آئین مستان

چه ساده، منو راهیِ کربلات کردی

پیاده، بازم تا دلِ خیمه هات آوردی

دلم رو، دوباره بردی ...

دلم میره تا اسم تو می شینه رو لبِ من

چشام می باره و آروم نمی گیره تبِ من

تویی رویایِ شیرینِ هر شبِ من ...

ای عشقِ شورانگیز، ای شورِ آتش خیز ..

حسین، حسین، حسین جان ..

چه آسون، شکارِ دلِ بی‌قرار کردی

دلم رو، به داغِ حرمت دچار کردی

تو با من، چه کار کردی

دلم غرقِ تمنّاته سَرِ من خاکِ پاتِ

چِشایِ من یه عمرِ از شهیدایِ نگاتِ

همیشه رویِ پیشونیم غبارِ کربلاتِ

بی تو سرگردونم، من با تو آرومم ..

حسین، حسین، حسین جان

نفسهام، حراجِ نفسایِ سینه زن هاس

سَرِ من، فدایِ شورِ عشقِ بی کفن هاس

فدایِ زینبِ تنهاس ...

میونِ روضۀ تو میشه حال ما پریشون

چه شیرینه غمِ عشقت برایِ این دلِ مجنون

دلم میخواد بیام پیشِت ای آقا جون ...

مجنونِ مجنونم، از عشقت میخونم ..

حسین، حسین، حسین جان ..