آئین مستان

السلام علیك یا اباصالح،المهدی،آجرك الله یا بقیة الله،قربون شال عزات برم آقاجان،قربون خون گریه كردنات برم آقاجان.

آقای خوب و مهربون

گل زمین و آسمون

چشاش شده كاسه ی خون

آخه محرم رسیده

خال سیاه رو گونشه

دل همه دیوونشه

شال عزا رو شونشه

آخه محرم رسیده

میخوای صداش بزنی؟آقام آقام آقام آقام

امیر عشق عالمین

چو فاطمه به شور شین

تو گریه هاش میگه حسین

آخه محرم رسیده

دلش به تاب و تبه

ز گریه ها لبالبه

به فكر عمه زینبه

آخه محرم رسیده

صدا صدای قافله است

یكی به فكر سلسله است

كمون به دست حرمله است

آخه محرم رسیده

می خوام برات بمیرم،حسین،حسین،حسین جان الهی برات بمیرم.

مسلم میگه:

بر باد داده ام همه ی آرزوی خویش

همه ی ناراحتیم برا اینه

آواره كرده ام حرمی را به سوی خویش

زانوش رو بغل گرفته بود،می گفت:

شرمندگی گرفته نفس را به سینه ام

مرثیه خوان كوچه ی تنگ مدینه ام

اینجا با یه مرد راه گرفتن این طور،همش میگم با فاطمه تو اون گوچه ی تنگ چیكار كردن،اینها رحم ندارن،مروت ندارن،مردونگی ندارن

وا مانده ام چگونه شبم را سحر كنم

ای دل بگو مراکه چه خاکی به سرکنم

 چون چاره نیست تکیه به دیوار می زنم

زانو بغل گرفته­ام و زار می­زنم

از هر درخت نخل در این شهرکینه خیز

‏هر ساقه نیزه ای شدو هر شاخه تیر تیز

 هر پاره آهن از هنر دست این دیار

یا نعل تازه­ای شده یا تیغ آبدار

‏شوری به پاست بر سر پیر و جوان شهر

صف بسته اند بر در آهنگران شهر

 اینجا تمام قافله را سنگ می زنند

حتما اسیر سلسله را سنگ می زنند

‏با پنجه­های زبر و خشن شانه می­کشند

زلف یتیم را در هر خانه می­کشند

‏می­ترسم ازگُلی که تنش خیزرانی است

ازکودکی که چهره او ارغوانی است

 اینجا سلام را ز سر بام می دهند

ناموس راکتک زده دشنام می دهند .

ای وای ای وای ای وای

میخوان بیعت بگیرن از ابی عبدالله؛ولید ملعون،مروان ملعون،ابی عبدالله رو دعوت كردن بیاید برا بیعت؛ابی عبدالله میدونه اینها چه خیال شومی در سر دارن،به جوونهای بنی هاشم فرمود من دارم میرم،شما هم با من بیایید،پشت این خونه باشید اگه دیدید خطر من و داره تهدید میكنه،صدای حسین بلند شد واردبشید ، مگر نه نیایید،ابی عبدالله وارد خونه شد،مروان ملعون رو كرد به ولید،گفت:اگه دست از حسین برداری،دیگه نمیتونی حسین رو پیدا كنی،همین جا كار و تموم كن،آقا بلند شد پیراهن این ملعون رو گرفت،گفت: زنا زاده تو میخوای من و بكشی،تا صدای حسین علیه السلام بلند شد،مسلم،با شمشیر كشیده،دوید داخل،اباالفضل علیه السلام از یه طرف،علی اكبر از یه طرف،میدونی این منظره رو حسین كجا یادش اومد،اومد مقابل لشكر ایستاد،گفت:اَین مسلم؟كجایی مسلم؟تهدید میشدم،حمله كردی،ببین این  شمشیر برهنه ها؛دور حسین داره میچرخه،چرا جوابم رو نمیدی،مگه نمیبینی من غریبم،حسین رو میخوان بكشن،.....حسین....

سلام آقا، فدای تو

غصه من غم های تو

درد و بلات برای من

درد سرهام برای تو

سلام آقا فدای تو

باز دلمو آتیش زدی

گفتی یک روز جمعه میای

این جمعه هم نیومدی

شما کجا و من کجا

تو خوب خوب من بد بد

آخه چقدر مهربونی

راه دادی و بده اومد

من اومدم با اشک و آه

خسته ام و مونده تو راه

می‌خوام که رو سفید بشم

شبیه اون غلام سیاه

زنده باشم برای تو

بنده ی زر خرید بشم

کشته بشم به پای تو

کاشکی بشه شهید بشم

سلام آقا مجلس ما

این شب های آخریشه

امشب رو یه با بیا

دهه داره تموم میشه

دیدن تو آرزمومه

منم به آرزوم میام

مگه خودت نگفتی که

تو روضه ی عموم میام

آقا بیا به روضه مون

ما گریه کن تو نوحه خون

بیا منو آتیش بزن

خودت یه با روضه بخون

تن یکی تو خاک خون

بی رمق تو علقمه

پا می کشه روی زمین

سرش رو پای فاطمه

میگه مادر خوش اومدی

سرم فدای قدمت

یه وقتی اومدی که من

نمی تونم ببینمت

یه وقتی که آب

نمونده بین مشک من

پیش پاهات جاری شده

چشمه خون تو اشک من

می خوام ادب کنم پاشم

تا که آقام نیومده

چادرتون خاکی شده

برای من خیلی بده

یه بوی خاک دار میاد

فرق میکنه با علقمه

چادرتون خاکی شده

تو کوچه ها یا علقمه

کاشکی دستام می تونست

سرت رو زانوم بزاره

کاشکی دستم می تونست

تیر از چشمت دراره

این جمعه هم گذشت و خبر از شما نشد

من منتظر نشستم و دردم دوا نشد

کردم دعا که یوسف زهرا ببینمت

آقا چه شد که حاجت قلبم روا نشد

هر شب به یاد خیمه سبزت نشسته ایم

در خواب هم خیال تو از دل جدا نشد

ما اهل روضه ایم یقین شد برای ما

بی لطف و بی دعای تو روضه به پا نشد

سالی دگر رسید و زدم ناله از درون

از چه دوباره قسمت من کربلا نشد

بیا مسافر غریب صحرا / قشنگترین یوسف زهرا

گریه کن این روز و شب ها بیا

بیا ای همه کار و کس ما / یه نیم نگاهه تو بسه ما

خوش اومدی به مجلس ما بیا

ما رو برای گریه، کنار خود سوا کن

سینه زن حسینو، از کربلا دعا کن

در بدرم یه عمره، برای یک نشونت

تو روضه ها می گردم، پی نشونه خونت

آقای من کجایی

ببین صدقه ی سرت آقا جون / چه سفره ای پهنه برامون

صدات میاد تو روضه هامون آقا

آقا جمعه اول محرم / قدم بزار رو چشم ما هم

بیا برای ما یک قدم آقا

اگه میشه نیایی، شب علی اصغر

گمون کنم جلو در، نشستی پیش مادر

باید خودت بخونی، روضه قحط آب و

شرم دل عموتو، داغ دل ربابو

آقای من کجایی

ابر بهارم یابن الزهرا

تا کی ببارم یابن الزهرا

ای اخرین مسافر دنیا کجایی

ای یوسف صحرایی زهرا کجایی

شاها نظر به ما کن

 لطفی بر این گدا کن

در یک قنون وترت

آقا ما رو دعا کن

یابن الجسن کجایی

دلم هوای دیدنت کرد

یا طلعه الرشیده برگرد

ای روشنی بخش دلم تو آفتابی

کی می شود بی پرده بر دنیا بتابی

یه سر اگه شد آقا بیا به روضه ما

تا از شرار آهت، آتیش بگیره اینجا

همراه خود ای بی قرینه

یه شب ببر ما رو مدینه

شاید مرا یک شب کنار خود نشانی

بالای قبر مادرت روضه بخوانی

روضه از آن جوانی که شد قدش کمانی

هم شد مویش سپید هم رویش ارغوانی

بسوی عاشق دل خسته ات گهی نظری / عنایتی که ز کاشانه ات کند گذری

به شوق وصل تو دارم هزار ناله و آه / به آه سینه سوزان گهی اثری

به سوز سینه سوزانت خسته ات سوگند / زده به خرمن عمرم فراق تو شرری

یبن الحسن یبن الحسن

سحر به یاد تو از خواب ناز برخیزم / به این امید که بینم جمال تو سحری

کی میشه صورتت ببینم قربون اون خال قشنگت، قربون اون نماز خوندنت، قربون اون رکوع سجودت، قربون گریه کردنت، قربون راه رفتنت، قربون نشستنت، قربون سینه زدنت، قربون گریه کردن برا حسینت، قربون گریه کردن برا مادر و عمه ات زینب، آقا، قربون چشات، قربون ابروانت، قربون صورتت،قربون دستات، قربون احسانت،قربون لبخندت، آقا خودی نشون بده،آقا؛

آن مرد میگه وقتی آقا رو دیدم غفلت منو ورانداخت، فرمود: عاشورا می خوانی ، گفتم: آره آقا اما از بَر نیستم. فرمود: بخوان عاشورا را، در دم از بَر خوندم، گفت: حالا میای بریم زیارت جدمون حسین، دستم گرفت با یه اشاره دیدم دم در حرم ابی عبدالله هستیم ، سلام کرد اذن دخول نگرفت، بعد گوشه زد باز هم حالیم نشد، گفت: امام زمانت می شناسی، گفتم: آره فداش می شم، گفت: سلام کن بهش، سلام کردم دیدم خودش جواب داد، باز هم نفهمیدم، دستم تو دستش، دیدم برا جدش گریه می کنه، هی میگه حسین، از این موضوع چی میخوای بگی، میخوام بگم اگه میشه، ناراحت نمیشی، وقتت گرفته نمی شه، امروز بیا دست ما رو هم بگیر ببر تو حرم آقامون حسین، حسین،

سحر به یاد تو از خواب ناز برخیزم / به این امید که بینم جمال تو سحری

به روی صفحه دل نقش تو دارم / اگر چه غایبی لیکن در نظری

کریم در به روی بینوا نمی بندد / گشای درب حریمت به روی دربدری

من دربه در تو شدم من گمشده دارم من ناراحتم به خودت قسم من تو رو می خوام به هرکی دل می بندم بازم آروم نمی شم دنبال تو می گردم، اینم فطرتم خدا اینگونه قرار داده،اینجاست سجده می خواد تا قیامت، به سجده باشی سر از سجده بر نداری، به وجود شما خدا ما را پاک آفرید، خلقت ماها رو