آئین مستان

کرب و بلا داره یه کاروون میاد

ببین داره مهمون میاد

علم به دوش عباس پهلوون میاد

حسینِ فاطمه با خواهرش میاد

رُباب با اصغرش میاد

لیلا داره با علی اکبرش میاد

دارن میان رقیه و سکینه

دلخوشیشون یَلِ اُمّ البنینه

اینجا کجاست زینب دلش حَزینه

آه واویلا....

عزیز زهرا....

رقیه آسیب نبینه بال و پَرش

جدا نشه از پدرش

حتّی نسیم نزدیک نشه به مَعجرش

زینب داره از غم و غصّه جون میده

قَتلِ گَهو نشون میده

داداش بریم اینجا که بوی خون میده

بدتر از اون... بوی جدایی میده

بگو داداش وقت فراق رسیده

نزار بشه حرف از سر بُریده

آه واویلا.....

عزیز زهرا....

باز هر کوچه و بازار شده وادی ماتم

شده غرق تب و اشک پر از گریه نم نم

وزیدست است دوباره همه جا عطر محرم

بساط غم و اندوه شده باز فراهم

بیائید همه سینه زنان گریه کنان نوحه بخوانید

همه شور بگیرید همه اشک بریزید

بخوانید از آن عشق مجسم

از آن روح مکرم

که غرق غم و اندوه شده غصه ی عالم

چه شوریست

چه حالیست

چه احساس زلالیست

بیائید که از سفره ارباب

از این سفره پر برکت و پر خیر

همه رزق بگیریم که دست همه خالیست

و این اشک شبیه پر و بالیست

که تا یک دل و یک رنگ

همه بال بگیریم و بمیریم

چرا که به خدا حضرت ارباب

تجلی صفات است

و هم جلوه ذات است

در اوج درجات است

شفیع ارصات است

قتیل العبرات است

اسیر الکربات است

و کشتی نجات است

و اشک غم او آب حیات است

و لب تشنه ی لبهاش

در آن ظهر عطش نوش

لب خشک فرات است

شهیدی که کفن پوش

ز روز عرفات است

و اما خود ارباب گواه است

دلم منتظر برگ برات است

که دلتنگ غبار حرمین و عتبات است

همان جا که شب جمعه پر از

عطر دل انگیز بهشت است

همان مرقد حضرت

که فرش حرمش بال فرشته است

عجب کرب و بلایی ...

باز چشما گریونه لبها نوحه خونه

بوی محرمت میاد، سیاه پوشونه

چه روزایی، چه شبایی که به زیر پرچمت

بی قراره بی قرارم تا بیاد محرمت

ارباب سلام من به کربلا

به اون دو گنبد طلا

به خیمه گاه و قتله گاه

ارباب سلام من به کربلا

مدیون چشماتم بس که خاطر خواتم

یک پای ثابت تموم هیئتاتم

تو محرم خونه ی من میشه خیمه ی عزات

قسمتم کن که بتونم نوکری کنم برات

ارباب سلام من به خواهرت

به اکبر و به اصغرت

به اون سه ساله دخترت

ارباب سلام من به کربلا

سینمون دوباره کربلا شد / بیرق محرم سر پا شد

فاطمه راهی نینوا شد

اشک خدا میجوشه  /  کعبه مثل شیش گوشه

داره مشکی می پوشه

حسینیه پر ماتمه / اینجا شده مثل علقمه

هلال ماه محرمه

آسمون چشمام باد و بارون  /  خیس بارون شال عزامون

خیمه هیئت کرببلامون

زیر قدمت دریا  /  قلبم میره پایین پا

کل یومٍ عاشورا

با مدد دست فاطمه / سینه زنه دست ما همه

هلال ماه محرمه

حسینیه پر ماتمه / اینجا شده مثل علقمه

هلال ماه محرمه

یه شب و یه مهتاب یه ستاره  / دو حرم دو گنبد دو مناره

دو ضریح یه زائر بیقراره

کاشکی هممون با هم /  با این بیرق و پرچم

اونجا بمیریم کم کم

مرثیه خون فصل ماتمه / روضه بخون بی مقدمه

هلال ماه محرمه

باز دوباره فصل ماتم می رسد آروم نم نم

تبل سنج شال مشکی شد زمان غصه غم

اشک ریزان قلب سوزان می خرد از هر دو عالم

سینه زن ها گریه کن ها می رسد بوی محرم

گوشه دل وا کن که وقت روضه خوانی گشته است

رنگ بوی کوچه هامون آسمانی گشته است

کاروانی از مدینه راهی دشت بلاست

کربلا دیگر زمان میزبانی گشته است

وای از این غم، وای از این غم 

وای من از قلب زینب

ذکر لب ها یا حسینه هستی زهرا حسینه

شکر حق که عمری من رزق سالم با حسینه

کل عالم سائل اند و سید مولا حسینه

خوشبحاله هر کسی که نوکر آقا حسینه

کربلا شب ها جمع بی نظیر با صفاست

فاطمه مهمان شاه شنه کام سر جداست

یا حسین این دل دوباره خسته از دوری شده

تنگ دیدار شب های جمعه کرببلاست

وای از این غم، وای از این غم 

وای من از قلب زینب