آئین مستان

امام رضا دوایِ دردایِ بیشماره

هرکسی داره حاجت پیش آقا میاره

آقا اگرچه روسیاهم و بدم

به پنجره فولادیِ تو رو زدم

منم کبوتری که جلد مشهدم

خیلی بیقرارتم، خیلی بیقرارتم ..

تو حرم همیشه حال من خوشه

دوری از شما گدارو میکُشه

بطلب منو که دیگه وقتشه

خیلی بیقرارتم، خیلی بیقرارتم ..

«امام رضا امام رضا ..»

محبت تو مولا همیشه بی حسابِ

یه لحظه دوری از تو برایِ من عذابِ

من که دوست دارم تورو قدِ خدا

آقا کبوترم رو گنبدِ طلا

چی میشه ضامنم بشی امام رضا

یار مهربون من، یار مهربون من ..

از غذایِ حضرتی به من بده

خوش بحال اونی که مشهد اومده

تا حرم دلش دوباره پر زده

یار مهربون من، یار مهربون من ..

«امام رضا امام رضا ..»

اسم شما همیشه میون سینه قابِ

بهشت من همین جاست تو صحنِ انقلابِ

آقا من از شما فقط شفا میخوام

نگاه به این گدای بی نوا میخوام

دوباره اربعین یه کربلا میخوام

قربون وفای تو، قربون وفای تو ..

آب سقاخونه آب زمزمه

هر چی از خوبیت بگم بازم کمه

نظری آقا به حق فاطمه

قربون صفایِ تو، قربون صفای تو ..

«امام رضا امام رضا ..»

از داغ تو نشسته داغی میون سینه

کشته تورو آقاجون این سوز زهر کینه

تورو خدا رو خاکا دست و پا نزن

بیا و مادرت رو هی صدا نزن

آتیش به قلب غصه دار ما نزن

یار نیمه جون من یار نیمه جون من

بمیرم که زار و خون جگر شدی

روی خاک حجره محتضر شدی

بمیرم شکسته بال و پر شدی

یار نیمه جون من یار نیمه جون من

«امام رضا امام رضا ..»

حرمت پناه و ملجأ فقیرانِ

قبله قلب همه مردم ایرانِ

واسه من یه افتخاره سند خاکِ

وطنم به نام سلطان خراسانِ

این شبها تو صحنت پره زائر پره حاجتمنده

باز داره یک زائر با هزار امید دخیل میبنده

از راه دوری اومده و از همه جا دل کنده

دوست دارم، حضرت سلطان

دوست دارم، شاه خراسان

سایۀ محبتت رو سرمه همیشه

تو دلم مهربونیت زده یه عمری ریشه

تو خودت از همه بهتر میدونی که نوکر

سالی یکبار نره مشهدالرضا نمیشه

میباره بارون کرمت روی سر زوّارا

باز دارن نقاره میزنن به عشق تو ای آقا

کاش باشه روزیمون اربعین کربُبَلا ان شاءالله

دوست دارم، حضرت سلطان

دوست دارم، شاه خراسان

با تو میشه تو هوای عاشقی قدم زد

میشه از یه حس خیلی فوق العاده دم زد

من به جرأت میتونم بگم که با تو میشه

لحظه لحظه خاطرات خوبی رو رقم زد

دستم تو دستاته میشه گفت آخرتم تضمینه

وقتی تو اربابی چقده نوکریتون شیرینه

میدونم این شبها مادرت داره منو میبینه

دوست دارم، حضرت سلطان

دوست دارم، شاه خراسان

به نگاهت محتاجم
مثل شب به نور مهتاب

تو نگات نور امیده
یه نگاهی بکن ارباب

دیدن حرمت آقام
آرزوی دلِ تنگه

این روزا دل من شیشه است
غم دوری مثه سنگه

به اشک چشم ترم
به ناله ی سحرم

این اربعین بطلب
بیام پیاده حرم

امام حسین مددی...

پیش چشمت شرمندم
به تو خیلی بدی کردم

اومدم بدونم امشب
هنوزم میشه برگردم

تو به من آبرو دادی
ولی من آبرو بردم

بگو که منو میبخشی
اگه قلبتو آزُردم

به تو پناه میبرم
که هستی نِعْمَ الْاَمیر

نذار زمین بخورم
دست منو تو بگیر

امام حسین مددی...

به غم تو دل بستم
عشق من به تو بی حده

مهربون بودنت آقا
منو عاشق تو کرده

هر کجا گره خورد کارم
به یه کارِ من افتادی

هر چی که دارم آقاجون
به خدا تو بهم دادی

خوبی رو خوب بلدی
نگفتی بهم که بدی

هر چی که خواستم ازت
رومو زمین نزدی

به اشکِ چشم ترم
به ناله ی سحرم

این اربعین بطلب
بیام پیاده حرم

امام حسین مددی...

پشت و پناه حرم ساقی طفلان من

دلبر ام البنین قوت دستان من

با وفا تنهام نگذار

با وفا موندم بی یار

با وفا دادی بر بادم

کار من بی تو زاره

بی تو میشن آواره

ای برادر خونوادم

ای حیدرم وای ،دلاورم وای ، برادرم وای

دیده به راه توئه بین حرم دخترم

اما شدی غرق خون نه نمیشه باورم

غرق خون چشمای تو

رو زمین دستای تو

مشک تو شد پاره پاره

ترس تو چشم زینب

جون من اومد بر لب

خالی شد پشتم یک باره

صاحب لوا نرو ای ، با وفا نرو

مشکل گشا نرو ، برادرم نرو

ای حیدرم وای،دلاورم وای، برادرم وای

بی تو برادر شکست حیثیت لشکرم

ای کس و کارم بگو چی میشه وضع حرم

قامتم خم شد آخر

فرق تو مثل حیدر

وا شده ای وای از این غم

ای تموم احساسم

 نیزه زاری عباسم

جون میدم پیش تو کم کم

شدم حزین وای

خوردم زمین وای ، از روی زین وای

ای حیدرم وای،دلاورم وای، برادرم وای

عزیز زهرایی ، میون اعدایی

برات بمیرم من غریب و تنهایی

شد شب عاشورا تو فکر فردایی

تو فکر فردایی ، غریب و تنهایی

با تن صد پاره رو خاک صحرایی

کسی کنارت نیست غریب و تنهایی

مثل تنت رو خاکا دل منم میسوزه

تشنه لبی داداشم آخه الآن چند روزه

حسین غریب مادر ...

تو قتلگاه میشه چه جار و جنجالی

تو هم غریبونه میون گودالی

با نیزه ها کردن جای همو خالی

با تن عریانت میون گودالی

چون بدنت میشه چکمه و پامالی

راهی نداری تو میون گودالی

میبُرن انگشتت رو به خاطر انگشتر

میاد صدا از گودال حسین غریب مادر

حسین غریب مادر ...

از اون رگ پاره خون زد و شد جاری

حیف که نمی تونم بیام برا یاری

نیزه تو حلقومت با ضربه ی کاری

بمیرم عباست نبود برا یاری

سرت رو نِی بالاست لبات شده قاری

فدات بشه خواهر غریب و بی یاری

میان حالا پیراشون عصا به دست با کینه

شمرو دیدم با خنجر نشسته بود رو سینه

حسین غریب مادر ...

کِی بزنم بوسه به حنجر خونیت

مرهم دستامو رو زخم پیشونیت

وصیت مادر بوسه به رگهاته

بوسه به رگها و خشکی لبهاته

تازه شروع میشه کار من از فردا

اسارت و غربت غروب عاشورا

همه امید زینب میری و تنها میشم

چیکار کنم از دوری نرو نرو از پیشم

حسین غریب مادر ...

پاشو علی اکبرم قلب من آروم بگیره

بابای پیرت پسرم اگه نباشی میمیره

راستی مؤذن حرم صداتو یادم نمیره

قربون تحریر صدات پاشو بازم اذون بگو

بازم یه بابا به منه خسته ی نیمه جون بگو

بدون من کجا میری کجای آسمون بگو

فکر نمیکردم اینجوری بی بال و پر شی

باید میموندی عصای دست پدر شی

میخوام بغل بگیرمت ولی میترسم

تورو بغل کنم از این پاشیده تر شی

علی اکبرم نرو ، نمیشه باورم نرو

 واویلتا واویلتا ...

گریه های رقیه رو میشه فراموش نکنی

با رفتنت چراغ این حرم رو خاموش نکنی

دق میکنم اگه به این سوز دلم گوش نکنی

پاشو بیا و غربت خیمه ی زن ها رو ببین

اشکای روی صورت این مرد تنها رو ببین

دور و برم کف میزنن این کف زدن ها رو ببین

فکر نمیکردم من بیام نتونی پاشی

تو اِرباً اِربا بشی و از هم جدا شی

فکر نمیکردم صورتت به هم بریزه

دیدمت و گفتم شاید خودت نباشی

نشناختنت گل پسرم ، چه خاکی ریختم به سرم

 واویلتا واویلتا ...

رفتی و دیگه کاری از دست منم برنمیاد

فرق سرت دوتا شده خون از سرت رفته زیاد

نیزه به پهلوت زدن و نیزه امونت نمیداد

خواهرم اومده ببین اومده با چشای تر

پاشو واسم یه کاری کن آبروی منو بخر

دستای عمه رو بگیر دوباره تا حرم ببر

فکر نمیکردی عمه رو اینجا ببینی

یه روزی اونو بین نامردا ببینی

یه روزی هم میاد که از بالای نیزه

عمه رو تو بازار شام تنها ببینی

تورو به جون خواهرم ، بمون علی اکبرم

 واویلتا واویلتا ...