آئین مستان

شهر مدینه کرب و بلا شد / زهرا در آنجا صاحب عزا شد

قرآن نـاطق، جـان داده مظلوم / امام صادق، گردیده مسموم

در یـاری دیـن بـا قلب مغموم / امام صادق، گردیده مسموم

خون گشته دلها یکسر ز داغش / از تربت بی‌شمع و چراغش

مظلـومی او، گـردیـده معـلوم / امام صادق، گردیده مسموم

با آنکه یار قرآن و دین بود / مانند جدّش خانه‌نشین بود

از حقّ خود بـود، پیوسته محروم / امام صادق، گردیده مسموم

در یاری دین بی‌جرم و تقصیر / گاهی به زهر و گاهی به شمشیر

ظلم به عترت بوده است مرسوم / امام صادق، گردیده مسموم

خون گشته جاری از چشم امّت / بقیۀ الله سرت سلامت

قـرآن نـاطق جـان داده مظلوم / امام صادق، گردیده مسموم

عالم همه در ماتم نشسته / قلب امام اُمّت شکسته

شد کشته جدّش، مظلوم و مهموم / امام صادق، گردیده مسموم

منبع:کتاب از صیام تا قیام

یکی نیست بین شما غیرتشو محک کنه / دستای بستمو وا کنه به من کمک کنه

من پیر مرد تحمل دویدن ندارم / قدرت ایستادن و دوباره رفتن ندارم

منو با خنجر و شمشیر جفاتون بکُشید / اما اینقدر توی کوچه های این شهر نکشید

کوچه ای که بین اون سیلی به زهرا می زدند / یاس هجده ساله ی حیدر و تنها می زدند

ظلم و بیداد شما قلب منو خون می کنه / دل خون من یاد رقیه خاتون می کنه

منو عمه ام رقیه هر دو تا مثل همیم / هر دو تامون پی ناقه ی شماها دویدیم

همونی که معجر از سر رقیه می کشید / منو با سر برهنه از خونه بیرون کشید

همونی که عمه ام رقیه رو کتک می زد / من پیرمرد و با تازیونه کتک می زد

همونی که عمه ام رقیه رو مسخره کرد / تو کوچه با خنده هاش بند دلم رو پاره کرد

منِ پیرمرد و اینقدر اذیت نکنید / اینقدر با دست بسته تو مدینه نکشید

این یه ارثه همه ی آل علی غریب باشن / حتی توی خونشون تنها و غم نصیب باشن

منم آخر از میون جمع نامردا میرم / مث عمه ام رقیه توی غربت می میرم

مسعود مهربان

وقتی که شعله ی کین در خانه ام بر افروخت

آمد به یادم آندم یاد دری که می سوخت

آنجا که مادر من از بغض و کینه می سوخت

در شعله ی غریبی یاس مدینه می سوخت

دشمن چو حمله ور شد با ضرب تازیانه

یادم ز عمه زینب آمد در آن میانه

از یاد کربلا و جور بنی امیه

از غصه های شام و از عمه ام رقیه

من خود ز غصه هایم صد بار جان سپردم

ای زهر جان تن را گیر و رها کن از غم

در بین راه لعن بنی امیه کردم

پایم چو زخم می شد یاد رقیه کردم

در شهر مدینه غوغاست خون بر دل آل طاهاست
در مرگ امام صادق از گریه قیامت برپاست
شمع ولایت گشته خاموش
موسی ابن جعفر شد سیه پوش
یا فاطمه سلام  الله علیها سرت سلامت

قلبش شده پاره پاره خیزد ز دلش شراره
گرید ز غمش مفضّل بر سینه زند زُراره
یاران به دنبال جنازه
داغ همه گردیده تازه
یا فاطمه سلام  الله علیها سرت سلامت

افتاده خزان بر باغش بنشسته به دلها داغش
جاری شده اشک زهرا سلام الله علیها بر تربت بی چراغش
اندوه و اشک و آه و صبرش
بالله بود پیدا ز قبرش
یا فاطمه سلام  الله علیها سرت سلامت

کی دیده که صاحبخانه دنبال عدو شبانه
با پا و سر برهنه بیرون رود از کاشانه
از خانه با پای پیاده
بر قصر قاتل رو نهاده
یا فاطمه سلام  الله علیها سرت سلامت
یا فاطمه سلام  الله علیها سرت سلامت

بین کوچه با دستاي بسته پریشون و خسته

افتاده رو خاکا یه پیرمردي زار و دلشسکته

در آتش خونش و می بینه رو خاکا می شینه

با چشماي گریون همش میگه مادر غریب و خسته

آه تن ضعیف و این ضرب کتک چکنم

چکنم شده برام تازه داغ فدك چکنم

چکنم بین همین کوچه یه روز زدند سیلی به مادر من

بیا ببین مادر که دشمنت آورد چی بر سر من

بی عمامه از سر سجاده رو خاکا افتاده

پسر پیغمبر همش میگه یارب برس بدادم

مثل شعله سراپا می سوزم ز زندگی سیرم

تا خونمو دیدم یاد خیام کر بلا فتادم

مهدی عبدالکریمی

چه ظلم‌ها که به اولاد مصطفی کردند / خدا گواست به آل علی جفا کردند

گلوی تشنه بریدند از حسینش سر / سر مقدس او را به نیزه‌ها کردند

امام چارم ما را به شام آوردند / میان خلق ورا خارجی صدا کردند

امام پنجم ما را به زهر کین کشتند / بسا ستم که به آن حجت خدا کردند

به بیت حضرت صادق هجوم آوردند / قیامتی دگر از این ستم به پا کردند

سر برهنه دل شب ز خانه‌اش بردند / چه ظلم‌ها که به آن نجل مصطفا کردند

در آن سیاهی شب، اهل بیت آن مظلوم / گریستند و برای پدر دعا کردند

همه سواره و او را پیاده می‌بردند / نه رحم کرده، نه از حضرتش حیا کردند

سه بار تیغ کشیدند بهر کشتن او / عجب به عهد رسول خدا وفا کردند!

امام صادق ما را به زهر کین کشتند / مدینه را زغمش دشت کربلا کردند

هزار مرتبه نفرین حق بر آن قومی / که خط خویش ز آل علی، جدا کردند

برای غصب خلافت زدند زهرا را / چه شد که کودک ششماهه را فدا کردند

به جای شاخۀ گل بار هیزم آوردند / حقوق فاطمه را پشتِ در ادا کردند

بسوز و شعله برافروز از جگر «میثم» / که حمله بـر حرم وحی کبریا کردند

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار