آئین مستان

عمریه میبارم، از داغ حسین

غمی کهنه دارم، از داغ حسین

هنوز تو گوشمه نالهٔ رباب

تو خیمه ها نبود یه قطره آب

گریه میکنم برا غم حسین

غرق رنج بلا، ای وای حسین

امون از داغ شاه، ای وای حسین

امون امون امون از قوم یهود

که ظلم کینه ها حق ما نبود

هنوز تو گوشمه نالهٔ رباب

تو خیمه ها نبود یه قطره آب

گریه میکنم برا غم حسین 

خون شد دلم از ماتمت

پشتم شکسته از غمت

چی شد ای پشت و پناهم قامت رعنای تو

چرا آخه غرق خونه چشمای زیبای تو

مونده چشمم سوی تو

لاله گونه روی تو

چی شده بازوی تو

ای علمدار حرم

ای امید لشکرم

بعد تو بی یاورم

چه جوری ای ماه من، بی تو برگردم حرم

چه جوابی من بدم، به سوال دخترم

أینَ عَمِیَ العَباس

آخر نشد برادرم، آب برسونم به حرم

هرکاری کردم به سوی خیمه راهی وانشد

خواستم آبو برسونم به علی اما نشد

خون نشسته رو نگام

اشک شرمه تو چشام

چه جوری خیمه بیام

مشک غرق به خونم

زده آتیش به جونم

بذار اینجا بمونم

هنوزم تو گوشمه، ناله های العطش

روی دستای رباب، اصغر تو کرده غش

أینَ عَمِیَ العَباس

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

با بیرق سیاه راه افتادم

با گریه و آه راه افتادم

از هیئتمون با این نوحه

تا خونهٔ شاه راه افتادم

ارباب، ادخلوها به سلامٍ آمنین

ارباب، بطلب جانِ یل ام البنین

ارباب، برسم پای پیاده اربعین

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

بی تو بخدا آشوبم من

تنها به شما منسوبم من

در سینه زنی،میخِ عشق و

تو این سینه می کوبم من

ارباب، دل نوکر به سلام تو خوشه

ارباب، بوی سیب تو دل ها را می کِشه

ارباب، یه روزی عشقِ تو ما را می کُشه

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

حتی اگه هست مرگم نزدیک

ای روشنیِ قبر تاریک

ترسی ندارم وقتی دارم

بغض لعدوک حب لابیک

ارباب، مادر تو مادر سینه زناست

ارباب، مادر تو پشت سر سینه زناست

ارباب، صدای لشکر سینه زناست

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

العطش کودکان، ناله و اشک رباب

ساقی لب تشنه رفت، در پی یک قطره آب

زاده ی ام البنین، رفت ولی برنگشت

سوخت دل مادری، آب و میسر نگشت

امیدخیمه شد ناامید، جی بلما لسکینه ای شهید

موج دریا، مشک سقا، اشک زهرا

یا ابوالفضل

مشک و علم یک طرف

دست قلم یک طرف

العطش کودکان، بین حرم یکطرفه

ناله ی ادرکنی اخی، میرسد از علقه

زاده ی ام البنین، شد پسر فاطمه

آبروی پیوسته شد جدا

کربلا، تازه شد، کربلا

ای تشنه لب، عشق زینب، کاشف الکرب

یا ابوالفضل

بعد تو دیگر حسین، بی کس و تنها شده

پای حرامی ببین، بین حرم وا شده

کرببلا والسلام، کار حسین شد تمام

میرود امشب اسیر، زینب او سوی شام

ای وای از چشم نامحرمان

ای وای از خنده های سنان

تا سقا رفت، حرمت ها رفت

یا ابوالفضل ....

ای عزیز فاطمه، بیدار شو، بیدار شو

خوابیدی تو علقمه، بیدار شو، بیدار شو

من دارم میرم سفر، بیدار شو، بیدار شو

همسفر نامحرمه، بیدار شو، بیدار شو

ما رو دستگیر کردن عباس

بچه ها رو پیر کردن عباس

ببین از روی نیزه عزیزم

زینب و اسیر کردن عباس

ای یل ام البنین، بیدار شو، بیدار شو

حال و روزمو ببین، بیدار شو، بیدار شو

پاشو دستمو بگیر، بیدار شو، بیدار شو

تا نیفتم رو زمین، بیدار شو، بیدار شو

مادرا صد بار مردن عباس

دخترا سیلی خوردن عباس

بعدتو به سمت،خیامو چادر ما دست بردن ...

ای عزیز فاطمه ،بیدار شو ،بیدار شو

خوابیدی تو علقمه، بیدار شو، بیدار شو

من دارم میرم سفر، بیدار شو، بیدار شو

همسفر نامحرمه، بیدار شو، بیدار شو

ای همه پناه من، بیدار شو، بیدار شو

دشمنامون اومدن، بیدار شو، بیدار شو

ترسوها جری شدن، بیدار شو ،بیدار شو

بی بهونه میزنن، بیدار شو ،بیدار شو

غصه ها تکرار میشه عباس

این سفر دشوار میشه عباس

تو که رفتی یا غیرت الله

صحبت بازار میشه عباس

علم و به دوش گرفتی

مشک و تو آغوش گرفتی

خدا یارت باشه سقا

داداش  رشید زینب

خونه ی امید  زینب

برو چشم براتم اینجا

برو چشم به راه می مونم

دم  خیمه گاه می مونم

یه گوشه با گلای یاس

هی میگم خدا نکرده

نکنه که بر نگرده

از همین می ترسم عباس

برو ولی زودتر بیا،خواهرتو بی تاب نکن

با رفتنت این خیمه گاه و،رو سرم خراب نکن

اما اگه یه ذره احتمال میدی نیای نرو

پیش همه سکینه رو شرمنده ی رباب نکن

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

تو عموی  باوفایی

دلخوشی  بچه هایی

دلخوشی شون رو نگیری

قربونت برم الهی

چی بگم چقدر تو ماهی

پیش زینب سر به زیری

دارم از نفس می افتم

یادته بهت چی گفتم

پشت  خیمه ها اباالفضل

داداشم حسین  غریب

اینجا پر از نانجیب

نذاریش تنها اباالفضل

اینها منتظرند کار  تو رو تمام کنند

سر حسین و ببُرند حمله به خیام کنند

اینها می خوان خواهرتو برا اسارت ببرند

با غل و زنجیر زینب و وارد شهر شام کنند

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

تو دلت یه دنیا درده

تو چشات غم خونه کرده

غم نخور دردت بجونم

ای به هیبتت بنازم

رگ غیرتت بنازم

ای داداش  پهلوونم

میدونم طاقت نداری

زینب و تنها بذاری

قربون  دلت علمدار

زینب و یه مش حرامی

زینب و سنگای شامی

وسط کوچه و بازار

به مادرت ام البین برم مدینه چی بگم

کبودی های صورت  منو ببینه چی بگم

میگه اباالفضلم چی شد،که بردنت بزم شراب

اگه بگه چی اومده سر رقیه چی بگم

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....