آئین مستان

کوه غمت به شانه آورده ام

قامت خم نشانه آورده ام

ناز مرا مکش که از بهر تو

قصه ی نازدانه آورده ام

کبوتران بال و پربسته را

باز به آشیانه آورده ام

خیز و ببین شبیه زهرا شدم

نشان تازیانه آورده ام

قسم به خون دل و زخم سرم

قسم به کام خشک و چشم ترم

قسم به جان خاتم الانبیا

قسم به جانِ پدر و مادرم

قسم به دست‌های عباس تو

قسم به آن دو کودک بی‌سرم

هزار بار اگر، به شامم برند

باز تو را، باز تو را، یاورم

سایه ی من فرش بیابان توست

لاله ی من، خار مغیلان توست

برخیز و ببین عاقبت و آخرمان را

لبهای ترک خورده و چشم ترمان را

برخیز که از باغ خزان خورده ببینی

گل های کبود آمده ی پرپرمان را

در آتش خیمه دل من رفت مدینه

آمد نظرم سوختن مادرمان را

بعد از تو و عباس حرم رفت به غارت

طوفان ستم برد زر و زیورمان را

کم بود بیفتم به خدا از روی ناقه

بر نیزه که دیدم سر آب آورمان را

از شهر پدر مانده ام آخر چه بگویم

در کوفه شکستند برادر سرمان را

در امنیت کامل چشمان تو بودیم

با نیزه گرفتند که دور و برمان را

یک شهر به ما خیره و من خیره به چشمت

دیدی تو خودت از روی نی محشرمان را

جان دادن ما در ملا عام طبیعی است

هر چند نبرده ست کسی معجرمان را

از شام همین قدر بگویم که شکستند

با ضرب لگد شاخه ی نیلوفرمان را

در فکر ربابیم همه، گر چه گرفتیم

گهواره چوبی علی اصغرمان را

زن و بچه نگاه می کنن به امام چهارم و بی بی زینب، ببینند کجا نگه میدارند یه وقت دیدن بالای یه گودالی بی بی دو عالم صورتش رو رو خاک گذاشت، عزیز زینب... یادگار مادرم من برگشتم از سفر، همه به گریه زینب گریه می کنند، خدا کنه اون صدا به گوش ما برسه؛ داداش هر وقت آب دیدم یاد لب تشنه تو افتادم...

چهل شبانه روز غم

چهل شبانه روز اشک

چهل شبانه روز شوق سفر

چهل شبانه روز صبر

چهل شبانه روز نی

چهل شبانه روز خون جگر

یک اربعین دلتنگیم

رفته به سوی کربلا

چون بر مشامم میرسد

هر لحظه بوی کربلا

موکب به موکب میروم

از این ستون تا آن ستون

ای معنی صبح فرج

انا الیک راجعون

حسین من......

دلا چرا گمی تو

ستون چندمی تو

تو را صدا زده مولا حسین

بیا به کربلایش، بخوان به اقتدایش، نماز عاشقی را

حسین سوغاتیم را خاک پای زائرانت میبرم

دل را پیاده هر قدم با کاروانت میبرم

چیزی ندارم غیر جان تا اربعین نذرت کنم

با هر چه دارم آمدم در خیمه ات خدمت کنم

موکب به موکب میروم

از این ستون تا آن ستون

ای معنی صبح فرج

انا الیک راجعون

حسین من......

زمین پیاده آمد فلک به جاده آمد

فقط به پاسخ هل من معین

به یک اشاره ی تو

به یک نظاره ی تو

شده قیامتی این اربعین

ای دل وضو از خون بگیر

از تربتش بویی ببر

چون حر بیا بی ادعا

 از روی او شرمنده تر

از جان گذشته چون علی اکبر بیایی بهتر است

مثل شهیدان حرم بی سر بیایی بهتر است

حسین من......

یه اربعینِ که از تو دورم

پاشو داداش که اومدم پیشت بمونم

یه اربعینِ دلم گرفته

حدیث غربتت رو من دارم میخونم

خواهرت اومده پاشو عزیز برادر

اومده خسته از سفر چه زار مضطر

چهل روزه ندیدمت سخته به والله

خودت پاشو دستی بکش رو قلب خواهر

دارم میسوزم از این فراغ و درد هجران

پاشو بهت بگم از کوفه و شام ویران

حسین من یا مظلوم

یه اربعینِ زخمیِ قلبم

از بس که داد زدم داداش، صدام گرفته

یه اربعینِ اسیر دردم

از بس که راه رفتم داداش، پاهام گرفته

به روی نیزه ها دیدی چیا کشیدم

دنبال رأس تو همش من میدویدم

پاشو برات بگم داداش از این جماعت

زخم و زبون هایی رو که اونجا شنیدم

هلهله بود غوغا، میرقصیدن جلو ما

وقتی سرت می افتاد می خندیدن به ماها

حسین من یا مظلوم

پاشو برادر اومده خواهر

از بس غصه خوردم از غمت شدم پیر

پاشو برادر اومده خواهر

عصای دست من بشو شدم زمین گیر

گفته بودی صبوری کن صبوری کردم

هرچی بهم سپردی رو برات آوردم

اما یکی جاموند داداش توی خرابه

شرمندتم رقیتو من نیاوردم

جاموند توی خرابه غنچه نازنینت

نشد بیارمش من کربلا اربعینت

حسین من برادر

منزل به منزل خسته در اسارت

دیدم به هرجایی فقط جسارت

یک الامان از کوفیان بدنام

صد الامان از بی حیایی شام

دیگر ندارم یاوری، از من نمانده پیکری

من باغبان باغی از یاسم که شد نیلوفری

از کوفه و شام الامان

من شاهد بزم شراب شامم

بی حرمتی کردند و بر امامم

من شاهد لبها و ضرب به چوبم

سر را به محمل بی امان بکوبم

دشمن به دشنام آمده

سنگ لب بام آمده

آذین سهر یزید

رأس تو در شام آمده

از کوفه و شام الامان

دیگر از این غم ها شدم زمین گیر

شهر مرا اینگونه کرده تکفیر

سویی ندارد دیدۀ کبودم

خونین جگر از کوچۀ یهودم

میزد عدو یار تورا

دلدار و غم خوار تورا

با سنگ طعنه زد زکین

رأس علمدار تورا

دیگر ندارم یاوری، از من نمانده پیکری

من باغبان باغی از یاسم که شد نیلوفری

از کوفه و شام الامان

پای پیاده، هم پای جاده

 ره می سپارم به عزم زیارت

در کوله بارم، چیزی ندارم

 غیر از دلی مست شوق شهادت

مولا، می خوام دلم پر از تو باشه

آقا، نخواه که از تو دل جدا شه

ای یار، دلدار، سالار

دلبسته یاد توام، وای وای وای

دربند و آزاد توام، وای وای وای

وای، نمی خوام بی تو زنده باشم

وای، نخواه تا که از تو جدا شم

آقا نظر کن، این شب رو سر کن

شام دمشق و یمن رو سحر کن

آقا حسین جان، زار و غریبیم

در جاده ها زائر عطر سیبیم

مولا، زمانه را ستم گرفته

آقا، دل یتیما غم گرفته

آقا آقا آقا

با اینکه چیزی ندارم، وای وای وای

که پای عشقت بذارم، وای وای وای

وای، به شوق تو آواره هستم

وای، به ذوق نگاه تو مستم

پای پیاده، همپای جاده

زائر شده این دل تنگ ساده

مولا یا مولا، دل بی قراره

دل عاشق و خسته از انتظاره

آقا، بهشت و بی شما نمی خوام

آقا، به شوق یاری تو می آم

آقا آقا آقا

دلبسته راه توایم، وای وای وای

دیوانه ماه توایم، وای وای وای

سرمست احساس توایم، وای وای وای

سرباز عباس توایم، وای وای وای

آه، به این زائرانت نگاه کن

آه، برای فرج هم دعا کن