میزنه شكوفه

حالا این زینب و این سنگای بی حیای كوفه

كار زینب شروع شد، زینب جان آماده ای؟

زینب و داغ برادر، زینب فراغ دلبر

زینب و رخت اسیری، چی بگم الله اكبر

پیش چشماش كه دو دریاست

گل یاس و تیغه ی داس

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، می فرمایند ، شهادت حق ماست. اما اونی كه امام زمان رو می سوزونه اینه،

گل یاس و تیغه ی داس

آسمون كاشكی خرابشی

زنجیر و ناموس عباس

میشه همچین چیزی؟بالا نیزه تماشا كنه، غل و زنجیر بندازن، دست و بازوی زینب رو ببندن... 

بابا، از این زمین دلم گرفته

كه بابام و ازم گرفته

دنیا رو موج غم گرفته، بابا

بابا، هر دختری عشقش باباشه

عاشق حرفا و صداشه

می خواد كه بی بابا نباشه، بابا

چشام داره میباره اما به روت می خندم

با چه دلی می دونی زخم تو رو می بندم

بمون پیشم كه با تو به سینه غم نمیاد

چی كار كنم باباجون، زخم توهم نمیاد

بابا، آروم نداره این دل من

از وقتی گفته اُم اِیمن

از بی حیاییای دشمن

بابا، بگو دروغه اینكه اینجا

ما رو میارن چون اسیرا

دروغه حرف نون و خرما

بابا نگو درسته كه دل رومیدن آزار

بابا نگو كه راسته قصه كوچه بازار

نگو یه روز می بینم سنگ بارون سرا رو

نگو یه روز می بینم غارت معجرا رو